Διεθνείς εξελίξεις που σηματοδοτούν γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου:Τώρα είναι ώρα ευθύνης για κάθε νέο & νέα

Βεβαίως, όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, οι επιθέσεις που εξαπολύθηκαν από τους ιμπεριαλιστές είχαν τα δικά τους προσχήματα. Το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του, μεταξύ των οποίων και η ελληνική κυβέρνηση, αξιοποίησε τη γνωστή “καραμέλα” του δικαιώματος στην “αυτοάμυνα”. Από πότε είναι άραγε αυτοάμυνα ένα κράτος στη Μέση Ανατολή να βομβαρδίζει την Υεμένη, τον Λίβανο, τη Συρία, να διαπράττει γενοκτονία ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης και να βομβαρδίζει το Ιράν; Γιατί αυτό το δικαίωμα δεν το έχουν οι Παλαιστίνιοι που αντιστέκονται σε ένα κράτος-κατακτητή;  Άβυσσος η ψυχή των ΝΑΤΟϊκών…

Επειδή αυτό το επιχείρημα δεν φάνηκε πολύ πειστικό, εντάθηκε στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις ΝΑΤΟϊκές χώρες ένας πραγματικός πόλεμος προπαγάνδας. Σχετικά με την πολεμική προπαγάνδα, ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, έκανε την παρακάτω δήλωση στον Οδηγητή: 

«Ο πρόσφατος 12ήμερος πόλεμος του Ισραήλ κατά του Ιράν, με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, αιτιολογήθηκε δήθεν από την ανάγκη να αποτραπεί η απόκτηση πυρηνικών όπλων από το Ιράν. Ήταν τόσο προφανώς ψευδές αυτό το πρόσχημα που μας θυμίζει το λαϊκό ρητό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!» Πράγματι, ποιοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονταν για τα πυρηνικά όπλα;

• Οι ΗΠΑ, το μόνο κράτος στον κόσμο που έχει κάνει χρήση πυρηνικών όπλων, και μάλιστα κατά άμαχου πληθυσμού, 2 κιόλας φορές (Χιροσίμα και Ναγκασάκι) χωρίς να υπάρχει στρατιωτική αναγκαιότητα, αφού ο πόλεμος είχε κριθεί, επιδιώκοντας να κάνει επίδειξη δύναμης στη Σοβιετική Ένωση.
• Το Ισραήλ, που διαθέτει πυρηνικά όπλα, και μάλιστα δεν έχει υπογράψει τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση Πυρηνικών Όπλων (NPT), σε αντίθεση με το Ιράν
• Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, που έχει μέλη-κράτη με πυρηνικά, όπως η Βρετανία, η Γαλλία, που για να τα δοκιμάσουν έχουν γεμίσει διάφορες γωνιές της ανθρωπότητας με ραδιενέργεια.

Δεν έλειψαν κι αυτοί που μας “φώτισαν” με το βαρβάτο επιχείρημα πως το Ιράν είναι ένα “θεοκρατικό καθεστώς”, ενώ το Ισραήλ “δημοκρατία”, προσπαθώντας να “χτίσουν” μια προπαγάνδα δικαιολόγησης των εγκλημάτων του Ισραήλ σε βάρος του λαού του Ιράν και σε βάρος άλλων λαών της περιοχής, όπως είναι ο ηρωικός λαός της Παλαιστίνης. Αποσιωπούν πως η δήθεν “δημοκρατία” του Ισραήλ συνυπάρχει με το καθεστώς απαρτχάιντ, που έχει επιβληθεί στους Παλαιστίνους, με το έγκλημα στη Γάζα, με το γεγονός πως πετούν σηκωτούς από το βήμα της βουλής του Ισραήλ τους κομμουνιστές βουλευτές του ΚΚ Ισραήλ, στους οποίους έχουν επιβάλει πολύμηνη απαγόρευση ομιλίας γιατί καταδίκασαν τη γενοκτονία στη Γάζα.»

