Επιστολή φοιτητή από τη Βόρεια Εύβοια στον “Οδηγητή”:Η δίκαιη οργή μας να γίνει δύναμη διεκδίκησης και αγώνα!

Βρισκόμαστε στο Ψαροπούλι, την παραλία του χωριού Βασιλικά, στη Βόρεια Εύβοια. Απογευματινή ώρα, ακούγεται ότι η φωτιά είναι σε απόσταση 50μ. από το πρώτο σπίτι του χωριού! Το σπίτι ανήκει σε έναν φίλο! Σπεύδουμε να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο! Άλλος έχει επικοινωνία με τα κεντρικά της πυροσβεστικής, άλλος με τους μάχιμους πυροσβέστες, άλλος στην πυρανίχνευση και οι υπόλοιποι με τις κλάρες στο χέρι. Έχει πλέον βραδιάσει και απ’ την κούραση ήδη νομίζουμε πως είναι πρωί. Το χωριό φωτίζεται από τις φλόγες όσο την ημέρα φωτίζεται από τον ήλιο.

Φτάσαμε στο σημείο, πυροσβεστική και δεκάδες εθελοντές, χωριανοί και παραθεριστές να αντιμετωπίζουμε προς κάθε κατεύθυνση στον ορίζοντα 4 διαφορετικά μέτωπα! Ο κάθε άνθρωπος του χωριού έφερε ό,τι είχε, γεωργικά και χωματουργικά μηχανήματα, αλυσοπρίονα, τσεκούρια και τσάπες, ώστε θα έλεγες πως η φωτιά προσπαθούσε μανιωδώς να μπει μέσα στα σπίτια μας, αλλά η δική μας αντεπίθεση ήταν σθεναρή. 

Καήκανε περιουσίες ανθρώπων, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης και εκμεταλλεύσιμης γης, δουλειάς μιας ολόκληρης ζωής, καήκανε μάντρες με ζώα, αποθήκες και αυλές σπιτιών και ο μεγαλύτερος πλούτος μας, το δάσος μας! Οι ελάχιστοι πυροσβέστες που βρίσκονταν στο χωριό υπερέβησαν εαυτόν. Δε σταματούσαν πουθενά. Με τα λιγοστά και ασυντήρητα μέσα που είχαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε να μην κινδυνεύσει ο κόσμος και όσο το δυνατόν να σώσει την περιουσία του. 

Βρισκόμενοι στο πλάι των πυροσβεστών όλη νύχτα ακούγαμε το δικό τους μαράζι, πως δεν έχουν αρκετά αυτοκίνητα, πως τα εναέρια μέσα την ημέρα ήταν ελάχιστα έως και ανύπαρκτα, πως οι σωλήνες είναι ελάχιστοι για τις επιμήκεις και μεγάλης κλήσης πλαγιές του χωριού και άλλοι είναι ήδη χαλασμένοι. Μόλις βρίσκαμε 3-4 λεπτά να ξεκουραστούμε, μας έλεγαν πως έχουν μέρες να κοιμηθούν και δεν είναι λύση η φωτιά να τρέχει και να την κυνηγούν από πίσω! Συχνά ξεσπούσαν καυγάδες μεταξύ χωριανών και πυροσβεστών μιας και βλέπαμε τον τόπο και το βιός μας να γίνονται στάχτη, λανθασμένα όμως! Κυβέρνηση, περιφέρειες, δήμοι και κοινότητες έχουν τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες για το ότι η όλη η Β. Εύβοια έγινε στάχτη. Μπορεί η πυρκαγιά να μην απείλησε άμεσα την ζωή κάποιων ανθρώπων όμως η ζωή αυτή, πώς θα είναι αύριο χωρίς μποστάνια, χωρίς ζώα, χωρίς ρετσίνια! Πώς θα είναι η ζωή μας τον χειμώνα που θα ξανασυναντηθούμε με τους ίδιους πυροσβέστες, που θα απεγκλωβίζουν και θα αντλουν νερά απ’ τα σπίτια μας, πώς θα είναι η ζωή μας αύριο χωρίς το οξυγόνο που μας παρείχε το πανέμορφο δάσος μας από τη Χαλκίδα μέχρι την Αιδηψό και τους Ωρεούς. 

Στους μεγάλους ομίλους της περιοχής, στους μεγαλοξενοδόχους εξασφαλίζουν ετησίως δισεκατομμύρια και άλλα τόσα δίνουν στους πολεμικούς σχεδιασμούς, που θέλουν τους λαούς κρέας στα κανόνια των καπιταλιστών για τα δικά τους συμφέροντα και στην πυρασφάλεια, την πρόληψη, στις αποδοχές των πυροσβεστών στη συντήρηση των μέσων προστασίας τους και αντιμετώπισης της φωτιάς ή κάθε άλλης «φυσικής» καταστροφής, δεν δίνουν δεκάρα.

Είναι ντροπή και αίσχος να κινδυνεύει η ανθρώπινη ζωή των 21ο αιώνα, να μένουν χωριά επί μέρες χωρίς ρεύμα και νερό! Η ανάπτυξη και η κρίση στον καπιταλισμό δεν είναι ίδιες για όλους. Αλλιώς τις βιώνει ο Γιώργος και ο Μήτσος απ’ τα Βασιλικά της Εύβοιας και αλλιώς οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι! Οι πληγές των Ευβοιωτών να γίνουν οργή και αγανάκτηση για το άδικο που αντί για δέντρα θέλει ανεμογεννήτριες, αντί για αγρότες και εργαζόμενους θέλει σκλάβους και αντί για ειρήνη και αλληλεγγύη μεταξύ των λαών θέλει πολέμους, αίμα και προσφυγιά! Η φωτιά δεν έσβησε ακόμη, θα τη σβήσουμε όμως!!!

Νέστορας Μπέσιος,
μέλος του Τομεακού Γραφείου της Οργάνωσης Μηχανικών-ΣΕΤ-ΑΣΠΑΙΤΕ ΠαΔΑ της ΚΝΕ