Η οργανωμένη ζωή είναι ένα ταξίδι... καλό ταξίδι και καλούς αγώνες!

Τετ, Ιουλ 28, 2021
Thumb_Politiki_Organosi_Taksidi

Μια όμορφη εκδήλωση υποδοχής νέων μελών και πρωτοετών συντρόφων πραγματοποίησαν η Περιφερειακή Οργάνωση Σπουδάζουσας Αθήνας και οι Τομεακές Οργανώσεις ΠΑΔΑ – ΑΣΠΑΙΤΕ της ΚΝΕ στις αρχές Ιουλίου, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Δημοσιεύουμε την παρέμβαση που έκανε στην εκδήλωση η Κωνσταντίνα Διαμαντοπούλου, νέο μέλος της ΚΝΕ και δευτεροετής φοιτήτρια στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ:

«Η γνωριμία μου με την ΚΝΕ έγινε στο χώρο της σχολής μου στο τέλος του πρώτου εξαμήνου, από συμφοιτητές μου, μέλη της οργάνωσης και μελλοντικούς συντρόφους – συντρόφισσές μου. Είχε προηγηθεί ένα διάστημα συχνών καταλήψεων, μαζικών συνελεύσεων στο οποίο τους είχα παρατηρήσει στο αμφιθέατρο ξεκινώντας με ένα: «Συνάδελφοι, θα θέλαμε να βγάλουμε μια ανακοίνωση εκ μέρους της Πανσπουδαστικής…», να μας καλούν δυναμικά να αγωνιστούμε πλάι τους, στις συνελεύσεις της σχολής πρόθυμους να συζητήσουν και να υποστηρίξουν τις ιδέες τους, στους διαδρόμους συχνά με έναν «Oδηγητή» στο χέρι ή έναν «Ριζοσπάστη» στην τσέπη του παντελονιού.

Τα παιδιά αυτά μου σύστησαν έννοιες θολές έως τότε. Τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, τη συντροφικότητα. Δεν είχαν προηγηθεί πολλές συζητήσεις μαζί τους και έπιασα τον εαυτό μου στην αποκρουστική θέα κοινωνικών προβλημάτων όπως η φτώχεια, ο πόλεμος, η προσφυγιά, η καταστροφή του περιβάλλοντος, να σκέφτομαι το ενδεχόμενο μιας άλλης κοινωνίας, πραγματικά ανθρώπινης.

Η άφιξη του πρώτου κύματος της πανδημίας του νέου κορονοϊού και η επιβολή της πρώτης καραντίνας διαμόρφωσαν ένα κλίμα αγωνίας, απομόνωσης, περιορισμού και απαισιοδοξίας. Ωστόσο, σε αυτή την αρκετά ψυχοφθόρα περίοδο με την καθοριστική συμβολή της ΚΝΕ και του ΚΚΕ συνειδητοποίησα τους υπεύθυνους για τη βαρβαρότητα του συστήματος που είναι ανίκανο όχι μόνο να διαχειριστεί την πανδημία αλλά και να εξασφαλίσει τη ζωή που δικαιούμαστε. Συνειδητοποίησα ότι η δύναμη της κίνησης της κοινωνίας και της οικονομίας βρίσκεται στα χέρια των εργαζομένων, όμως κάποιοι λίγοι λαμβάνοντας κάθε στήριξη από τις κυβερνήσεις κερδοφορούν πατώντας στις πλάτες τους και κλέβοντας τη ζωή τους.

Η «οργανωμένη απειθαρχία» της Πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, στην οποία συμμετείχα, χωρίς να είμαι μέλος της ΚΝΕ τότε, μαζί με τα έντονα συναισθήματα που τη συνοδεύουν έχει χαραχτεί στη μνήμη μου. Κατέστησε ξεκάθαρο ποιοι μπορούν να επιτεθούν αποτελεσματικά στο υπάρχον σύστημα.

Βέβαια, όπως και πολλοί άλλοι δεν έβλεπα τον εαυτό μου ως οργανωμένο μέλος της ΚΝΕ. Η πεποίθησή μου ότι πρέπει προηγουμένως να έχω λύσει όλα τα θεωρητικά ζητήματα που προέκυπταν, η επιρροή από το οικογενειακό περιβάλλον και τις άλλες δυνάμεις με κράτησαν πίσω. Τα μέλη της ΚΝΕ ήταν όμως εκεί, διαθέσιμα να συζητήσουμε τα όποια ζητήματα, να με ενημερώνουν για τις δράσεις του κινήματος. Ήταν οι μόνοι ικανοί να μιλήσουν για το σοσιαλισμό του μέλλοντος και να εξηγήσουν επαρκώς τη ρίζα των σύγχρονων προβλημάτων. Έτσι ένα βράδυ σε μια εκδήλωση της ΚΝΕ κατάλαβα ότι δεν υπήρχαν λόγοι να μένω εκτός, να μην συνεισφέρω με όλες μου τις δυνάμεις στο συλλογικό αγώνα.

Ένα χρόνο μετά, κάνοντας μια ανασκόπηση επιβεβαιώνονται όλοι όσοι μου είχαν χιλιοπεί ότι η ΚΝΕ είναι σχολείο και καθώς η γνώση είναι δύναμη, γίνεσαι δυνατότερος σε κάθε τομέα της ζωής σου. Αποκτάς τα εργαλεία να κατανοείς τις αληθινές στοχεύσεις και αιτίες των καθημερινών γεγονότων. Έχοντας στο πλευρό σου τους συντρόφους σου, η δύναμή σου πολλαπλασιάζεται, οι ιδέες σου αποκτούν δυνατότερη φωνή, μαθαίνεις τι σημαίνει γνήσιο ενδιαφέρον και αλληλεγγύη. Μαθαίνεις να μην παραιτείσαι. Ότι όσο δύσκολος και αν είναι ο αγώνας, τόσο γοητευτικός αποδεικνύεται. Μαθαίνεις να νικάς την απαισιοδοξία με την αλληλεγγύη, με την οργανωμένη και μελετημένη δράση. Να σκέφτεσαι δημιουργικά και κριτικά, να χτίζεις την αυτοπεποίθηση τού να εκφράζεις τις απόψεις και τους προβληματισμούς σου.

Η οργανωμένη ζωή είναι ένα ταξίδι. Καλό ταξίδι και καλούς αγώνες.»