Όλα αυτά τα προσχήματα δεν είναι η πρώτη φορά που αξιοποιούνται από τους ιμπεριαλιστές για να θολώσουν τους πραγματικούς λόγους για τους οποίος γίνονται οι πόλεμοι και για να στοιχίσουν τους λαούς στην υπεράσπιση των αιματοβαμμένων στόχων των αστικών τάξεων. Θυμίζουμε ότι το 2003 τα χημικά όπλα του Σαντάμ Χουσεϊν στο Ιράκ ήταν το πρόσχημα για την επέμβαση τότε των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πέρασαν 22 χρόνια και χημικά όπλα δε βρέθηκαν… Ειδικά η προσπάθεια να δικαιολογηθούν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με το πρόσχημα ότι οι χώρες – στόχοι των ΝΑΤΟικών είναι “θεοκρατικές”, “συντηρητικές”, “αυταρχικές” κ.α. είναι προκλητικές και πρέπει να απορριφθούν από όλους τους λαούς. Αλίμονο αν αποδεχτούν οι λαοί ότι οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το Ισραήλ ή οποιοδήποτε αστικό κράτος θα είναι “διαιτητές” και θα πραγματοποιούν επεμβάσεις για να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις!  Σε τελική ανάλυση, ο ιρανικός και κάθε άλλος λαός είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίζει για το ποια κυβέρνηση, ποιο καθεστώς και ποιο σύστημα θα έχει η χώρα του. Αυτές οι “ευαισθησίες” εξάλλου πάνε περίπατο όταν έχουμε να κάνουμε με “συμμάχους”. Και δεν είναι μόνο η περίπτωση του Ισραήλ, αλλά και της Σαουδικής Αραβίας, με την οποία η χώρα μας έχει ανεπτυγμένες οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις. Η χώρα αυτή έχει βασιλιά – μονάρχη με κληρονομικό δικαίωμα, ισλαμικό θρησκευτικό δίκαιο (νόμος “Σαρίας”) ενώ έχει τόσο... ανεπτυγμένα δημοκρατικά δικαιώματα που για πρώτη φορά επιτράπηκε στις γυναίκες να ψηφίσουν για Δημοτικά Συμβούλια το 2015 και μόλις πριν μια βδομάδα εκτέλεσαν δημοσιογράφο.

Το Ιράν σήμερα είναι μια ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα στη Μέση Ανατολή που έχει πλούσια ιστορία (αρχαία Περσία). Μετά την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση το 1917 στη Ρωσία, δημιουργείται Σοβιετική Περσική Δημοκρατία στα βορειοδυτικά της χώρας η οποία καταστέλλεται, το 1921, από πραξικόπημα στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Ρεζά Σαχ Παχλαβί. Εκείνος, το 1925, έγινε ο πρώτος Σάχης του Ιράν, εγκαθιδρύοντας τη δυναστεία των Παχλαβί που θα κυβερνήσει τη χώρα μέχρι το 1979. Τη δεκαετία του 1930 ανέπτυξε συμμαχικές σχέσεις με τη ναζιστική Γερμανία. Το 1941 παραιτείται, μετά από ταυτόχρονες βρετανικές και σοβιετικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράν στα πλαίσια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και δίνει τη θέση του στον γιό του, Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί. Η περίοδος διακυβέρνησης του γιου Σάχη Παχλαβί χαρακτηρίστηκε από ενίσχυση των σχέσεων της ιρανικής αστικής τάξης με αμερικάνικα και βρετανικά μονοπώλια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ξεκίνησε εκείνα τα χρόνια, με την άμεση συνεργασία ΗΠΑ - Ιράν. Ενώ οι καπιταλιστές πλούτιζαν και ο ίδιος ο Παχλαβί ζούσε μια χλιδάτη ζωή στο παλάτι, εντεινόταν η καταστολή των εργαζομένων και του λαού, ο αντικομμουνισμός και ο αντισοβιετισμός. Σε αυτό το πλαίσιο η δυσαρέσκεια του ιρανικού λαού διογκώθηκε και οδήγησε στη λεγόμενη “ιρανική επανάσταση του 1979”, οπότε και ανατράπηκε ο Σάχης και η δυναστεία Παχλαβί.  Αυτή η περίοδος είχε ως κατάληξη την εγκαθίδρυση τελικά της “ισλαμικής δημοκρατίας” με ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη τον Αγιατολάχ Χομεϊνί και με αστικό κοινοβούλιο. Το Ιράν από τότε αξιοποιεί το πυρηνικό του πρόγραμμα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (το οποίο από τη στιγμή της ανατροπής της φιλοαμερικανικής κυβέρνησης οι αμερικανοί ξεκίνησαν να καταδικάζουν), ενώ το Ισραήλ από τη δεκαετία του 1990 διαρκώς υποστηρίζει ότι «σε λίγο καιρό το Ιράν θα έχει πυρηνικό όπλο»!

