Με οργάνωση, αγώνα, αλληλεγγύη… να τους χαρίσουμε έναν «δύσκολο χειμώνα»!

Αφενός, με τη συνεχή επισήμανση του πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση και του ότι «τα χειρότερα είναι μπρο­στά», προσπαθούν να καλλιεργήσουν τον φόβο και την παράλυση, να εμπεδωθεί ότι (ούτε) τώρα δεν είναι καιρός για διεκδικήσεις, μέχρι να ξεπεραστεί και αυτή η «έκτακτη κατάσταση» την οποία προκάλεσε ένας ακόμα «εξωγενής» και «απρόβλεπτος» παράγο­ντας μετά τον κορονοϊό, ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Βέβαια, ο σημερινός πληθωρισμός μόνο «ουρανοκατέ­βατος» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Άλλωστε αρκεί μια αναζήτηση στο διαδίκτυο για να διαπιστώσει κανείς ότι το πρόβλημα είχε εμφανιστεί και υπήρχε στη συζήτηση αρ­κετούς μήνες πριν το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρα­νία, ο οποίος το επέτεινε. Σε μεγάλο βαθμό, είναι το ανα­μενόμενο αποτέλεσμα της «επεκτατικής» πολιτικής (μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση, ενισχύσεις, επενδυτικά «πακέτα», φθηνός δανεισμός κλπ) που επιλέχθηκε τόσο στην ΕΕ, όσο και στις ΗΠΑ για να αντιμετωπιστεί η καπι­ταλιστική κρίση του 2020. Ήταν τότε που η κυβέρνηση της ΝΔ πανηγύριζε για την «ωριμότητα της ΕΕ που διδά­χθηκε από τα λάθη του παρελθόντος και δίνει συλλογική απάντηση στο κοινό πρόβλημα», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «τον κόσμο που αλλάζει», τη «χρεοκοπία των νεοφι­λελεύθερων δογμάτων» και κατηγορούσε τη ΝΔ ότι δεν είναι ικανή να διαχειριστεί τη συγκεκριμένη πολιτική γιατί «δεν την πιστεύει». Μόνο το ΚΚΕ αποκάλυπτε ότι και με την επεκτατική πολιτική, όπως παλιότερα με την περιοριστική, τα βάρη θα φορτωθούν στον λαό, έστω και με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τις γνωστές περι­κοπές και τους φόρους, δηλαδή με τον πληθωρισμό και το υπέρογκο χρέος που θα κληθεί να πληρώσει.

Υπάρχει, όμως, και το αντικειμενικό στοιχείο που είναι ότι, όπως όλα δείχνουν, η καπιταλιστική οικονομία, του­λάχιστον στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, βρίσκεται στα πρόθυρα μιας ακόμα κρίσης, της τρίτης μέσα σε λιγότερο από 15 χρόνια, που, μάλιστα, αυτή τη φορά συνδυάζεται με την ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, τους αντα­γωνισμούς που μυρίζουν «μπαρούτι» σε πολλές ακόμα περιοχές του κόσμου, τον ενεργειακό πόλεμο, τον υψη­λότερο πληθωρισμό των τελευταίων δεκαετιών κλπ.

Δεν έχει καμία απολύτως βάση η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι, αν εξαιρέσει κανείς τον «ει­σαγόμενο» πληθωρισμό, όλα τα άλλα στην οικονομία πάνε τέλεια, οι επενδυτές κάνουν «ουρά» και η ανεργία εξαφανίζεται. Σίγουρα, δεν έχουν καμία αξία τα αυγου­στιάτικα πανηγύρια για τη (μία ακόμα) «έξοδο από τα μνημόνια», την ώρα που οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων και οι συνέπειές τους παραμένουν «στη θέση τους», με τον μέσο μισθό για το σύνολο των ασφαλισμένων στον ΕΦΚΑ να μην ξεπερνάει τα 820 ευρώ καθαρά, ενώ για τη μερική απασχόληση, που «σπάει κόκκαλα» ειδικά στη νεολαία, ο μέσος μισθός μόλις που φτάνει τα 330 ευρώ καθαρά!

