Αύξηση των στρατιωτικών εξοπλισμών: Πόσο «ασφαλείς» πρέπει να αισθάνονται ο λαός και η νεολαία;

Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν πρωτοτυπεί. Ακολουθεί το μονοπάτι που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον «στρατηγικό διάλογο Ελλάδας – ΗΠΑ», άλλωστε και ο ίδιος είχε εξαγγείλει εξοπλιστικά προγράμματα κατά την περίοδο διακυβέρνησής του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «παρών» σε μία μάταιη προσπάθεια «να βγει από πάνω» ξεχνώντας ότι ο ίδιος έστρωσε το δρόμο αφήνοντας μάλιστα και έτοιμη δουλειά για την κυβέρνηση της ΝΔ όπως η αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ που ο ίδιος υπέγραψε.

Xαρακτηριστικό είναι και το εξής παράδειγμα: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -με τη συμφωνία και των άλλων αστικών κομμάτων- έλεγε το 2017 ότι η «αναβάθμιση των «F -16», που «έκλεισε» ο τότε πρωθυπουργός στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, εξασφαλίζει «αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο». Ό,τι λέει δηλαδή και η κυβέρνηση της ΝΔ τώρα για τα «Rafale». Τι έλεγε τότε το Υπ. Αμυνας των ΗΠΑ; «Η αναβάθμιση των αεροσκαφών (...) θα ενισχύσει την ικανότητα της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας να υποστηρίζει το ΝΑΤΟ και να παραμένει διαλειτουργική με τις ΗΠΑ και τη συμμαχία του ΝΑΤΟ».

Αποδεικνύεται και με την ψήφιση του νέου προϋπολογισμού ότι η οργάνωση και ο προσανατολισμός των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων υπηρετούν κατά προτεραιότητα την στόχευση της ελληνικής αστικής τάξης για την αναβάθμισή της στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου πράγμα που εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα σε επικίνδυνα σχέδια και ανταγωνισμούς, με επώδυνες συνέπειες για την ασφάλεια του λαού και για τα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως δείχνουν και οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά.

• Ας μας πουν λοιπόν όλοι αυτοί που νοιάζονται για την ειρήνη και την άμυνα της χώρας μας:
• Ποια συμφέροντα υπηρετεί η συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε ΝΑΤΟικές αποστολές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα μας, σε κράτη που ισοπεδώθηκαν από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και όπου παραμένει αναμμένη η φλόγα του πολέμου;
• Ποιανού τα συμφέροντα υπηρετεί ο σχεδιασμός να σταλεί ελληνική φρεγάτα στον Περσικό Κόλπο και να ενταχθεί στην πολυεθνική δύναμη περικύκλωσης του Ιράν, για την ηγεσία της οποίας διαγκωνίζονται ΗΠΑ και ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γαλλία και η Γερμανία;
• Πώς ακριβώς υπηρετείται η άμυνα της χώρας με την αποστολή πολιτικού προσωπικού σε Λιβύη, Ιράκ, ακόμα και στο Μάλι, ως προπομπός της αποστολής και στρατιωτικών δυνάμεων;
• Ποια συμφέροντα υπηρετεί η συνεκπαίδευση με την ισραηλινή πολεμική αεροπορία σε σενάρια που προσομοιώνουν επίθεση σε στρατηγικές υποδομές του Ιράν παραχωρώντας στρατιωτικές υποδομές της χώρας όπως το κέντρο εκπαίδευσης στην Καλαμάτα;
• Ποια συμφέροντα υπηρετούν η μετατροπή στρατηγικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων και υποδομών της Ελλάδας σε πολεμικά ορμητήρια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και η διαθεσιμότητα όλων των στρατοπέδων για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, όπως προβλέπει η ελληνοαμερικανική στρατιωτική συμφωνία;
• Ποιος επωφελείται από το σύστημα «Πάτριοτ» που αγοράστηκε με χρήματα του ελληνικού λαού, και σχεδιάζεται να συμμετέχει μαζί με ανθρώπινο δυναμικό σε αποστολές εκτός συνόρων, άσχετες με το λαϊκό συμφέρον;
• Ποιος επωφελείται από τις υπηρεσίες σημαντικού μέρους του στόλου και του προσωπικού του πολεμικού ναυτικού που επιχειρεί σε ΝΑΤΟικές αποστολές ξένες προς τα συμφέροντα του λαού μας, όπως η επιχείρηση «Ειρήνη», η αποστολή του ΟΗΕ «UNIFIL» στο Λίβανο;
• Ποιος ωφελείται από τις ΝΑΤΟικές αποστολές στις οποίες συμμετέχει η πολεμική Αεροπορία, για την επιτήρηση του εναέριου χώρου της Βουλγαρίας, του Μαυροβουνίου ή σε ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις μακριά από τα σύνορα, μέχρι και τη Νορβηγία, στο σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας;