Πίσω από τα προσχήματα και την προπαγάνδα του Ισραήλ και των συμμάχων του, η “μεγάλη εικόνα” της Μέσης Ανατολής και του ρόλου του Ιράν δίνει απαντήσεις για τα πραγματικά αίτια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Το Ιράν βρίσκεται σε ένα στρατηγικό σταυροδρόμι δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας, παίζει κομβικό ρόλο τόσο σε περιφερειακούς όσο και στους παγκόσμιους ανταγωνιστικούς σχεδιασμούς, όπως ο κινεζικός “Δρόμος του Μεταξιού” που έρχεται σε αντιπαράθεση με τον “οικονομικό Διάδρομο Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης (IMEC)” που στηρίζεται από τον ευρωατλαντικό άξονα. Το Ισραήλ παίζει ιδιαίτερο ρόλο σε αυτόν τον σχεδιασμό Γι’ αυτό στηρίζεται: για να αναβαθμιστεί και να γίνει κόμβος, μαζί με τις μοναρχίες του Κόλπου (π.χ. Εμιράτα, Σαουδική Αραβία). Εδώ “κολλάει” και η επιδίωξη του Ισραήλ να αδυνατίσει την πάλη του λαού της Παλαιστίνης, μέχρι και να τον εκτοπίσει πλήρως από τα εδάφη του. Το μήνυμα του Γερμανού καγκελάριου ότι το Ισραήλ κάνει τη «βρωμοδουλειά για όλους μας» δεν είναι τυχαίο αφού το Ιράν και οι συμμαχίες του θεωρούνται εμπόδιο από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή και πέρα από αυτή.

Όντως τα τελευταία χρόνια έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος του Ιράν εξαιτίας των στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία και ιδιαίτερα με την Κίνα, αλλά και των πλούσιων φυσικών πόρων που διαθέτει. Είναι χαρακτηριστικά τα εξής στοιχεία: η Κίνα αποτελεί τον μεγαλύτερο αγοραστή ιρανικού πετρελαίου, με το εμπόριο μεταξύ των δύο κρατών ξεπερνάει τα 20 δισ. δολάρια κάθε χρόνο. Το 20% του παγκόσμιου εμπορίου πετρελαίου διέρχεται από τα στενά του Ορμούζ που ελέγχει το Ιράν, ενώ το 75% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου βρίσκεται στον Περσικό Κόλπο. Η χώρα διαθέτει τα τέταρτα μεγαλύτερα αποδεδειγμένα αποθέματα αργού πετρελαίου και τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο.

Το συγκεκριμένο “επεισόδιο” στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο έληξε με μια εύθραυστη εκεχειρία η οποία συσσωρεύει περισσότερη καύσιμη ύλη για τους επόμενους γύρους συγκρούσεων που προετοιμάζονται… Για όποιον είναι δύσπιστος, αρκεί να εξετάσει τις Αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο που αποτελούν πραγματικό πολεμικό ανακοινωθέν για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Κάπως έτσι τις “σειρήνες του πολέμου” διαδέχονται διαγγέλματα, μέχρι τον επόμενο γύρο εμπλοκών, σύγκρουσης, εντάσεων κτλ.

