Στο σύστημα της σήψης κανείς συμβιβασμός, η σπίθα μας θα κάνει τα σκοτάδια φως!

Πέμ, Δεκ 8, 2022
Thumb_Politiki_Kaneis_Symbibasmos
  • Δικαστικοί επιμελητές και αστυνομικοί μπουκάρουν ξημερώματα σε πολυκατοικία και σπάνε την πόρτα χαμηλοσυνταξιούχου γυναίκας με αλυσοπρίονο, για να τη βγάλουν από το σπίτι της, το οποίο πουλήθηκε σε πλειστηριασμό λόγω χρέους σε τράπεζα…
  • Αλυσίδες σούπερ μάρκετ, δίπλα στο «καλάθι της κοροϊδίας», τοποθετούν αντικλεπτικές συσκευές σε βρεφικά γάλατα και κρέμες μωρού, θυμίζοντας έναν στίχο του Ν. Χικμέτ: «Είναι εδώ ένας κόσμος τόσο παράξενος, που ενώ τα ψάρια πίνουνε καφέ τα μωρά δε βρίσκουνε γάλα»...
  • Δεκάδες μετανάστες και πρόσφυγες, θύματα των πολέμων και της φτώχιας, εντοπίζονται γυμνοί (!) και με σωματικά τραύματα στα σύνορα στον Έβρο, σε άλλη μια απόδειξη πως οι ιμπεριαλιστές, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών τους, δεν γνωρίζουν όριο ούτε μπροστά στον απόλυτο εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης...
  • Καρκινοπαθείς περιμένουν από τις 5 το πρωί όρθιοι μέσα στο κρύο, στον δρόμο έξω από παράρτημα του Λαϊκού Νοσοκομείου προκειμένου να προλάβουν να κάνουν τη χημειοθεραπεία τους. Την ίδια ώρα, μέσα στα νοσοκομεία, σύμφωνα με τις κυβερνητικές οδηγίες, τα φώτα πρέπει να είναι κλειστά όταν δεν γίνεται νοσηλεία ή εξέταση και ο θερμοστάτης να μην ξεπερνά τους 19 βαθμούς…

Τα παραπάνω είναι μόνο ορισμένες από τις πολλές ζοφερές «εικόνες» που καταγράφηκαν στο διάστημα που μεσολάβησε από την κυκλοφορία του προηγούμενου τεύχους του «Οδηγητή». Δεν επεκτεινόμαστε καν στα αποτρόπαια περιστατικά κακοποίησης ανηλίκων ή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ευρώπη εδώ και 9 μήνες, γιατί φιλοξενούμε ξεχωριστές σελίδες γι’ αυτά…

Την καταγραφή και την περιγραφή της «μαυρίλας» που νιώθουμε να μας περιτριγυρίζει την κάνουν, όμως, πολλοί και η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε καμία διάθεση να τους συναγωνιστούμε σε αυτό το «άθλημα». Γιατί αυτά από μόνα τους, ακόμα και όταν γίνονται με τα πιο «μελανά» χρώματα, πολλές φορές καταλήγουν μόνο στην εξοικείωση με αυτή την κατάσταση, στην καλλιέργεια της παραλυτικής σκέψης ότι «υπάρχουν και χειρότερα», ή το πολύ-πολύ στην αναζήτηση μιας «καλύτερης» διαχείρισης της «μαυρίλας».

Από τη δυστυχία των πολλών, κάποιοι κερδίζουν πολλά……

Υπάρχει, όμως, και η άλλη μισή αλήθεια που σχεδόν πάντα μένουν έξω από τις περιγραφές. Για παράδειγμα:

  • Για κάθε ένα από τα 620 ακίνητα, πολλά από τα οποία πρώτες κατοικίες λαϊκών οικογενειών, που έχουν βγει «στο σφυρί» με βάση τους νόμους της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ από την αρχή της χρονιάς, υπάρχει και ένα επενδυτικό «fund» που «τρίβει τα χέρια του» περιμένοντας να εισπράξει το τίμημα του ξεσπιτώματος. Πολλές φορές, μάλιστα, τα ίδια τα «funds» και οι τράπεζες δανειοδοτούν τους επίδοξους αγοραστές για να έχουν να εισπράττουν δόσεις και για τις επόμενες δεκαετίες, αφού πρώτα «ξεζούμισαν» τους προηγούμενους ιδιοκτήτες όσο μπορούσαν. Με κάθε πλειστηριασμό, το ενεργητικό των τραπεζών γίνεται λίγο πιο «υγιές», συμβάλλοντας στη βελτίωση του «επενδυτικού κλίματος» που θα έρθει να αποτυπώσει η επόμενη μεταμνημονιακή «αξιολόγηση» της ΕΕ για την ελληνική οικονομία (ναι, αυτές συνεχίζονται παρά τους πανηγυρισμούς της ΝΔ τον περασμένο Αύγουστο επειδή «βγήκαμε από τα μνημόνια» και την απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι «έχουμε βγει από το 2018»). Κάθε πλειστηριασμένο ακίνητο είναι εν δυνάμει μέρος ενός ακόμα «επενδυτικού project» στον τομέα του «real estate» που θα διαμορφώσει, με τη σειρά του, τους όρους για ένα ακόμα «ρεκόρ κερδών» στον τουρισμό, για το οποίο ίσως ακούσουμε την (όποια) κυβέρνηση να πανηγυρίζει το επόμενο καλοκαίρι.
  • Για κάθε νέο γονιό που δυσκολεύεται να αγοράσει ακόμα και βρεφικό γάλα στο σούπερ μάρκετ, υπάρχουν τα «φιλόδοξα σχέδια των 5 με- γάλων παιχτών του κλάδου για νέες επενδύσεις», όπως αναφέρει ο αστικός τύπος. Υπάρχουν, βέβαια, και οι θριαμβολογίες για την «υπεραπόδοση των φορολογικών εσόδων» που έφτασαν τα 45,5 δις ευρώ το πρώτο δεκάμηνο του 2022, με το 95% από αυτά, όπως γίνεται διαχρονικά, να προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα και μόλις το 5% από τις κάθε λογής εταιρείες. Βασική αιτία για αυτό το αποτέλεσμα, που ήρθε σε καιρό μείωσης της κατανάλωσης λόγω της ακρίβειας, είναι η αύξηση των εσόδων από τον ΦΠΑ που υπολογίζεται ως ποσοστό επί των τιμών των προϊόντων.
  • Για κάθε οικογένεια που ψάχνει από πού θα κόψει για να πληρώσει το ρεύμα, υπάρχει και ένας όμιλος που καταγράφει ρεκόρ κερδών. Διυλιστήρια και όμιλοι της Ενέργειας της χώρας μετράνε καθαρά κέρδη πάνω από 1,5 δισ. ευρώ μόνο για φέτος, ση- μειώνοντας τεράστιες αυξήσεις σε σχέση με την περσινή χρονιά, ενώ οι εφοπλιστές έχουν χάσει το μέτρημα, αφού τα ναύλα για τα φορτία υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) φτάνουν και τα 400.000 ευρώ τη μέρα, αποδεικνύοντας ότι για κάποιους ο φετινός χειμώνας είναι μάλλον ο πιο εύκολος…
  • Για κάθε ασθενή που περιμένει 6 ώρες για μια αξονική ή 2 χρόνια για ένα χειρουργείο σε δημόσιο νοσοκομείο, υπάρχει ένας επιχειρηματίας-κοράκι της ιδιωτικής υγείας που κάνει «χρυσές δουλειές». Η κυβέρνηση, πατώντας σε αυτή την άθλια κατάσταση, έρχεται με τα νομοσχέδιά της για το «νέο ΕΣΥ» και επί της ουσίας λέει: «δεν βαρέθηκες να περιμένεις; Πήγαινε να πληρώσεις στο απογευματινό ιατρείο ή στον ιδιωτικό τομέα, να κάνεις τη δουλειά σου». Ταυτόχρονα, αντί να καλύψουν με κανονικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών τις πάνω από 30.000 κενές οργανικές θέσεις του ΕΣΥ, ετοιμάζουν προσλήψεις γιατρών «μερικής απασχόλησης» (!) που τις υπόλοιπες μέρες θα δουλεύουν στην ιδιωτική υγεία και βάζουν τους ανειδίκευτους ακόμα απόφοιτους των ιατρικών σχολών να τρέχουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να καλύψουν κενά, επαναφέροντας από την «πίσω πόρτα» το «foundation year» που οι φοιτητές απέκρουσαν με τους αγώνες τους.
κ

Τελικά τι είναι σήμερα ρεαλιστικό;