Τους καλοκαιρινούς μήνες ζήσαμε και την αποκάλυψη του κυβερνητικού μύθου περί «κατάργησης της ρή­τρας αναπροσαρμογής» στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος. Το μόνο που έγινε ήταν αυτή να ενσωματωθεί στις τιμές που ανακοινώνουν πλέον κάθε μήνα οι εταιρείες- πάροχοι, με αποτέλεσμα αυτές να αυξηθούν μέχρι και 10 φορές μέσα σε δύο μήνες. Οι επιδοτήσεις που ανακοινώνει κάθε μήνα η κυβέρνηση, προέρχονται κατά μεγάλο μέρος από τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού και τις διάφο­ρες εισφορές που πληρώνουμε με τους λογαριασμούς του ρεύματος. Πρόκειται, δηλαδή, για δικά μας χρήματα με τα οποία επιδοτούνται οι εταιρείες παροχής ηλεκτρι­κού ρεύματος για ποσά τα οποία, με μαθηματική ακρί­βεια, θα αδυνατούσαν να πληρώσουν τα νοικοκυριά.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι το πρόβλημα είναι βαθύτε­ρο από την ίδια τη ρήτρα αναπροσαρμογής, ούτε λύνεται απλώς με τη μερική αποσύνδεση της τιμής του ρεύματος από την τιμή του φυσικού αερίου, κάτι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιδιώκουν οι παρεμβάσεις της ελληνι­κής και όλων των κυβερνήσεων της ΕΕ. Γι’ αυτό και στην Ισπανία η περιβόητη «ιβηρική εξαίρεση» που διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν απόδειξη των αποτελεσμάτων που μπορεί να φέρει η «σκληρή διαπραγμάτευση χωρίς νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες», είχε μικρό αντίκτυπο στην χονδρική τιμή του ρεύματος και μηδενικό στην τιμή που πληρώνουν οι κατα­ναλωτές, η οποία συνεχίζει να ανεβαίνει. Σύμφωνα με την «Ένωση Καταναλωτών και Χρηστών» της χώρας, ο Ιούλιος ήταν ο τρίτος ακριβότερος μήνας της ιστορίας όσον αφορά τους λογαριασμούς του ρεύματος.

Το ίδιο ισχύει και για το νέο πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ, τον Μακρόν που δήθεν… «κρατικοποιεί» την ήδη κατά 84% κρατική Electricité de France, ενώ αυτό που στην πραγματικότητα κάνει είναι να μετακυλύει στους φο­ρολογούμενους τα υπέρογκα χρέη της εταιρείας, φέρνοντας στο δημόσιο το υπόλοιπο 16%. Εντωμεταξύ, η εν λόγω εταιρεία προχωρά σε μήνυση εναντίον της κυβέρνησης (!) αξιώνοντας επιπλέον 8,3 δισ. ευρώ, κα­τηγορώντας τη για διαφυγόντα κέρδη λόγω περιορισμών που έχει επιβάλει στην αγορά και όλα αυτά την ώρα που το γαλλικό προθεσμιακό συμβόλαιο ηλεκτρικής ενέρ­γειας ενός έτους ξεπέρασε τα 1000 ευρώ ανά MWh (όταν η μέση τιμή για την περίοδο 2010-2020 ήταν 45 ευρώ).

Σύντομο flash back: Το 1882 τέθηκε σε λειτουργία από τον Τόμας Έντισον στο Λονδίνο η πρώτη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής από άνθρακα. Η ισχύς της ήταν μόλις 93 kW και το ρεύμα που παρήγαγε, το οποίο μεταφερόταν χρησιμοποιώντας τους αγωγούς υδάτων της πόλης, χρη­σιμοποιούνταν για τον φωτισμό ορισμένων κοντινών δρόμων και κατοικιών.

Επιστροφή στο σήμερα: Στις αρχές του 2023 αναμένεται να ενταχθεί στο ελληνικό σύ­στημα ηλεκτροπαραγωγής η υπερσύγχρονη μονάδα «Πτολεμαΐ­δα V», με ισχύ 660 GW (ή αλλιώς… 660.000 kW) και μειωμένες εκπομπές ρύπων κατά 60% σε σχέση με τις υπάρχουσες αντί­στοιχες μονάδες.