Στη Σύνοδο τα κράτη-μέλη (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) αποφάσισαν τον υπερδιπλασιασμό των στρατιωτικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ των κρατών - μελών (από 2% που ίσχυε ως ελάχιστη βάση μέχρι τώρα), που μεταφράζεται σε αύξηση κατά 613 δισ. ευρώ ετησίως. Στην Ελλάδα, έχουν εξαγγελθεί από τον πρωθυπουργό σχέδια δαπανών 25 δισ. για εξοπλισμούς τα επόμενα 12 χρόνια, ενώ θυμίζουμε ότι η ΕΕ έχει εξαγγείλει δαπάνες 800 δισ. με το σχέδιο “ReArm Europe” για τα επόμενα 4 χρόνια. Ακόμα, στη Σύνοδο ενέκριναν το σχέδιο για αύξηση της παραγωγής όπλων και τεράστια επέκταση της πολεμικής βιομηχανικής βάσης, αφού πάντα πόλεμος και μπίζνες πάνε μαζί…

Σε όλες αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις είναι έκδηλη η εμπλοκή της Ελλάδας (στρατιωτική, οικονομική, πολιτική - διπλωματική) στο πλευρό των δυνάμεων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ισραήλ με ευθύνη της κυβέρνησης, αλλά και με την αμέριστη στήριξη όλων των ελληνικών αστικών κομμάτων. Δεν υπάρχει κρίσιμο πολεμικό μέτωπο που να μαίνεται αυτή τη στιγμή και με κάποιον τρόπο να μην υπάρχει ελληνική συμμετοχή, με όποιες επιπτώσεις υπάρχουν για τον λαό και τη νεολαία. Σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, η κυβέρνηση υιοθετεί όλα τα προσχήματα του Ισραήλ και τα ΝΑΤΟϊκά αφηγήματα. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, κάνοντας το μαύρο άσπρο, προσπαθούσε να πείσει τον λαό ότι “η χώρα δεν εμπλέκεται στον πόλεμο”. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

Σε στρατιωτικό επίπεδο, η Ελλάδα έχει αναλάβει ηγετικό ρόλο στον συντονισμό της επιχείρησης της ΕΕ “ASPIDES” ενάντια στους Χούθι στην περιοχή, στα πλαίσια της οποίας έχει μετατρέψει τη Λάρισα σε στρατηγείο και η φρεγάτα “Ψαρά” πλέει στην Ερυθρά Θάλασσα. Ακόμα, στα ανοιχτά του Λιβάνου, βρίσκεται η φρεγάτα “Λήμνος”, ενταγμένη στην επιχείρηση “UNIFIL” η οποία, όπως παραδέχεται ανοιχτά το Υπουργείο Άμυνας, υποχρεούται να επιχειρεί πέραν των 75 ναυτικών μιλίων από τις ακτές του Λιβάνου, «εκτός βεληνεκούς συγκεκριμένων πυραύλων και συστημάτων»! Όλα αυτά δήθεν για την ασφάλεια της “ελεύθερης ναυσιπλοΐας”, δηλαδή για τα συμφέροντα των Ελλήνων εφοπλιστών και των ομίλων των logistics. Για τον ίδιο λόγο η κυβέρνηση εξετάζει ακόμα και την αποστολή φρεγάτας στον Ινδικό Ωκεανό! Την ίδια στιγμή, Έλληνες ναυτεργάτες και στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα και η κυβέρνηση κλείνει τα αυτιά της στα δίκαια αιτήματα για επιστροφή του προσωπικού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από αποστολές στο εξωτερικό και την κήρυξη αυτών των περιοχών ως εμπόλεμων, προκειμένου και οι ναυτεργάτες να γυρίσουν πίσω.

Χαρακτηριστικό για το πόσο “χωμένη” στην πολεμική αναμέτρηση βρίσκεται η χώρα είναι ότι τα αμερικανικά βομβαρδιστικά που χτύπησαν στο Ιράν, ερχόμενα σε πτήση από τις ΗΠΑ, ανεφοδιάστηκαν εντός ή στα όρια του FIR Αθηνών από ιπτάμενα τάνκερ που τις προηγούμενες μέρες είχαν σταθμεύσει στη Σούδα. Ακόμα, επιθέσεις έγιναν και με πυραύλους “Cruise” από υποβρύχια, τα οποία υποστηρίζονται από ένα νησί στον Ινδικό ωκεανό, το Diego Garcia. Με προορισμό αυτό το νησί, το επόμενο διάστημα, θα φορτωθούν από τις εγκαταστάσεις της “Motor Oil” στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας, 270.000 βαρέλια με ναυτιλιακό καύσιμο. Επιπλέον, οι ισραηλινοί πιλότοι έχουν πραγματοποιήσει συνεκπαιδεύσεις με την ελληνική αεροπορία σε περιοχές της Πελοποννήσου, γνώσεις που τώρα θέτουν σε εφαρμογή για τους βομβαρδισμούς που πραγματοποιούν στον Λίβανο και το Ιράν. Γενικότερα όλες οι αμερικανικές και ΝΑΤΟικές βάσεις στη χώρα αξιοποιούνται για την εμπλοκή στους δολοφονικούς σχεδιασμούς.