Ακόμα, όμως, και αν αναφέρει κανείς τα παραπάνω, η «εικόνα» εξακολουθεί να μην είναι πλήρης. Κι αυτό γιατί η ερμηνεία που δίνουν ορισμένοι, είναι ότι αυτά οφείλονται στις «ιδιαίτερες σχέσεις» της σημερινής κυβέρνησης με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, τους λεγόμενους «κολλητούς», που «αισχροκερδούν» εις βάρος του λαού και κυρίως των πιο «ευάλωτων». Έτσι, μια άλλη κυβέρνηση, πιο «καθαρή» και με περισσότερη «κοινωνική ευαισθησία», μπορεί να βάλει έστω ένα «χαλινάρι» σε αυτή την κατάσταση και αυτή παρουσιάζεται ως η πιο «ρεαλιστική» και «εύκολη» λύση, αφού μπορεί να γίνει απλώς με μια ψήφο στις επερχόμενες εκλογές... Όπως έχει, μάλλον, ήδη διαφανεί, τα παραπάνω παραδείγματα, και πολλά ακόμα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, είναι αποτέλεσμα μιας συνολικότερης στρατηγικής που υπηρετεί με αυταπάρνηση η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά υπηρέτησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι τέτοιες, μάλιστα, οι δεσμεύσεις τους σε αυτή τη στρατηγική, που απέρριψαν όλοι μαζί, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ασυζητητί στη Βουλή τις τροπολογίες του ΚΚΕ για καθολική και άνευ όρων προστασία της πρώτης κατοικίας της λαϊκής οικογένειας από τους πλειστηριασμούς, για επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης για όλους κ.ά.

Επειδή, όμως, το άγχος ενός νέου ανθρώπου σχετικά με το «τι μπορούμε πρακτικά να κάνουμε για να βελτιωθεί σήμερα η ζωή μας» είναι απολύτως υγιές, αξίζει να τεθούν ορισμένα πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα:

  • Πώς μπορούμε να προστατεύσουμε αποτελεσματικά τα σπίτια των οικογενειών μας, των φίλων και των γειτόνων μας από τους πλειστηριασμούς; Μήπως περιμένοντας τις εκλογές για να ψηφίσουμε για μια «λιγότερο κακή» κυβέρνηση; Μα αυτό δοκιμάστηκε με την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία τελικά «ξέχασε» να ανανεώσει την προστασία της πρώτης κατοικίας που ίσχυε, έφερε νόμο για να παραδίδονται τα «κόκκινα» δάνεια «αρπακτικά» των funds, θεσμοθέτησε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και έκανε «ιδιώνυμο αδίκημα» την παρεμπόδισή τους. Αυτά αξιοποιεί και εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, μαζί με τον δικό της «Πτωχευτικό νόμο». Πρέπει να προβληματίσει τον καθένα ότι ακόμα και σήμερα που σηκώνει τους αντιπολιτευτικούς τόνους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπόσχεται να καταργήσει τίποτα από όλα αυτά.

Ή μήπως μπορούμε να το πετύχουμε αυτό με την άμεση αγωνιστική παρέμβαση και αλληλεγγύη χιλιάδων ανθρώπων, σαν αυτή που «έσωσε» το σπίτι της Ι. Κολοβού και πολλά ακόμα σπίτια το τελευταίο διάστημα; Εκεί, στην πρώτη γραμμή, ήταν τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και ο βουλευτής του, Χ. Κατσώτης. Δεν θα είναι καλύτερα τα πράγματα αν στην επόμενη Βουλή έχουμε περισσότερους τέτοιους βουλευτές και λιγότερους «Πάτσηδες»;

  • Είναι «άμεση» λύση για την ακρίβεια στο ρεύμα η «κρατικοποίηση της ΔΕΗ», την οποία (για να μην τρελαθούμε κιόλας…) προβάλλουν σήμερα οι ίδιοι που παραχώρησαν το 17% της ΔΕΗ στο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων; Θα πάψουμε, σε μια τέτοια περίπτωση, να σηκώνουμε τα «βάρη» της «ενεργειακής κρίσης», αυτή τη φορά και ως φορολογούμενοι; Θα πάψει η κρατική ΔΕΗ να λειτουργεί ως καπιταλιστική επιχείρηση, δηλαδή με κριτήριο τα κέρδη των μετόχων της, μέσα στη «ζούγκλα» των Χρηματιστηρίων Ενέργειας;

Ή μήπως ρεαλιστική λύση είναι οι προτάσεις του ΚΚΕ για σχεδιασμένη αξιοποίηση όλων των ενεργειακών πηγών που διαθέτει η χώρα, χωρίς τις δεσμεύσεις και τους «φόρους ρύπων» που επιβάλει η ΕΕ, αλλά με μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, η κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας, η απόσυρση από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας τις οποίες πληρώνουν μόνο οι λαοί, να πάψει το ρεύμα να αποτελεί εμπόρευμα από το οποίο κάποιοι λίγοι βγάζουν τρελά κέρδη, αλλά να γίνει κοινωνικό αγαθό;

 

  • Θα τελειώσει η ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ, στα μαγαζιά, αν απλά «φύγει ο Μητσοτάκης»; Σε κανέναν δεν πρόκειται να λείψει φυσικά, αλλά, αν είναι έτσι, τότε γιατί κατεβαίνουν σε απεργίες τόσες εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στη Βρετανία, στη Γερμανία, στις ΗΠΑ κ.α. διεκδικώντας αυξήσεις μισθών πάνω από τον πληθωρισμό, αφού εκεί δεν έχουν Μητσοτάκη, αλλά σε πολλές περιπτώσεις έχουν σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις;

Ή μήπως, ρεαλιστική λύση είναι αυτός ακριβώς ο αγώνας, να δοθεί και στη χώρα μας αγωνιστική συνέχεια μετά την πολύ πετυχημένη απεργία της 9ης Νοέμβρη και να πλημμυρίσει το κέντρο της Αθήνας στο μεγάλο συλλαλητήριο των συνδικάτων στις 17 Δεκεμβρίου; Και πάλι, μόνο ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να το εγγυηθεί αυτό. Αλήθεια, αν τα 420.000 μέλη που –με βάση τη συμμετοχή στις περσινές εσωκομματικές τους εκλογές- λένε ότι έχουν αθροιστικά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ γίνονταν μέλη στα σωματεία τους, αν είχαν πάρει από έναν φίλο τους και είχαν κατέβει στην απεργία, δεν θα ήταν πολύ πιο στριμωγμένη σήμερα η κυβέρνηση και η εργοδοσία και πολύ καλύτερα τα πράγματα για τον λαό;

  • Είναι λύση για την προστασία της υγείας του λαού η σημερινή άθλια κατάσταση στο ΕΣΥ που υπερασπίζονται ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ απέναντι στο «νέο ΕΣΥ» της ΝΔ ή η κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην υγεία με ενσωμάτωση των υποδομών, του εξοπλισμού και του προσωπικού του ιδιωτικού τομέα στον δημόσιο; Πόσο διαφέρει η «αρμονική συνύπαρξη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, που θα λειτουργούν συμπληρωματικά», που λέει ο Τσίπρας, από τη «συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας» που λέει ο Μητσοτάκης; Θα ήταν καλύτερα τα πράγματα στην πανδημία, αν ήταν όλα τα νοσοκομεία σαν το Νοσοκομείο Σαντορίνης Α.Ε. που ίδρυσε η προηγούμενη κυβέρνηση ή αν προσλαμβάνονταν εδώ και τώρα με αξιοπρεπείς όρους οι δεκάδες χιλιάδες γιατροί, νοσηλευτές και άλλοι επιστήμονες που ψάχνουν την τύχη τους στο εξωτερικό, αν καταργούνταν κάθε είδους πληρωμές για εξετάσεις, φάρμακα και νοσηλεία, όπως είναι απόλυτα εφικτό να συμβεί στην εποχή της «εξατομικευμένης ιατρικής» και των τεράστιων τεχνολογικών δυνατοτήτων;

Ολοκληρώνοντας την εικόνα…

Τα αρκετά διαζευκτικά «ή» που χρησιμοποιήσαμε παραπάνω, αποσκοπούν να δείξουν ότι πραγματικές και ταυτόχρονα ρεαλιστικές λύσεις στα προβλήματα που ζούμε σήμερα, υπάρχουν. Δεν είναι μοιραίο και αναγκαστικό να ανεχόμαστε τη σημερινή κατάσταση, να ζούμε «με τα λίγα» ή να ψάχνουμε το «κάτι παραπάνω από το τίποτα». Αυτό που λείπει για να πραγματοποιηθούν, είναι να τις πιστέψουν περισσότεροι. Να γίνουν πιο πολλοί οι νέοι και οι νέες που θα μπουν στη μάχη, θα συμπορευτούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ σε κάθε ευκαιρία που θα τους δοθεί το επόμενο διάστημα, για μπορέσουμε, μια ώρα αρχύτερα, «να κάνουμε τα σκοτάδια φως»!