Ήρθε η ώρα να μιλήσει ο λαός!

Σάβ, Απρ 2, 2022
Thumb_Politiki_NaMiliseiOLaos

«Ο κόσμος μας δεν θα γίνει ποτέ όπως πριν». Περιγραφικά, αυτή η διαπίστωση αναπαράγεται συνεχώς μετά τις πρώτες εβδομάδες του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Και είναι αλήθεια πως αυτό ακριβώς, ως ερώτημα βέβαια, προβληματίζει και χιλιάδες νέους και νέες. Ναι, ο κόσμος δεν θα γίνει ποτέ όπως πριν. Για διάφορους λόγους. Τίποτα ούτως ή άλλως δεν είναι στατικό, τα πάντα αλλάζουν, είτε όταν για μακρόχρονες περιόδους συσσωρεύονται στοιχεία που δείχνουν προς τα πού θα πάει η κατάσταση, είτε όταν σε συμπυκνωμένο χρόνο συντελούνται μεγάλες μεταβολές. Το ζήτημα είναι αναμφίβολα και φιλοσοφικό. Η μελέτη της κοινωνικής εξέλιξης βοηθά και είναι απαραίτητη ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες που οι εξελίξεις είναι ραγδαίες.

Όμως, στις 1000 περίπου λέξεις αυτού του κειμένου, επιδιώκουμε να απαντήσουμε τα εξής: Μπορεί η νέα γενιά να είναι ικανοποιημένη από τον κόσμο πριν τις 24 Φλεβάρη του 2022; Τι είναι αυτό που στην πραγματικότητα μας δείχνει πως διανύουμε κρίσιμη από όλες τις απόψεις περίοδο; Και κυρίως τι μπορούμε να κάνουμε απέναντι σε όλα αυτά;

Ένας φαύλος κύκλος

Ας σκεφτούμε τι έχει βιώσει ένας νέος μόνο την τελευταία δεκαετία… Έζησε τις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης και τις τεράστιες επιπτώσεις στις λαϊκές οικογένειες, είδε τις ψεύτικες ελπίδες από την καπιταλιστική ανάπτυξη να καταρρέουν, έζησε το ξέσπασμα της πανδημίας και την αδυναμία όλων των αστικών κρατών να προστατεύσουν την υγεία και την ζωή του λαού, τώρα βλέπει για ακόμα μια φορά λαούς να ματώνουν για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών με ακόμα έναν πόλεμο. Κοινή συνισταμένη, σε ανάπτυξη και κρίση, σε πόλεμο και ειρήνη ότι ο λαός και η νεολαία καλούνται να πληρώσουν! Να πληρώσουν τους κινδύνους από την μετατροπή της χώρας σε θύτη απέναντι σε άλλους λαούς και επομένως μαγνήτη «αντιποίνων», την εκτίναξη της ήδη μεγάλης ακρίβειας, την ενεργειακή φτώχεια, με νέα χτυπήματα στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν λοιπόν μια «βόμβα» που διατάραξε την ευτυχία της ανθρωπότητας. Όλα αυτά τα χρόνια, έχει συγκεντρωθεί σημαντική πείρα που δημιουργεί ορισμένα «αντανακλαστικά» ώστε να μην υιοθετούνται αβίαστα οι στόχοι της αστικής τάξης, που υπερασπίζονται όλες οι αστικές δυνάμεις, και παρουσιάζονται ως «εθνικοί».

Η περίοδος που διανύουμε, οι εξελίξεις μετά το ξέσπασμα της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, η μάχη ανάμεσα ΗΠΑ-Κίνα για το ποιος θα είναι ο πρώτος των πρώτων από τους «ληστές», οι συνολικές ανακατατάξεις ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, δείχνουν πως έχει συσσωρευτεί πολύ «καύσιμη ύλη». Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές είναι τόσοι οξυμμένοι που είναι πιο δύσκολο να επιτυγχάνονται ακόμα και εύθραυστοι «συμβιβασμοί», η πολεμική προπαγάνδα αλλά και δράση μοιάζει να «στιγματίζει» τα πάντα.

Δεν είναι μόνο η τεράστια συγκέντρωση πολεμικού υλικού, οι γιγαντιαίες αυξήσεις σε πολεμικούς εξοπλισμούς, οι νέες πολεμικές «εστίες» που ανοίγουν σε όλο τον κόσμο. Είναι και ο τρόπος που τα αστικά επιτελεία «απευθύνονται» στον λαό. Ακριβώς γιατί υπολογίζουν τη δράση και τη στάση του, επειδή ειδικά σε «κρίσιμες» φάσεις επιδιώκουν την πιο ενεργή «στράτευσή» του σε ματωμένους στόχους, μας καλούν να αποδεχτούμε πιο μεγάλες θυσίες. Δεν είναι μόνο οι κυνικές γραφικότητες του στυλ «ας κλείσουμε και μια ώρα τον γενικό στο σπίτι για χάρη του δυτικού πολιτισμού», αλλά ότι με διάφορους τρόπους καλλιεργούν το «για ποιο σκοπό αξίζει κανείς να χύσει το αίμα του». Σε αυτό το πλαίσιο δυναμώνουν τα αντιδραστικά διλλήματα και οι εκβιασμοί.

