25 Νοεμβρίου | Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών:Σάπιες αξίες - σάπια ιδανικά, φρικιαστικά εγκλήματα το σύστημα γεννά

Η σκέψη και η καρδιά μας βρίσκεται στις γυναίκες και τα παιδιά των λαών που βιώνουν την αποκρουστική βία των ιμπεριαλιστικών πολέμων με ενορχηστρωτές τις ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ, που στηρίζουν το κράτος- δολοφόνο του Ισραήλ στη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης και το αιματοκύλισμα άλλων λαών, όπως του Λιβάνου. Μόνο τον τελευταίο χρόνο έχουν χάσει τη ζωή τους 6.000 γυναίκες και 11.000 παιδιά, χιλιάδες ακόμα είναι τραυματισμένες. 25.000 παιδιά έμειναν ορφανά και μαζί με χιλιάδες ακόμα γυναίκες αναγκάστηκαν να πάρουν τον δύσκολο δρόμο της προσφυγιάς. 

Η ΚΝΕ εκφράζει την αλληλεγγύη της στις περήφανες μανάδες των φαντάρων μας, οι οποίοι κατήγγειλαν την εμπλοκή της χώρας μας με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ και την εκκωφαντική στήριξη των άλλων αστικών κομμάτων. Είναι οι μανάδες που δεν δέχονται τα παιδιά τους να γίνουν κρέας στα κανόνια των άδικων πολέμων για τα κέρδη των καπιταλιστών και “να σκοτώνονται οι λαοί για τα αφέντη το φαΐ”.

Είναι χρέος μας να δυναμώσουμε τον αγώνα, και μέσα στα πανεπιστήμια, απαιτώντας “Λευτεριά στη Παλαιστίνη”, να σταματήσει εδώ και τώρα η επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, η στήριξη στο Ισραήλ.

Στεκόμαστε στο πλευρό κάθε εργαζόμενης γυναίκας που βιώνει την εργοδοτική βία και τρομοκρατία, όταν υψώνει ανάστημα, διεκδικεί τα δικαιώματά της και πάει “κόντρα στο ρεύμα”. Όπως η εκπαιδευτικός, που επέλεξε να μιλήσει στους μαθητές και τις μαθήτριές της για την Παλαιστίνη, για το δικαίωμα των λαών να ζουν ελεύθεροι και αδελφωμένοι και τώρα είναι αντιμέτωπη με πειθαρχικές διώξεις.

Έρχεται να προστεθεί στα περιστατικά εργοδοτικής βίας κι εκβιασμών που βιώνουν οι νέες εργαζόμενες με τις συμβάσεις μήνα, με τα ακανόνιστα ωράρια, όπως στα Τηλεφωνικά Κέντρα, στο εμπόριο, με τις τραγικές ελλείψεις σε μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας, όπως αποδείχθηκε με τραγικό τρόπο με τον θάνατο της νεαρής εργάτριας στον Βόλο και της εργαζόμενης στην Iron Mountain.

Γιατί η ένταση της εκμετάλλευσης, η εντατικοποίηση της δουλειάς είναι προϋπόθεση για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών κολοσσών.

Απέναντι στο αποκρουστικό πρόσωπο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που πνίγει τις ανάγκες των νέων γυναικών, μπορούμε να στείλουμε το δικό μας αγωνιστικό μήνυμα με τη συμμετοχή περισσότερων νεολαίων στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 20/11 με σύνθημα “Δώστε λεφτά για μισθούς, Υγεία, Παιδεία- Έξω η Ελλάδα από του πολέμου τα σφαγεία”.

Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες μας από την αποτρόπαια δολοφονία της 28χρονης Κυριακής στους Αγίους Αναργύρους, που απέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι το αστικό κράτος είναι επιλεκτικά ανίκανο να προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή αλλά ικανότατο να προστατέψει τα κέρδη και τα συμφέροντα των καπιταλιστών, να καταστέλλει και να διώκει fast- track όσες και όσους αγωνίζονται για τις ανάγκες τους. 

Μόνο πρόκληση για τις νέες γυναίκες αποτελούν οι δηλώσεις της κυβέρνησης της ΝΔ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων για τη βία κατά των γυναικών. Το κριτήριο της ευαισθησίας τους προσδιορίζεται από τα λεγόμενα “όρια της αντοχής” της καπιταλιστικής οικονομίας, ακόμα και οταν πρόκειται για την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Είναι διαχρονική η εγκληματική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, που λογαριάζει με τη λογική του “κόστους- οφέλους” για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους, την οικονομική, συμβουλευτική, νομική στήριξη των κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους.

Την ώρα που, με αγανάκτηση, βλέπουμε να μεγαλώνει η λίστα των αποτρόπαιων εγκλημάτων σε βάρος των γυναικών, παραμένουν δραματικές οι ελλείψεις στο δίκτυο δομών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών. Η όποια χρηματοδότηση του δικτύου εξαρτάται από ευρωπαϊκά και άλλα προγράμματα με ημερομηνία λήξης. Μεγάλο μερίδιο της κρατικής χρηματοδότησης διοχετεύεται κυρίως σε ένα αποσπασματικό και πολυδαίδαλο δίκτυο ΜΚΟ αντί για κρατικές δημόσιες δομές. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα χρόνια 2015-2023 δόθηκαν λιγότερο από 1,5 εκ ευρώ για τη χρηματοδότηση δομών. Όμως ταυτόχρονα δίνουν λεφτά με το τσουβάλι για τις πολεμικές ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Αυτή η πολιτική βάζει τη σφραγίδα της στις τεράστιες ελλείψεις σε δομές και στην υποστελέχωσή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ολόκληρη την Αττική, λειτουργούν Συμβουλευτικά Κέντρα μόλις σε 8 από τους 66 Δήμους, ενώ  υπάρχουν 3 ξενώνες φιλοξενίας.

