Εκεί όπου η διευθέτηση του χρόνου εργασίας είναι καθεστώς:Εργαζόμενος σε γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία μιλάει στον “Οδηγητή”
Τρί, Ιουν 15, 2021
Ο υπουργός Εργασίας, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, επικαλείται συχνά το εξής επιχείρημα: “Πώς γίνεται να είναι ένα αντεργατικό νομοσχέδιο και να καταργεί το 8ωρο, αφού αυτά που προβλέπει είναι οδηγίες της ΕΕ και έχουν εφαρμοστεί σχεδόν σε όλες τις χώρες”.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που αν κάτι δεν ανέχεται είναι να του θίξεις την ΕΕ, απαντά: “το νομοσχέδιο παραβιάζει το εργασιακό κεκτημένο της ΕΕ. Αυτά που προβλέπει συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, ενώ στις άλλες χώρες πάνε σε μείωση του χρόνου εργασίας”.
Η πραγματικότητα είναι ότι το νομοσχέδιο είναι αντεργατικό, ακριβώς επειδή αποτελεί υλοποίηση πολιτικών της ΕΕ που συμφέρουν αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες. Και είναι αλήθεια ότι αν ένας εργαζόμενος στη Γερμανία, αλλά και στα περισσότερα κράτη της ΕΕ, διάβαζε τα άρθρα του νομοσχεδίου, όπως αυτό για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, μάλλον δε θα του προκαλούσαν καμία έκπληξη. Πρόκειται για πρακτικές που έχουν εφαρμοστεί εκεί πολύ νωρίτερα και -κατά συνέπεια- υπάρχει και η αντίστοιχή πείρα.
Είναι αποκαλυπτικά τα όσα περιγράφει στον “Οδηγητή” ο Γιώργος, 32 χρονών, εργαζόμενος σε αυτοκινητοβιομηχανία της Γερμανίας
“Στους μεγάλους ομίλους της αυτοκινητοβιομηχανίας, σε τομείς όπου η εργασία σε βάρδιες δεν είναι απαραίτητη, συνηθίζεται οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λίγο παραπάνω από τη Δευτέρα έως την Πέμπτη για να σχολάνε νωρίτερα την Παρασκευή. Π.χ. σε μια εταιρεία όπου ο εβδομαδιαίος εργάσιμος χρόνος ορίζεται στις 40 ώρες, πολλοί εργαζόμενοι προσπαθούν να δουλεύουν 9 ώρες Δευτέρα έως Πέμπτη για να σχολάνε στο τετράωρο την Παρασκευή.
Ακούγεται ωραίο, αλλά πρακτικά δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ, εκτός από περιόδους που η δουλειά είναι “πεσμένη”. Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι, λόγω και της έλλειψης σταθερού ωραρίου, το ωράριο εργασίας απλώνεται στη διάρκεια της ημέρας, με αποτέλεσμα να εργαζόμαστε ακόμα και 10 ώρες, ενώ τις Παρασκευές, που πρέπει να πιαστούν οι στόχοι της εβδομάδας και να δοθεί η εβδομαδιαία αναφορά, σχεδόν ποτέ δεν “βγαίνει” η δουλειά στις 4 ώρες. Έτσι, συνήθως συσσωρεύονται γρήγορα υπερωρίες που πλησιάζουν το μέγιστο επιτρεπόμενο όριο που ορίζεται από τη σύμβαση εργασίας.
Ένας τρόπος να μειωθούν είναι να πάρει κανείς ρεπό σε μέρα που η επιχείρηση είναι έτσι κι αλλιώς κλειστή, όπως κατά τις λεγόμενες ημέρες-γέφυρες, δηλαδή μέρες ανάμεσα σε μια αργία και ένα Σαββατοκύριακο. Ένας άλλος τρόπος είναι να κολλήσεις μερικά ρεπό σε άδεια, κάτι που κατά κόρον συμβαίνει σε περιόδους που υποδεικνύει ο εργοδότης, π.χ. τον Αύγουστο που είναι μειωμένη η δουλειά ή πριν τα Χριστούγεννα όταν και έχουν ήδη ολοκληρωθεί τα πρότζεκτ της χρονιάς και διακόπτουν τα συμβόλαια με προμηθευτές, εργολάβους κλπ. για να γλιτώσουν έξοδα.
Υπάρχει και ο τρίτος τρόπος που είναι και ο πιο οδυνηρός για τους εργαζόμενους και αφορά επιχειρήσεις με σταθερά υψηλό φόρτο εργασίας. Από ένα σημείο και μετά, ο εργαζόμενος πιέζεται με διάφορους τρόπους από την εργοδοσία να δουλεύει πιο εντατικά, για να σχολάει νωρίτερα και να σβήνονται οι υπερωρίες που έχουν μαζευτεί. Έτσι βγάζει σε χρόνο εργασίας μικρότερο από το κανονικό, την ίδια δουλειά που έβγαζε δουλεύοντας υπερωριακά!
Από όποια πλευρά και αν το πιάσει κανείς, οι μόνοι που κερδίζουν από αυτή τη διαδικασία, την οποία παρουσιάζουν ως προνόμιο για τον εργαζόμενο, είναι τελικά οι εργοδότες”.