Γράφοντας αυτές τις γραμμές, η εικόνα του Κρίστιαν Ερικσεν να σωριάζεται στο έδαφος και λίγες στιγμές μετά το κορμί του να σείεται από τον απινιδωτή, δεν έχουν φύγει απ' το μυαλό.
Ευτυχώς, το νήμα της ζωής του Δανού ποδοσφαιριστή δεν κόπηκε, όταν ξαφνικά στη χθεσινή αναμέτρηση Δανία-Φινλανδία, στο 42ο λεπτό έχασε τις αισθήσεις του και βρέθηκε στο έδαφος.
Μέσα στην περίπου μιάμιση ώρα, όταν δηλαδή ανακοινώθηκε ότι διέφυγε τον κίνδυνο, εικόνες και σκέψεις πέρασαν απ' το μυαλό όλων μας.
Αρχικά το σοκ. Πώς είναι δυνατόν ένας 29χρονος αθλητής με τρομερή φυσική κατάσταση, με τα καλύτερα ιατρικά επιτελεία να επιβλέπουν αυτόν και τους συμπαίκτες τους 365 ημέρες το χρόνο, να χαροπαλεύει ξαφνικά; Τότε αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι οι ποδοσφαιριστές, όσο καλά γυμνασμένοι κι αν είναι, παραμένουν άνθρωποι και όχι ρομπότ. Ρομπότ τους θέλουν οι μεγάλες ομοσπονδίες, η UEFA και η FIFA, που γεμίζουν το καλεντάρι όσο πάει και περισσότερο με 60 και 70 αγώνες μέσα στη σεζόν, για να αυγαταίνουν τα κέρδη των πολυεθνικών-χορηγών, των μάνατζερ και των κάθε λογής άσχετων με το άθλημα, που όμως ορίζουν όχι απλά τις τύχες του, αλλά και τη ζωή των αθλητών.
Τρανό παράδειγμα; Το τελεσίγραφο της διοργανώτριας αρχής στην Εθνική Δανίας, αφού ο ποδοσφαιριστής είχε διαφύγει τον κίνδυνο, ότι ή συνεχίζετε το ματς τώρα ή αύριο στις 12 το μεσημέρι. Στυγνά, κυνικά. Δε θα μας χαλάσετε το πρόγραμμα κύριοι επειδή ζαλίστηκε λίγο ένας δικός σας...
Αυτό είναι το ποδόσφαιρό τους. Το ποδόσφαιρο-πανάκριβο εμπόρευμα, το ποδόσφαιρο των καπιταλιστών.
Το δικό μας ποδόσφαιρο αποτυπώνεται στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών της Δανίας, των γιατρών που "έβγαλαν φτερά στα πόδια" για να σώσουν τη ζωή του Ερικσεν.
Το δικό μας ποδόσφαιρο είναι ο Σίμον Κιάερ, ο αρχηγός της Δανίας, που έσπευσε στον αναίσθητο συμπαίκτη του να φροντίσει να μη γυρίσει η γλώσσα του όσο ήταν αναίσθητος, που ούρλιαξε να τρέξουν οι γιατροί, που έστησε την ανθρώπινη αλυσίδα των συμπαικτών του μπροστά από τον σύντροφό τους, "προστατεύοντας" τον δικό τους από "αδιάκριτα" βλέμματα, εκείνος που αγκάλιασε τη σύζυγό του συμπαίκτη του καθησυχάζοντάς την.
Η περιπέτεια του Κρίστιαν Έρικσεν σιγά-σιγά θα ξεχαστεί. Άλλωστε, το τουρνουά συνεχίζεται κανονικά, σα να μην έγινε και τίποτα τρομερό, μη χαλάσει το πάρτι των χορηγών.
Είναι σίγουρο ότι αυτό το ποδόσφαιρο -των πολυεθνικών που θέλει τους παίκτες ρομπότ και μαριονέτες- προκαλεί αηδία σε όλο και περισσότερους παίκτες και φιλάθλους. Το ποδοσφαιρο είναι ζωή και πρέπει να παλέψεις για να ομορφύνει.
Υ.Γ.: Μετά το περιστατικό, διάφοροι παράγοντες, αξιωματούχοι κ.λπ. έσπευσαν να δηλώσουν τις ευαισθησίες τους, τις οποίες δεν αμφισβητούμε. Μπορεί κανείς, όμως, να αναλογιστεί, αν έφτασε να κινδυνεύσει η ζωή ενός αθλητή σε ένα τουρνουά εκατομμυρίων, τι κίνδυνοι υπάρχουν σε πρωταθλήματα και κατηγορίες όπου δεν υπάρχουν ούτε πολυμελή ιατρικά επιτελεία, ούτε απινιδωτές και ασθενοφόρα στο γήπεδο, όπως, δυστυχώς, έχουμε δει και στην Ελλάδα. Ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του.