Ματιές στα σχολικά βιβλία των ΕΠΑΛ

Πέμ, Ιουν 17, 2021
Thumb_Prosexos_Mathites_Biblia_Epal

Οι μαθητές των ΕΠΑΛ ακούν ολοένα και περισσότερο για την «αναβάθμιση» της Τεχνικοεπαγγελματικής Εκπαίδευ­σης. Η πραγματικότητα, ωστόσο, με την οποία έρχονται αντιμέτωποι είναι διαφορετική! Ορισμένα παραδείγματα από τα βιβλία τους αρκούν για να δείξουν ότι οι γνώσεις και τα εφόδια που παίρνουν μέσα από το σχολείο είναι πολύ μακριά από τις ανάγκες τους, αλλά και από τις δυνατότητες που υπάρχουν με βάση την εξέλιξη των επιστημών.

1ο παράδειγμα: Στο βιβλίο της Α’ Λυκείου για το μάθημα της Φυσικής διαβάζουμε πως: «απευθύνεται σε μαθητές των Τ.Ε.Ε. που οι συγκυρίες θα τους επιτρέψουν να φτάσουν μέχρι και το Β΄ κύκλο σπουδών».

Οι μαθητές των ΕΠΑΛ αντιμετωπίζονται ως «σκάρτοι μαθητές που δεν παίρνουν τα γράμματα» και για αυτό διδάσκονται ότι δεν πρέ­πει να έχουν «προσδοκίες» να μορφωθούν ολοκληρωμένα. Το σχο­λείο στο σημερινό σύστημα της αδικίας, οι κυβερνήσεις η μία μετά την άλλη τους καλούν να ξεχάσουν ότι μπορούν και πρέπει να πάρουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις και εφόδια για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει και απαιτεί κατανόηση και παρακολούθηση της εξέλιξης της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Θέλουν τους μαθητές συμβιβασμένους με το ότι θα μαθαίνουν τα «μισά» για την ειδικότητα τους και θα τρέχουν να καλύψουν τα κενά, να παρακολουθήσουν την παραμικρή μεταβολή της τεχνολογίας με καταρ­τίσεις επί πληρωμή. Σήμερα όμως, καθένας έχει το αυτονόητο δικαίωμα να διδάσκεται ολοκληρωμένα την ειδικότητα στην οποία θέλει να εργαστεί μελλοντικά και να αποκτά ένα στέρεο θεωρητικό υπόβα­θρο για να γίνει καλός σε όποιο επάγγελμα διαλέξει στη ζωή του, όποια και αν είναι τα σχέδια του.

2ο παράδειγμα: Στο βιβλίο «Εργατικό και Αστικό Δίκαιο» διαβάζουμε «Αμοιβή μισθωτού: Το ύψος των αποδοχών των εργαζομένων καθορίζεται βασικά με την ατομική σύμβαση εργασίας του καθενός από αυτούς με τον αντίστοιχο εργοδότη του».

Οι μαθητές των ΕΠΑΛ που παράλληλα δουλεύουν, όσοι βρίσκονται σε καθεστώς μαθητείας αλλά και οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ εργάζονται με εξοντωτικά ωράρια, θέτοντας σε κίνδυνο ως και την σωματική τους ακεραιότητα, χωρίς μέτρα προστασίας από την πανδημία, ασφάλιση, βασικό μισθό. Για αυτό οι κυβερνήσεις «έχουν φροντίσει» να μαθαίνουν ήδη από το σχο­λείο πως δεν μπορούν να έχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις εργασίας που να προστατεύουν όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο τους. Θέλουν οι μαθητές ως αυριανοί εργαζόμενοι να σκύψουν το κεφάλι και να δεχτούν τη δουλειά χωρίς ωράριο και δικαιώματα όπως προωθείται και μέσα από νομοσχέδιο αυτή την περίοδο.

Η ΚΝΕ καλεί τους ΕΠΑΛίτες να μάθουν για τα δικαιώματα τους όχι μόνο μέσα από οσα βλέ­πουν στα σχολικά βιβλία. Να αγωνιστούν για αυτά μέσα στο σχολείο και στους χώρους δου­λειάς στο πλευρό των Σωματείων. Να διεκδικήσουν όλη η γνώση που είναι απαραίτητη για να δουλέψουν στο επάγγελμα που διάλεξαν να δίνεται μέσα στο πτυχίο ειδικότητας του ΕΠΑΛ, τα εργαστήρια και τα βιβλία τους να εκσυγχρονιστούν. Η μαθητεία να γίνεται σε εργασιακά αντικείμενα που συνδέονται με τον κλάδο των αποφοίτων των ΕΠΑΛ και με πλήρη εργασιακά δικαιώματα (μισθό, άδειες, ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική κάλυψη). Γιατί ο καθένας μόνος του είναι τελικά πιο «εύκολος στόχος». Όλοι μαζί έχουμε τη δύναμη του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα!

3ο παράδειγμα: Στο μάθημα «Σύγχρονες Συναλλαγές» διαβάζουμε ότι «όλα τα κράτη με νόμο έχουν καθορίσει τη νομισματική τους μονάδα. Η Ελλάδα ως νομισματική μονάδα έχει τη δραχμή»! Το βιβλίο της Πληροφορικής της Α’ Λυκείου μας ενημερώνει πως «η μεγαλύτερη καινοτομία σήμερα είναι το Internet»!

Τα παραπάνω είναι μόνο ορισμένες αναφορές που μαζί με τους απαρ­χαιωμένους εξοπλισμούς ηλεκτρονικών υπολογιστών του 2000 στα ΕΠΑΛ, τις τεράστιες υλικοτεχνικές ελλείψεις και ελλείψεις προσωπικού δείχνουν ότι η «αναβάθμιση της Τεχνικοεπαγγελματικής Εκπαίδευσης» είναι στα χαρτιά. Μπορεί οι μαθητές να διδάσκονται μαθήματα Πληρο­φορικής, Υγείας κ.ά, αλλά η γνώση που λαμβάνουν, οι ειδικότητες και το περιεχόμενο των μαθημάτων τους είναι «πετσοκομμένα» με βάση τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων σε κάθε κλάδο. Είναι, άλλωστε δική τους απαίτηση ένα μεγάλο κομμάτι αποφοίτων να είναι απλά χειριστές της τεχνολογίας και της επιστήμης και όχι γνώστες της. Να νιώθουν ανίκανοι να κατανοήσουν την επιστήμη που είναι ενσω­ματωμένη σε κάθε πρακτική εφαρμογή. Με αυτό τον τρόπο, με τη μεί­ωση της γενικής εκπαίδευσης, τη θεσμοθέτηση της εργασίας για παιδιά 15 χρονών η μεγαλοεργοδοσία βρίσκει φθηνούς εργαζόμενους που θα δουλεύουν χωρίς δικαιώματα.