Η πλειοψηφία των εργαζομένων δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και δεκαετίες, σε καθεστώς “ομηρίας”, αφού η αναγκαία πρόσληψη και μονιμοποίηση όλου του αναγκαίου εξειδικευμένου προσωπικού δεν θεωρείται “επιλέξιμη δαπάνη” σύμφωνα με την ΕΕ. Στην πανελλαδική 24ωρη γραμμή SOS 15900, το λιγοστό προσωπικό παραμένει πολλές φορές απλήρωτο για μήνες, με τα δεδουλευμένα τους να δίνονται κάτω από τις αγωνιστικές διεκδικήσεις του σωματείου των εργαζομένων, τις οποίες στηρίζει το ΚΚΕ μέσα και έξω από τη Βουλή.

Η πολιτική της ΝΔ και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων κινείται στις  αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Η “αγωνία” των επιτελείων της ΕΕ για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών σχετίζεται με το “κόστος” που υπολογίζουν ότι έχει στα κράτη, στην οικονομία. Υπολογίζουν ότι κάθε χρόνο τους “κοστίζει” 290 δις ευρώ, εξαιτίας της αυξημένης χρήσης της ποινικής Δικαιοσύνης, των υπηρεσιών προστασίας κακοποιημένων γυναικών ή ακόμα και εγκαταλελειμμένων παιδιών. Κυρίως, τους ανησυχεί, όπως κυνικά ομολογούν, ότι απειλούνται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων από τις αναγκαστικές μέρες απουσίας των εργαζόμενων γυναικών που έχουν υποστεί βία και ιδιαίτερα από τη μειωμένη απόδοση και παραγωγικότητα των κακοποιημένων γυναικών.

Είναι αποκαλυπτική και προκλητική η πρόσφατη Οδηγία της ΕΕ για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών που προβλέπει:

Ανώτατες ποινές “χάδια” στους δράστες- “τέρατα” της κυβερνοβίας κατά των γυναικών.

Ευθύνη της γυναίκας που έχει υποστεί βία και παρενόχληση μέσω διαδικτύου να φορτώνεται και το βάρος της απόδειξης κατά των δραστών.

Αφαίρεση υλικού με προσωπικές στιγμές μιας γυναίκας, που διακινείται διαδικτυακά χωρίς τη συναίνεσή της, μόνο αν δεν θίγονται τα συμφέροντα της πλατφόρμας διακίνησης πορνογραφικού υλικού.

Δωρεάν νομική συνδρομή μόνο για όσες γυναίκες ζουν στα όρια της εξαθλίωσης.

Δυνατότητα στα κράτη- μέλη να βάζουν τις κακοποιημένες γυναίκες να πληρώνουν για τη φιλοξενία τους στους ξενώνες, αρκεί, όπως λένε “να είναι οικονομικά προσιτοί”!

Η οργή μας απέναντι στα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος των γυναικών  μπορεί να γίνει δύναμη για συλλογικό αγώνα ενάντια στους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες, που γεννούν τους “δράστες- τέρατα” και αφήνουν τις γυναίκες απροστάτευτες και ανασφαλείς.

Η αναγκαία αυστηροποίηση του ποινικού πλαισίου και της ποινικής μεταχείρισης των εγκλημάτων βίας κατά των γυναικών, με βάση το κίνητρο του δράστη —με την οποία τάσσεται ανεπιφύλακτα το ΚΚΕ— δεν αρκεί από μόνη της για να αφοπλίσει το χέρι του δράστη. 

Γιατί η ατομική εγκληματικότητα δεν αναπτύσσεται σε “κοινωνικό κενό”. Στην αρένα και τη σήψη της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, διαμορφώνεται το σάπιο υπόβαθρο που γεννά και συμπεριφορές προσβλητικές, επιθετικές, βίαιες, ακόμα και μεταξύ ανθρώπων που έχουν τα ίδια προβλήματα, τα ίδια κοινωνικά συμφέροντα.

Οι σάπιες αξίες του συστήματος της εκμετάλλευσης, όπως ο εγωισμός, ο ατομισμός, το δόγμα “ο θάνατός σου η ζωή μου” γίνονται “μαθήματα ζωής” μέσα από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τους χώρους δουλειάς, τα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ. Σε αυτό το έδαφος γεννιούνται η αλαζονεία, η υποτίμηση ενός ανθρώπου από έναν άλλον, της ίδιας της ανθρώπινης ζωής και από τα δύο φύλα.

Αντισώματα απέναντι στις σάπιες αξίες και τα σάπια ιδανικά, χτίζουμε στον συλλογικό αγώνα απέναντι στον κοινό μας αντίπαλο, το σύστημα της εκμετάλλευσης που έχει στο dna του τη βία και τη γυναικεία ανισοτιμία.

Στον κοινό αγώνα αντρών και γυναικών, ενάντια στη γενεσιουργό μορφή βίας, την ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, χτίζεται ασπίδα προστασίας για κάθε γυναίκα απέναντι στην πολύμορφη βία, για να μπορεί να στέκεται στα πόδια της και με αντοχή και θάρρος να παλεύει για να αλλάξει μαχητικά τη ζωή της. Εκεί βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, γίνεται πράξη το “ένας για όλους και όλοι για έναν”. Σε αυτό τον αγώνα οι δυνάμεις της ΚΝΕ πρωτοστατούν σε κάθε χώρο σπουδών, δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.