Πώς γίνεται, όμως, την ίδια στιγμή, να διαβάζουμε ότι κάποια χρηματιστήρια αποφασίζουν πως μια μεγαβα­τώρα ρεύματος θα κοστίζει ως και 1000 ευρώ; Υπάρχει κά­ποιος αντικειμενικός λόγος να συμβαίνει αυτό, όταν η συ­γκεκριμένη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας θα παράγεται από τον σταθμό «Πτολεμαΐδα V» σε μόλις 5,5 δευτερόλεπτα (!) βάσει της ισχύος του; Πώς είναι δυνατόν 140 χρόνια από το πρώτο εργοστάσιο του Έντισον και με τόσες σύγχρονες και αποδοτικές μεθόδους παραγωγής και μεταφοράς ηλε­κτρικής ενέργειας από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, να φτάνουν από τη Γερμανία ειδήσεις για μέτρα περιορι­σμού της κατανάλωσης που προβλέπουν, μεταξύ άλλων, ότι η θέρμανση τον χειμώνα σε χώρους δουλειάς όπου οι εργαζόμενοι ασκούν έντονη χειρωνακτική εργασία θα πε­ριοριστεί στους μόλις 12 βαθμούς Κελσίου, ή ότι καταργεί­ται το ζεστό νερό για το πλύσιμο χεριών στα κοινόχρηστα μπάνια;

Τα παραδείγματα από όλες τις χώρες της Ευρώπης «φω­νάζουν» ότι η αιτία του «παραλογισμού» δεν είναι άλλη από τη μετατροπή ενός τόσο απαραίτητου για τη ζωή όλων μας αγαθού, όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, σε εμπόρευμα, το οποίο παράγεται με σκοπό και κριτήριο το μέγιστο και πιο άμεσο κέρδος, αγοράζεται, πουλιέται, παί­ζεται στα χρηματιστήρια και μάλιστα σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας μεγάλης σύγκρουσης μεταξύ των ιμπεριαλιστών. Αυτή την πολιτική έχουν υπηρετήσει στη χώρα μας όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που σταδιακά προχώρησαν την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας, την ίδρυση του χρηματιστηρίου ενέργειας κλπ.

Αυτά που ζούμε είναι, επίσης, οι συνέπειες της στρα­τηγικής της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, της σχε­διασμένης, δηλαδή, εγκατάλειψης ορισμένων πηγών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (όπως ο λιγνίτης, που βρίσκεται σε αφθονία στη χώρα μας) προς όφελος κά­ποιων άλλων, προκειμένου να κατευθυνθούν εκεί τα κε­φάλαια που «λιμνάζουν» και δεν βρίσκουν κερδοφόρα επενδυτική διέξοδο. Ως μεταβατικό καύσιμο σε αυτή τη διαδικασία επιλέχθηκε το φυσικό αέριο, που η χώρα μας δεν παράγει, άρα πρέπει να εισάγει. Και αυτή τη στρατηγική την έχουν υπηρετήσει πιστά όλες οι κυβερνήσεις. Ενδεικτικά, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η παρα­γωγή από λιγνίτη μειώθηκε στο μισό μέσα σε 4,5 χρόνια. Η σύγκρουση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας επιβάλει τώρα την αντικατάσταση του φθηνότερου ρωσικού φυσικού αε­ρίου από το πανάκριβο αμερικάνικο LNG με κερδισμένους τους Έλληνες εφοπλιστές που το μεταφέρουν.

Το «δράμα» που συνεπάγεται για τις οικογένειές μας το «ράλι» στις τιμές του φυσικού αερίου, για κάποιες εταιρείες σημαίνει μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι οι επενδύσεις που διαφημίζει η κυβέρνηση για τη μετατροπή της χώρας σε κόμβο με­ταφοράς και αποθήκευσης φυσικού αερίου, αλλά και οι έρευνες για την αξιοποίηση πιθανών κοιτασμάτων έχουν ως προϋπόθεση τη διατήρηση των τιμών στα ύψη για χρόνια, διαφορετικά δεν κρίνονται συμφέρουσες.

‣ Σχέδιο άμεσης αξιοποίησης εγχώριων πηγών ορυκτών καυσίμων -όπως ο λιγνίτης- κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ για την «πράσινη ανά­πτυξη» και το εμπόριο ρύπων. Κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.