Η κυβέρνηση, επειδή καταλαβαίνει ότι το παραμύθι περί μη εμπλοκής της χώρας δεν πάει μακριά, προσπαθεί να στρατεύσει ενεργά τον λαό στην υποστήριξη της πολεμικής προετοιμασίας με το χιλιοπαιγμένο πρόσχημα περί “άμυνας” της χώρας και “προστασίας κυριαρχικών δικαιωμάτων”. Ισχυρίζεται δηλαδή, ότι μέσα από την ενεργή εμπλοκή της χώρας, με το να βρίσκεται η Ελλάδα “στον σκληρό πυρήνα της συμμαχίας” του ΝΑΤΟ, όπως είχε χαρακτηριστικά πει ο πρωθυπουργός στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, προστατεύονται τα συμφέροντα του λαού.

Αποκρύβει βέβαια ότι με την εμπλοκή της Ελλάδας κάθε γωνιά της χώρας μετατρέπεται σε πιθανό στόχο αντιποίνων. Από τη Σούδα έως τη Λάρισα, που αναφέρθηκαν ήδη, μέχρι την Αλεξανδρούπολη (στρατηγικό λιμάνι για τον πόλεμο στην Ουκρανία) έως τα λιμάνια Καβάλας, Θεσσαλονίκης και Βόλου, που μετατρέπονται σε ΝΑΤΟϊκά κέντρα logistics, η χώρα δένεται με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Αυτό επιβεβαιώνεται από το ίδιο το ΚΥΣΕΑ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας) που συνεδρίασε τις προηγούμενες μέρες με θέμα την ασφάλεια των υποδομών, ομολογώντας ότι «από το επίπεδο της επαγρύπνησης, έχουμε περάσει πλέον στο επίπεδο της επιφυλακής».

Παράλληλα, η κυβέρνηση διαφημίζει ότι με την ένταξή μας στις συμμαχίες εξασφαλίζονται απαραίτητοι πολεμικοί εξοπλισμοί για την άμυνα της χώρας (και ας τους ακριβοπληρώνει ο λαός). Ωστόσο, είναι να αναρωτιέται κανείς, σκεπτόμενος όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα: αν όλα αυτά τα πανάκριβα οπλικά συστήματα που αγοράζει η χώρα είναι όντως για την ασφάλεια του ελληνικού λαού, τότε τι δουλειά έχει μια συστοιχία πυραύλων Patriot στη «στρατηγική σύμμαχο» Σαουδική Αραβία; Ποια άμυνα υπηρετούν τα πολεμικά αεροσκάφη που θα σταθμεύσουν στη Ρουμανία και θα κάνουν περιπολίες στη Μαύρη Θάλασσα; Οι φρεγάτες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα; Το άδειασμα των ελληνικών νησιών από οπλικό εξοπλισμό απαραίτητο για την άμυνα της χώρας με αποστολή την Ουκρανία;

