Μια αλλιώτικη πασαρέλα… όχι για τα γούστα του λαού

Κανένα από τα δύο κόμματα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι παραφράζουμε τις επιδιώξεις του, αν του «χρεώσουμε» την παραπάνω έκφραση. Είναι πρόβλημα να θέλει κάποιος να στηρίξει τις δυνάμεις τις εργασίας; Ας αφήσουμε να μας οδηγήσει στην απάντηση αυτού του ερωτήματος η πείρα από το πώς έχει προχωρήσει αυτός ο στόχος στην πράξη! Πρώτα απ' όλα «δυνάμεις της εργασίας» εννοούν τους εργοδότες και τους εργαζόμενους. Χρόνια τώρα τα αστικά κόμματα ισχυρίζονται ότι αν στηριχθεί η «υγιής επιχειρηματικότητα» θα μπορέσουν να έχουν και οι εργαζόμενοι καλές δουλειές.

1. Η ΝΔ την περίοδο της πανδημίας έκανε, λέει, τα πάντα για να ενισχύσει τους πληττόμενους κλάδους. Ας δούμε το παράδειγμα του Τουρισμού. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων του κλάδου καλείται να ζήσει με 9 ευρώ την μέρα. «Ναι, αλλά τα πράγματα ήταν δύσκολα και για τους ξενοδόχους» λένε κάποιοι. Μήπως να λυπηθούμε όσους μόνο το 2019 είχαν καθαρά κέρδη 286 εκατομμύρια ευρώ;
   Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη διά στόματος Αχτσιόγλου, ισχυρίστηκε πως με τα μέτρα της ΝΔ για κάθε 1000 ευρώ μισθολογικής δαπάνης ο εργοδότης θα βάζει από την τσέπη του 968, ενώ με τα μέτρα της «ριζοσπαστικής αριστεράς» αυτό το ποσό θα διαμορφωνόταν σε 600 ευρώ! Το ποιος ακριβώς στηρίζεται είναι τελικά εύκολο να απαντηθεί.
2. Η ΝΔ δεν δίστασε να δηλώσει ότι θα καταθέσει νομοσχέδιο που θα νομιμοποιήσει τη δεκάωρη δουλειά. Βέβαια δεν είναι μόνο αυτό. Μήνες τώρα έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο για το ξεσάλωμα της εργοδοσίας. Να μπορούν να απολύουν όποιον θέλουν, να αλλάζουν τις σχέσεις εργασίας όπως και όποτε το επιθυμούν, μείωσε τις εργοδοτικές εισφορές κ.λπ.
   Και στο ζήτημα της 10ωρης δουλείας ο ΣΥΡΙΖΑ «σφυροκόπησε» την ανάλγητη ΝΔ... Αλήθεια το πλαίσιο για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας των γιατρών που έδωσε τη δυνατότητα να εργάζονται 60 ώρες τη βδομάδα ποιος το εφάρμοσε; Το να δουλεύουν οι μηχανοδηγοί του ΟΣΕ 7 μέρες την εβδομάδα επί ποιας κυβέρνησης έγινε πράξη; Ρητορικά τα ερωτήματα…
3. Η ΝΔ όλη αυτή τη περίοδο έκανε σημαία της κοινωνικής της «ευαισθησίας» την στήριξη των ανέργων και άλλων συνανθρώπων μας που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Η «ευαισθησία» βέβαια δεν έφτασε ποτέ σε 730.000 μακροχρόνια ανέργους που δεν πήραν ούτε ένα ευρώ ενίσχυση για το 2020.
   Σε αυτό το ζήτημα θα περίμενε κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε το know how. Και έτσι ακριβώς είναι… Πυρήνας της πολιτικής αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η πρόταση που είχε διατυπώσει η πρώην Υπουργός Θ. Φωτίου. «Για να ζήσει κάποιος με 200 ευρώ το μήνα θα πρέπει να έχει τελειώσει το Harvard, ενώ αν του δώσουμε μια προπληρωμένη κάρτα με 70 ευρώ θα μπορεί να επιβιώσει. Δύσκολα μεν αλλά θα μπορεί»! Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει τον «ρεαλισμό» και την «στήριξη των ευάλωτων ομάδων» από την περίοδο διακυβέρνησης της «πρώτη φορά αριστερά».

Στο παραπάνω απόσπασμα όπως φαίνεται κάναμε μια κοπτοραπτική. Η πρώτη φράση είναι από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην ετήσια συνέλευση του ΣΕΒ και η δεύτερη από ομιλία του Κ. Μητσοτάκη που παρουσίασε το «Εθνικό Προσχέδιο Δράσης» για την αξιοποίηση των πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ. Με όσα θα παραθέσουμε παρακάτω θα είναι μάλλον δύσκολο να μας κατηγορήσει κάποιος για λαθροχειρία.

Βασικό ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα δύο κόμματα είναι το πώς θα διαχειριστεί η Ελλάδα τα περίπου 70 δισ. ευρώ που «δικαιούται» από τα κονδύλια της ΕΕ. Σε άρθρα του Ριζοσπάστη και της ΚΟΜΕΠ έχει γίνει αναλυτική κριτική για αυτά τα ζητήματα. Σίγουρα είναι ένα θέμα που θα απασχολεί πολύ το επόμενο διάστημα και θα χρειαστεί να επανέλθουμε. Θα αναδείξουμε όμως ορισμένες αιχμές για τις κοινές και εύηχες λεξούλες που υπάρχουν τόσο στο σχέδιο της κυβέρνησης (η περίφημη πρόταση Πισσαρίδη) όσο και στην αντι-πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Λέξεις όπως πράσινη ανάπτυξη, ευελιξία, κοινωνική συνοχή κ.λπ. διαχέονται και στα δύο κείμενα.