Επιβεβαιώνεται λοιπόν ότι το εξοπλιστικό πακέτο δεν έχει ως προτεραιότητα την άμυνα του λαού και της χώρας, την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως θέλουν να παρουσιάσουν. Επίσης, συνειδητά κρύβουν ότι όταν μιλάμε για εξοπλισμούς, μιλάμε για μεγάλα επιχειρηματικά αλλά και γεωστρατηγικά συμφέροντα.

Οι «σύμμαχοί» μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ που θα «βάλουν φρένο» στην τούρκικη προκλητικότητα είναι αυτοί που στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής «έκαναν τις πάπιες» για το ζήτημα των κυρώσεων στην Τουρκία μεταφέροντας ουσιαστικά τη συζήτηση για τον Μάρτιο, είναι αυτοί που πουλάνε όπλα στην Τουρκία και έχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα όπως η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία που μόλις μία μέρα μετά το Brexit υπέγραψε συμφωνία «ελεύθερου εμπορίου» πολλών δισ. ευρώ με την Τουρκία. Είναι αυτοί που θέλουν με κάθε τρόπο (συμπεριλαμβανόμενης και της ελληνικής κυβέρνησης) να κρατήσουν την Τουρκία στην «αγκαλιά» του ΝΑΤΟ και να παραμείνει η Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο αποσπώντας την από την επιρροή της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας.

Η ίδια η πραγματικότητα άλλωστε είναι αποκαλυπτική: Το 2020 η τούρκικη προκλητικότητα αυξήθηκε. Το ORUC REIS για 82 μέρες έκανε έρευνες δίπλα στο Καστελόριζο, συνεχίζονται οι γεωτρήσεις της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκία αμφισβητεί ανοιχτά την συνθήκη της Λωζάνης βάζοντας ουσιαστικά ζήτημα για τα σύνορα.

Αυτό όμως που πρέπει να κατανο­ηθεί είναι ότι οι εξελίξεις στην περιο­χή μας και οι ίδιες οι διενέξεις ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική αστι­κή τάξη εντάσσονται σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο αντιπαράθεσης και αναδιάτα­ξης δυνάμεων, που φαίνεται να κλιμα­κώνεται επικίνδυνα σε όλη την περιο­χή που εκτείνεται από τη ΝΑ Μεσό­γειο και τη Μ. Ανατολή μέχρι τον Καύ­κασο και το Ιράν. Αυτή η περιοχή είναι άλλωστε καθοριστική και στη διαπάλη για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, αφού είναι πλούσια σε ενεργειακές πηγές, απο­τελεί σημαντικό «σταυροδρόμι» για τη μεταφορά ενέργειας κι εμπορευμά­των, γειτονιάζει γεωγραφικά με βασι­κούς αντιπάλους των ΗΠΑ.

Έτσι, μέσω της συμμετοχής της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και των συμμαχιών, πολιτικών και στρατιω­τικών δεσμών με κράτη όπως το Ισρα­ήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία, το ελληνικό κρά­τος γίνεται μέρος του μπλοκ δυνάμεων που υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ αντι­παρατίθεται ανοιχτά και με όλα τα μέ­σα με δυνάμεις όπως το Ιράν, η Ρωσία και η Κίνα.

Ο λαός και η νεολαία, οι νέοι στρατευμένοι και το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων έχουνε εμπειρία και μπορούνε να βγάλουνε συμπεράσματα για την πολιτική της βαθύτερης εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, που δεν διασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα, δεν προστατεύει τα σύνορα της χώρας μας.

Ας αναρωτηθούμε αν όλη αυτή η κούρσα εξοπλισμών, που από το 1960 έως σήμερα έχει ξεπεράσει τα 200 δισ. δολάρια, απέτρεψε την τούρκικη προκλητικότητα και τις συνεχείς παραβιάσεις στα ελληνικά εναέρια και θαλάσσια σύνορα, την κατοχή του 38% των εδαφών της Κύπρου.

Η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της εδαφικής ακεραιότητας, των συνόρων, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, δεν είναι θεωρίες, κούφια λόγια. Αποκτά πραγματικό νόημα μόνο όταν συμβαδίζει με την πάλη για την απεμπλοκή της χώρας μας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ. Για να κλείσουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα. Για την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς, με το λαό στην εξουσία, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.