Κι ενώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα προστατεύονται με τη συμμετοχή στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, την ίδια στιγμή, η Λιβύη μαζί με την ΝΑΤΟϊκή “σύμμαχο” Τουρκία προχωρούν σε κινήσεις αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, με υπογραφές για έρευνες σε θαλάσσια οικόπεδα νότια της Κρήτης. Αυτή η εξέλιξη συνοδεύεται με γενικότερες “φουρτούνες” στις σχέσεις Ελλάδας-Λιβύης, τόσο με αφορμή το μεταναστευτικό, όσο και με αφορμή τις επιχειρηματικές μπίζνες που έχει ανοίξει ο ενεργειακός κολοσσός της Chevron νότια της Κρήτης. Μήπως για αυτές τις μπίζνες η ελληνική κυβέρνηση στέλνει τώρα και πολεμικά πλοία έξω από τη Λιβύη με πρόσχημα το μεταναστευτικό; Για τις ροές μεταναστών, έχουν ευθύνη η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ως κυβερνήσεις στήριξαν με τα μπούνια τη διάλυση της Λιβύης κατά την πολύχρονη ευρωατλαντική επέμβαση που ξεκίνησε το 2011. Επομένως, οι ίδιες οι εξελίξεις διαψεύδουν τους πρόσφατους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης της ΝΔ -κι άλλων κομμάτων στο παρελθόν- που μιλούσαν για δήθεν διασφάλιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ποντάροντας στην εμπλοκή αμερικανικών μονοπωλίων στις εξορύξεις. Καμία εμπιστοσύνη λοιπόν στην κυβέρνηση η οποία μπλέκεται σε παζάρια για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα για να εξασφαλιστούν τα ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα. Η πραγματική προστασία του λαού βρίσκεται στη σύγκρουση με την πολιτική της ελληνικής αστικής τάξης και της εκάστοτε κυβέρνησης που την υπηρετεί.

Σήμερα, την ώρα που εμείς βλέπουμε τις βόμβες του Ισραήλ και των ΗΠΑ να θάβουν ζωντανά τα παιδιά κάτω απ’ τα συντρίμμια των κτιρίων και να χτυπούν πυρηνικούς σταθμούς σε λειτουργία, αρκετοί μεγαλομέτοχοι των ομίλων δεν κρύβουν τη χαρά τους, γιατί βλέπουν να αυξάνονται τα κέρδη τους στα ταμπλό των χρηματιστηρίων.

Κερδίζουν λοιπόν οι αστικές τάξεις τόσο από τις πολεμικές επιχειρήσεις στο μέτωπο, όσο και από την ένταση της εκμετάλλευσης των λαών στα μετόπισθεν, που θα κληθούν να κάνουν κι άλλες θυσίες, αυτή την φορά για τη στροφή στην “πολεμική οικονομία”. Είναι χαρακτηριστικές οι πρόσφατες Οδηγίες της ΕΕ που δίνουν το σήμα για ακόμα μεγαλύτερο ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, που οδηγούν σε 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, καθεστώς ταχείας αδειοδότησης για στρατιωτικά έργα, παράκαμψη ακόμα και των κανόνων ασφαλείας για τη χρήση χημικών ουσιών - εκρηκτικών υλών μέσα στις πόλεις.

Σε αυτά τα πλαίσια κερδίζει και η ελληνική αστική τάξη που μέσα από την πολεμική εμπλοκή βγάζει κέρδη, επιδιώκει να ανεβαίνει γεωστρατηγικά σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, συμμετέχει στα παζάρια που γίνονται για την επόμενη μέρα, την Ενέργεια και για τον έλεγχο πηγών Ενέργειας και ενεργειακών και εμπορευματικών δρόμων μεταφοράς με “διαπραγματευτικό χαρτί” την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο στην Ουκρανία και την Μ. Ανατολή.

Χάνει, όμως, ο λαός πρώτα και κύρια επειδή η χώρα γίνεται θύτης άλλων λαών ενώ ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει στόχος αντιποίνων. Παράλληλα ο λαός καλείται να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να ανταποκριθεί στη νέα φοροληστεία, αλλά και για να καλύψει βασικές ανάγκες του, δεδομένου ότι προμηνύονται νέοι κόφτες από την κρατική χρηματοδότηση για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, συντάξεις κτλ για να εξασφαλιστούν τα δισεκατομμύρια ενισχύσεων προς τις πολεμικές βιομηχανίες. Χάνει ο λαός που θα αντιμετωπίσει τη λογική “τώρα τα κεφάλια μέσα”, την όξυνση της καταστολής σε κάθε προσπάθεια να οργανώσει τον αγώνα του για καλύτερες συνθήκες ζωής, για απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Χάνουν οι φαντάροι, η νεολαία της εργατικής τάξης, γενικότερα, που στη δίνη των πολέμων των ιμπεριαλιστών καλούνται να γίνουν κρέας στη μηχανή τους.