‣ Απόσυρση της χώρας από τις κυρώσεις της ΕΕ προς τη Ρωσία, που τελικά τις πληρώνει ο λαός, ενώ τμήματα του κεφαλαίου θησαυρίζουν από τη μεταφορά του πανάκριβου αμερικανικού LNG.

‣ Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέ­ριο και ηλεκτρική ενέργεια.

‣ Γενναία μείωση και πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου. Κατάργηση της χρέωσης του χαρατσιού των ΑΠΕ στους λογαριασμούς ρεύματος.

Εκτός από αυτούς που μας λένε «τα κεφάλια μέσα για­τί έρχεται δύσκολος χειμώνας», υπάρχουν και αυτοί που λένε «τα κεφάλια μέσα μέχρι τις εκλογές και τότε να αλλάξει η κυβέρνηση». Ταυτόχρονα, σε μια «ψιχουλο­μαχία» που, εκτός των άλλων, αποτελεί και επίθεση στη συνείδηση ειδικά της νεολαίας για να μάθει να «βολεύε­ται» με τα «ελάχιστα», συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος μπορεί να εξασφαλίσει τα περισσότερα επιδόματα, «voucher», «pass» κλπ, με τις αιτίες των προβλημάτων να παραμένουν άθικτες. Συνεχίζουν, όμως, να προκύπτουν θετικά παραδείγματα που τους χαλάνε «τη σούπα»:

‣ Τέτοιο είναι το παράδειγμα των εργαζομένων στα Λιπάσματα Καβάλας, που αντί να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους στη δουλειά, έδωσαν με ψηλά το κε­φάλι έναν πολύμηνο αγώνα ενάντια στις 133 απολύσεις. Τώρα, η δικαστική απόφαση που τις κρίνει άκυρες, τους δίνει μια ανάσα για να συνεχίσουν.

‣ Σε εξέλιξη είναι επίσης ο μεγάλος απεργιακός αγώνας στη «Μαλαματίνα», που μέσα στο κατακαλόκαιρο έχει προ­καλέσει ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα.

‣ Υπάρχει το παράδειγμα των εργαζομένων σε Τουρισμό και Εστίαση στη Σαντορίνη, όπου το σω­ματείο υπέγραψε τοπική κλαδική ΣΣΕ, με σημαντικές αυξήσεις, βάζοντας εμπόδιο στα ωράρια - λάστιχο, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας κ.ο.κ.

Αυτά τα παραδείγματα, που προστίθενται στα προ­ηγούμενα των εργατών της COSCO, των οικοδόμων, της efood, μπορούν το επόμενο διάστημα να γίνουν πολύ περισσότερα. Έτσι μόνο πετύχαμε νίκες μέχρι σήμερα. Έτσι θα μπορέσουμε να «την παλέψουμε» και αυτόν τον χειμώνα. Με την αλληλεγγύη μας να στηρίξουμε όσους θα δυσκολευτούν να καλύψουν ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες ή θα μπουν στο στόχαστρο των πλειστηριασμών και των διακοπών ρεύματος. Με τον αγώνα μας και με τη μεγαλύτερη συμπόρευση με το ΚΚΕ σε κάθε μάχη και στις εκλο­γές, όποτε κι αν γίνουν, μπορούμε να κάνουμε αυτόν τον χειμώνα πολύ «δύσκολο» για όσους μας τρομο­κρατούν, μας εκβιάζουν και παίζουν με το μέλλον μας, για να εξασφαλίζουν την «αφθονία» των λίγων.

• Την πρώτη δυναμική απάντηση της νέας «χρονιάς» προετοιμάζουν δεκάδες εργατικά συνδικάτα και φορείς που καλούν σε μεγάλη συγκέντρωση το Σάββατο 10 Σεπτέμβρη στην πλατεία ΧΑΝΘ στη Θεσσαλονίκη, με σύνθημα «Η ζωή μας δεν μπαίνει σε vouchers και pass. Οργάνωση και αγώνας για ζωή με δικαιώματα».
• Στις 13 Σεπτέμβρη κινητοποιήσεις στα γραφεία των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας στην Αττική, διεκδικώντας ρεύμα φθηνό για όλο τον λαό.
• Συγκέντρωση σωματείων στις 15 Σεπτέμβρη στο υπουργείο Οικονομικών για αυξήσεις στους μισθους και μέτρα κατά της ακρίβειας!