Ας δούμε τα αποτελέσματα των προτάσεών τους στη ζωή μας:

• Την στροφή στην πράσινη ανάπτυξη την έχουν προαναγγείλει όλα τα αστικά κόμματα εδώ και χρόνια. Η ΕΕ δεσμεύει τα κράτη-μέλη πολλά δισεκατομμύρια από αυτά τα κονδύλια να κατευθυνθούν εκεί. Ας μας προβληματίσει όμως το εξής: Τόσα δισ. για την ενέργεια, θα περιμέναμε να είχαν κάποιο αντίκρισμα και στη καθημερινότητά μας. Σαφώς και έχει. Η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στις γιορτές έστειλε πάνω από 7000 εντολές διακοπής ρεύματος!
  Όμως η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος τα τελευταία δέκα χρόνια αυξάνεται συνεχώς και έχει σωρευτικά το 150%. Το ποσοστό του πληθυσμού στην Ελλάδα που δεν μπορεί να ζεστάνει επαρκώς το σπίτι του προσεγγίζει το 18%. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του κοινού στόχου ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας με αλλαγή του ενεργειακού μείγματος που εδώ και χρόνια προωθείται.
• Ας σταθούμε στο ζήτημα της ευελιξίας. Η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας στελέχη από τα δύο κόμματα να μιλάνε για τους όρους που πρέπει να διαμορφωθούν στις σχέσεις εργασίας, παρουσιάζουν σαν προϋπόθεση την ευελιξία ώστε «οι εργαζόμενοι να αλλάζουν συχνά το περιβάλλον εργασίας τους και να συλλέγουν εμπειρίες, να εξελίσσονται συνεχώς και να οργανώνουν τον χρόνο τους όπως οι ίδιοι επιθυμούν.» Όμως ας δούμε πως αποτυπώνεται αυτή η πρόοδος στην πράξη.
  Η κυβέρνηση της ΝΔ με υπουργική απόφαση έδωσε την δυνατότητα στις επιχειρήσεις να επιβάλλουν μονομερώς εκ περιτροπής εργασία σε ένα μέρος του προσωπικού τους με αντίστοιχη μείωση του μισθού ενώ ένα άλλο το απασχολεί με υπερωριακή απασχόληση έως και 13 ώρες κάθε μέρα!
  Το έτος 2018, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο αριθμός των εργαζόμενων που δούλευαν με μερική απασχόληση ήταν 649.786. Ο μέσος μισθός που λάμβαναν τότε ήταν 384,22 ευρώ μεικτά!
• Ο στόχος που αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί επαναλαμβάνεται περισσότερο στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ από ότι στη ΝΔ είναι η διασφάλιση της «κοινωνικής συνοχής». Είναι μήπως αυτό δείκτης προοδευτικότητας; Με αφορμή την άγρια καταστολή και την ένταση του αυταρχισμού από την κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ (αν κάποιος παραμερίσει τα διάφορα περί «ακραίας» ή «δεξιάς» καταστολής - αλήθεια υπάρχει και αποδεκτή καταστολή του λαού;) έχει στον πυρήνα της κριτικής του ότι η κυβέρνηση λόγο «ιδεοληψίας» δεν διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή.

Ποια είναι η ουσία; Από τη μια η ΝΔ στέλνει το δικό της «σήμα» στο κεφάλαιο ότι είναι έτοιμη να σαρώσει τα πάντα ώστε να διασφαλιστεί η καπιταλιστική κερδοφορία. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει στο κεφάλαιο τα δικά του προτερήματα. Ότι δηλαδή σαν γνήσιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχει αποδείξει πως και οι μηχανισμοί του κράτους θα τσακίζουν το κίνημα αλλά όχι με ακραίο τρόπο… και καλύτερα θα μπορεί να ενσωματώνει λαϊκές αντιδράσεις ώστε να διασφαλίζεται η «ειρήνη» ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους!

Τα όσα αναφέραμε παραπάνω δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να εξαντλήσουν το θέμα της εχθρικής για τα λαϊκά συμφέροντα αστικής στρατηγικής που υπηρετείται παρά της επιμέρους διαφορές από τους δύο βασικούς πόλους διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Στόχος ήταν με κάποια στοιχεία να γίνει ακόμα πιο καθαρό το σημείο από το κάλεσμα του ΚΚΕ που ήδη έχει υπογραφεί από χιλιάδες λαού και νεολαίας:

«Δεν σπαταλάμε τις ελπίδες μας σε νέες αυταπάτες κυβερνητικών εναλλαγών, που ξέρουμε σίγουρα ότι θα οδηγήσουν στη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης. Έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής - λαϊκής οργάνωσης, στη δύναμη της κοινής δράσης εργαζομένων, μικρών επαγγελματιών, βιοπαλαιστών αγροτών. Στη δυνατότητά μας να βάλουμε τη δική μας σφραγίδα στις εξελίξεις, να περάσουμε στην αντεπίθεση με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας».