56 χρόνια από τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα:Το όνομά του έγινε σύνθημα στα στόματα χιλιάδων νέων...

“Δεν υπάρχει για τον αγωνιστή διάκριση μεταξύ υποκειμενικής και αντικειμενικής ζωής. Δεν μπορούμε συνεπώς να λέμε: Αυτές τις ώρες τις αφιερώνω στο άτομό μου, αυτές στον αγώνα. Άτομο και αγώνας έγινε αδιάσπαστη ενότητα, τόσο που αφαίρεση του αγώνα σημαίνει αφαίρεση της ζωής μας”.
Τετ, Ιουλ 21, 2021
Thumb_Istoria_Petroulas

Τα παραπάνω είχε γράψει κάποτε ο Σωτήρης Πέτρουλας, λόγια που φρόντισε να εφαρμόσει πρώτους απ’ όλους ο ίδιος στη διάρκεια της ολιγόχρονης ζωής του. Φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής (ΑΣΟΕΕ) και στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, άφησε την τελευταία του πνοή σαν σήμερα πριν 56 χρόνια, δολοφονημένος από τα κλομπ αστυνομικών δυνάμεων. Ήταν μόλις 23 χρονών. Στο σταυροδρόμι της Σταδίου και Χρήστου Λαδά, πότιζε με το αίμα του τα πιο ευγενικά ιδανικά της ανθρωπότητας και έμεινε στην ιστορία ως ακόμη ένας αγωνιστής που έπεσε στον αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια των λαϊκών και νεολαιίστικων κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούλη του 1965, την περίοδο που έμεινε γνωστή ως “Ιουλιανά”. Στις 21 Ιούλη γίνεται μεγάλη συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, κυρίως από φοιτητές και οικοδόμους ενάντια στις παρεμβάσεις του Παλατιού στην πολτιική ζωή της χώρας, αλλά και τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της Ενωσης Κέντρου. Οι διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς την Ομόνοια και έστριψαν στη Σταδίου. Στο ύψος της οδού Χρ. Λαδά, βρίσκουν τις “αύρες” των Σωμάτων Ασφαλείας και στημένα οδοφράγματα από σίδερο και καταιγισμό από καπνογόνα. Η Αστυνομία χτυπάει αδίστακτα. Ο απολογισμός είναι αμέτρητοι τραυματίες και ανάμεσά τους ένας νεκρός, ο Σωτήρης Πέτρουλας.

Ποιος ήταν ο Σωτήρης Πέτρουλας;

Ο Σωτήρης Πέτρουλας δεν ήταν ένας άνθρωπος που βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Η οικογένειά του ήταν οικογένεια κομμουνιστών πρωτοπόρων αγωνιστών, που έδρασαν στις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Συνολικά 31 ήταν τα μέλη της οικογένειας Πέτρουλα που δολοφονήθηκαν την επταετία '43-'50. Ο Σωτήρης Πέτρουλας ήταν ο μοναδικός Πέτρουλας που θάφτηκε, οι υπόλοιποι χώθηκαν σε λάκκους.

Γεννήθηκε το 1942 στην Οίτυλο της Μάνης, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου υποχρεώθηκε να καταφύγει η οικογένειά του το 1946 για να γλιτώσει από τις αντικομμουνιστικές συμμορίες που δρούσαν στο πλευρό του αστικού κράτους.

Ο Σωτήρης ήταν πάντα πρώτος στο σχολείο, στη δουλειά και στον αγώνα. Από πολύ νωρίς, οργανώνεται στη Νεολαία της ΕΔΑ αργότερα, με τη συγχώνευσή της, στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και αναδεικνύεται σε βασικό της στέλεχος. Πήγε σε νυχτερινή σχολή και συγχρόνως εργαζόταν. Κάθε χρόνο βραβεύονταν τρεις σπουδαστές και πάντα έπαιρνε το πρώτο βραβείο. Μια χρονιά, όμως, το έχασε. Αιτία, ένα θέμα έκθεσης. Του ζήτησαν να γράψει ενάντια στους αντάρτες. Πήρε την πρωτοβουλία να μην γράψει και, μάλιστα, ξεσήκωσε τους υπόλοιπους μαθητές να μην γράψουν. Αυτό εξαγρίωσε τον καθηγητή, ο οποίος στο τέλος της χρονιάς τού είπε: “Αν και είσαι πρώτος, θα πάρεις φέτος το δεύτερο βραβείο, γιατί μου έκανες ανταρσία”. Και ο Σωτήρης απάντησε: “Δε χρειάζομαι το βραβείο. Θέλω να ζήσουμε όλοι αδελφωμένοι σε μια πιο δίκαιη κοινωνία. Έτσι θα προχωρήσω”. Και έτσι προχώρησε…

Δούλευε ως βοηθός λογιστή. Πήγε στην Ανώτατη Εμπορική χωρίς φροντιστήριο, με υποτροφία και συνέχισε να φοιτά με υποτροφία. Είχε ζήλο για τη μόρφωση. Μελετούσε καθετί που έπεφτε στα χέρια του. Τον ίδιο ζήλο είχε και για τον αγώνα. Από πολύ νωρίς, ήταν στο στόχαστρο της Ασφάλειας. “Κάθε φορά που ερχόταν σπίτι, ερχόταν από διαφορετικό δρόμο”, είχε πει, σε συνέντευξή της στον “Ριζοσπάστη” στις 22/07/77 η μητέρα του.

Η τελευταία μέρα

Ήταν Τετάρτη, η μέρα που τον σκότωσαν. Κάτι παιδιά φέρνουν το τραγικό μαντάτο στους γονείς του. Ο Σωτήρης ήταν νεκρός. Ο θάνατός του δεν προήλθε από χτύπημα καπνογόνου στο κεφάλι του, όπως ήταν η επίσημη ανακοίνωση της Ασφάλειας. Ο Σωτήρης δολοφονήθηκε από στυγερούς εγκληματίες, ποδοπατήθηκε, χτυπήθηκε αλύπητα στο κεφάλι με τα κλομπ.

Στις 5 το πρωί, η αστυνομία πηγαίνει σπίτι του. “Είστε κρατούμενοι”, λένε στους γονείς του. Θέλανε να βάλουν τον πατέρα του να υπογράψει ότι ήταν ατύχημα. Αυτός, όμως, φωνάζει: “Ήταν έγκλημα εκ προμελέτης. Αυτή είναι η κατάθεσή μου” (απόσπασμα από παλιότερη συνέντευξη της μητέρας του).

Μάλιστα, προσπάθησαν να θάψουν τον νεκρό Σωτήρη κρυφά. Οι γονείς του Σωτήρη κατάφεραν να πάρουν το πτώμα του για να το θάψουν εκείνοι. “Τελικά, δεν τα κατάφεραν. Πετύχαμε να πάρουμε έγκριση ταφής. Μέχρι γραπτή διαβεβαίωση ότι δε θα γίνουν επεισόδια από την Αριστερά, ζητούσαν”, είπε η μητέρα του.

Ο κυβερνητικός Τύπος προσπάθησε να συκοφαντήσει τον νεκρό αγωνιστή. Τον παρουσίαζαν σαν αλήτη και τυχοδιώκτη, Φοβόντουσαν τη λαϊκή οργή. Μάταια, όμως. Το αποτρόπαιο έγκλημά τους είχε φανερωθεί. Η κηδεία του μετατρέπεται σε λαϊκό συλλαλητήριο, που καταδικάζει την αστυνομοκρατία και την αυθαιρεσία, αλλά και σε μια πρόσκληση για συνέχιση του αγώνα.

Αυτός ήταν ο Σωτήρης Πέτρουλας. Από το παράδειγμα το δικό του και χιλιάδων ακόμα αγωνιστών διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε και συνεχίζουμε στον πρωτοπόρο αγώνα για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα. 56 χρόνια χρόνια μετά, το παράδειγμα του παραμένει ζωντανό. Τιμάμε τον Σωτήρη Πέτρουλα και όλους τους αγωνιστές του λαού μας κάθε μέρα, με τις επιλογές και τον αγώνα μας, κόντρα σε κάθε δυσκολία και τραβώντας πάντα μπροστά, μέχρι την οριστική νίκη, την ανατροπή του συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Από την κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα (Πηγή: ΕΡΤ)
Από την κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα (Πηγή: ΕΡΤ)