Τι μπορεί να γίνει;

Τώρα είναι η ώρα να βαθύνουν οι ρωγμές στην εμπιστοσύνη που έχουν εργατικές-λαϊκές δυνάμεις στην αστική κυβέρνηση και συνολικά στους θεσμούς του αστικού κράτους. Στην «ελπίδα» ότι οποιαδήποτε αλλαγή στον «διαχειριστή» της αστικής εξουσίας μπορεί έστω να κάνει τη ζωή είναι λιγότερο επώδυνη.

Τώρα είναι η ώρα να ανέβει η εμπιστοσύνη και η συσπείρωση στα όργανα πάλης του λαού και της νεολαίας. Στα εργατικά σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους και συνολικά στους μαζικούς φορείς του κινήματος.

Οι μαχητικές, μαζικές αντιπολεμικές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, η θερμή «υποδοχή» του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Σαρλ Ντε Γκωλ» στο λιμάνι του Πειραιά, μια σειρά πρωτοβουλίες που παίρνουν εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, 15μελή σχολείων, επιτροπές νέων εργαζομένων και ανέργων, άλλοι μαζικοί φορείς, οι επιστολές από νέους στρατευμένους δίνουν απαντήσεις.  Δείχνουν ότι τώρα είναι η ώρα να πάρει σάρκα και οστά το σύνθημα «διέξοδο μπορούν να δώσουν μόνο οι λαοί» οργανώνοντας τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις συνέπειες του, την ακρίβεια που έχει εκτοξευτεί. Να δυναμώσει η αγωνιστική δράση και η αλληλεγγύη, δίνοντας μαχητική απάντηση με την μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 6 Απρίλη. Να στηριχθούν από πολλές χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες τα ψηφοδέλτια της ΠΚΣ στις φοιτητικές εκλογές.

Σήμερα υπάρχουν περισσότερες αποδείξεις από ποτέ ώστε να βγάλουν οι νέοι και οι νέες συμπεράσματα. Αυτή τη δυνατότητα τη «μετράει» και ο αντίπαλος, γι’ αυτό χύνει τόνους μελάνι στον αντικομμουνισμό, στη συκοφάντηση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, γι’ αυτό με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα προσπαθεί να διαστρεβλώσει τους θέσεις του ΚΚΕ. Η αστική τάξη, η κυβέρνηση, τα κόμματα και τα επιτελεία τους προσπαθούν να «εξαφανίσουν» κάθε φωνή που χαλάει την ομοφωνία της εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Λυσσάνε γιατί η δράση του Κόμματος «χαλάει τη  σούπα» της στράτευσης του λαού στις επιδιώξεις τους ελληνικής αστικής τάξης,  που έχει άμεσο συμφέρον από την εμπλοκή προκειμένου να υπηρετήσει τους στρατηγικούς στόχους της στην περιοχή. Με τους στόχους της γεωστρατηγικής αναβάθμισης, της μετατροπής της χώρας σε «ενεργειακό κόμβο» συντάσσονται όλοι μαζί, η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ,τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.

Λυσσάνε γιατί γνωρίζουν ότι υπάρχει επίδραση των θέσεων και της δράσης του Κόμματος, γιατί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρωτοστατούν καθημερινά στην οργάνωση της πάλης του εργατικού, λαϊκού κινήματος ώστε να μην διαλέξει ο λαός στρατόπεδο ληστών, να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για να κλείσουν τα πολεμικά ορμητήρια, οι ΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα.

Η απήχηση των πρωτοβουλιών του Κόμματος όλο αυτό το διάστημα, η επιτυχία της πανεξόρμησης με την Απόφαση της ΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, επιβεβαιώνουν πως υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι νεολαίας που προβληματίζεται, που βιώνει την ένταση της εκμετάλλευσης και ψάχνει διέξοδο. Έχουμε όλα τα όπλα, εφοδιασμένοι με την επαναστατική στρατηγική του Κόμματός μας, τα συμπεράσματα από τις αντεπαναστατικές ανατροπές, τις επεξεργασίες για τη θέση μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη στάση που πρέπει να κρατήσει ο λαός, να αναδείξουμε στη νέα γενιά ότι ο λαός μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

Δημήτρης Μπιργάλιας,

μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