40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ-ΕΕ:Από τα «χρυσά κουτάλια» στο «θα ήμασταν χειρότερα αν…»

Βεβαίως και υπάρχει. Προφανώς και σήμερα οι λαοί στην ΕΕ δεν είναι υποχρεωμένοι αν παράγουν για παράδειγμα 100 κιλά πατάτες, τα 90 να τα δίνουν στον αφέντη τους. Αλλά προφανώς η εξέλιξη της κοινωνίας από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό δεν έγινε επειδή κάποια στιγμή σε μια ωραία αίθουσα, πρωθυπουργοί από 6 χώρες αποφάσισαν να δημιουργήσουν την ΕΟΚ. Το πόσο ελεύθερος είναι κάποιος βρίσκεται σε άμεση σχέση με την ικανότητα που έχει να ικανοποιεί της ανάγκες του. Όμως οι ανάγκες ενός ανθρώπου σήμερα δεν είναι οι ίδιες με εκείνες κάποιου που ζούσε 50 χρόνια πριν. Σήμερα πολλά πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές αλλά τη δεκαετία του 1980 υπολογιστή δεν είχε σχεδόν κανείς.

Ας δούμε λοιπόν ποιες ελευθερίες έχουν οι καπιταλιστές στην ΕΕ και ποιες οι εργαζόμενοι και η νεολαία:

Οι καπιταλιστές στην Ελλάδα που είχαν εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας μετέφεραν την παραγωγή τους σε άλλες χώρες πετώντας στην ανεργία χιλιάδες σε πόλεις της Βόρειας Ελλάδας.

Οι καπιταλιστές μεγάλων αγροτοδιατροφικών επιχειρήσεων της Γερμανίας έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν εποχικά εργαζόμενους από τη Ρουμανία και την Πολωνία με ελάχιστο κόστος ακόμα και την περίοδο της πανδημίας, όταν τα ταξίδια είχαν απαγορευτεί…

Σίγουρα η κοινοβουλευτική δημοκρατία ως μορφή άσκησης εξουσίας δεν είναι ίδιας μορφής με καθεστώτα όπως για παράδειγμα αυτό της Σαουδικής Αραβίας, που η εξουσία μεταβιβάζεται κληρονομικά ανάμεσα σε μέλη της βασιλικής οικογένειας. Δεν μπορεί να εξαντληθεί με την παράθεση μόνο ορισμένων στοιχείων το γιατί το ΚΚΕ χαρακτηρίζει την αστική δημοκρατία ως δικτατορία των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και συνολικά των κεφαλαιοκρατών. Όμως σίγουρα κάποιος θα προβληματιστεί όταν εξ αρχής μάθει πως η ΕΕ και μάλιστα η Ελλάδα –με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- εξήγαγε πολεμικό υλικό στη χώρα της Σαουδικής Αραβίας που μεταξύ άλλων ευθύνεται για τη σφαγή του λαού της Υεμένης!

Όμως, ας δούμε ορισμένα επιπλέον παραδείγματα από τη «δημοκρατία» της ΕΕ:

⇒ Στο 40% των ευρωπαϊκών χωρών δεν επιτρέπεται σε εργαζόμενους να συμμετάσχουν σε σωματεία.

⇒ Στο 68% με μια σειρά νομικές διατάξεις παραβιάζουν το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία.

⇒ Υπερασπιστής του «θεμέλιου λίθου» της ΕΕ από τη δημιουργία της ήταν ο αξιωματικός του χιτλερικού στρατού Βάλτερ Χάλσταϊν που διατέλεσε πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Έτσι μάλλον δεν είναι και τόσο ξένο προς τις «δημοκρατικές ευαισθησίες» της ΕΕ να συνεργάζεται με αυταρχικά καθεστώτα, όπως αυτό του Ερντογάν στην Τουρκία και να στηρίζει φασιστικά παραστρατιωτικά τάγματα στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα σε χώρες μέλη της, όπως η Πολωνία, απαγορεύεται η δράση Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Στο όνομα της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας» (έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πώς αρχικά εξοπλίζονται και εκπαιδεύονται αυτοί οι τρομοκράτες…) η ΕΕ έχει θεσπίσει θεσμούς για την αντιμετώπιση της «ριζοσπαστικοποίησης». Σε άλλο άρθρο αυτού του τεύχους του «Οδηγητή» γράφουμε αναλυτικά για τις πρόσφατες εξελίξεις με τον τρομονόμο στην τέχνη, που σχετίζεται με τα παραπάνω. Αξίζει ωστόσο να θυμίσουμε ότι με αυτή την πρόφαση πριν κάποια χρόνια στο Βέλγιο είχαν υποχρεώσει δασκάλους και καθηγητές να ρουφιανέψουν ποιοι μαθητές και φοιτητές είχαν δείξει δείγματα «ριζοσπαστισμού»!

Ασφαλώς και υπάρχει και κράτος και δίκαιο. Δεν ζούμε σε πρωτόγονες κοινωνίες. Οι θεσμοί αυτοί εξελίχθηκαν σε μια πορεία αιώνων εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας. Βασικό στοιχείο που επέβαλε τη δημιουργία τους είναι πως στην κοινωνία υπάρχουν κοινωνικές τάξεις που δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα, ακριβώς γιατί δεν έχουν όλες οι τάξεις τα «κλειδιά» της οικονομίας στα χέρια τους. Χρειάζονται, λοιπόν, μηχανισμοί που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντα της τάξης που είναι κυρίαρχη, για να μπορεί αποτελεσματικά να ασκεί την εξουσία της. Δεν μπορούμε να εξαντλήσουμε το θέμα του κράτους σε αυτό το κείμενο. Ας δούμε όμως ορισμένα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι το «κράτος δικαίου» δεν λύνει τα προβλήματα όλης της κοινωνίας αλλά προωθεί τελικά τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών.

Το αστικό κράτος για παράδειγμα της Ελλάδας, στο άρθρο 107 του Συντάγματος που έχουν αφήσει «ανέγγιχτο» όλες οι κυβερνήσεις, μαζί με άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις διασφαλίζει ότι ένας εφοπλιστής θα πληρώνει όσο φόρο καταβάλει και ένας μηχανικός στο πλοίο του. Η μεταξύ τους διαφορά είναι ότι όσα κερδίζει ο πρώτος σε μια μέρα ο δεύτερος δεν τα βγάζει ούτε σε 10 χρόνια!

Στα πλαίσια της ΕΕ, τα κράτη μέλη τροφοδοτούν με εκατοντάδες δισεκατομμύρια τις μεγάλες επιχειρήσεις. Για παράδειγμα όλοι έχουμε δει μια πινακίδα σε έναν μεγάλο δρόμο που η σημαία της ΕΕ «κυματίζει» μαζί με νούμερα που σε ζαλίζουν… Σε αυτές τις πινακίδες λοιπόν αναφέρονται και οι κατασκευαστικές εταιρείες που αναλαμβάνουν το έργο. Θα αναρωτηθεί κανείς που είναι το κακό; Πρώτον ότι αυτά τα χρήματα προέρχονται από τη φορολογία των λαών στην ΕΕ και αυτές οι εταιρείες τα παίρνουν σχεδόν «τζάμπα». Δεύτερον ότι έργα που δεν αποδίδουν κέρδος στις εταιρείες (στους δρόμους πληρώνουμε διόδια…) για έναν περίεργο λόγο δεν χρηματοδοτούνται ποτέ! Το 2017 έγινε σεισμός στη Μυτιλήνη. Οι ζημιές ξεπέρασαν τα 54 εκατομμύρια ευρώ. Η «φιλεύσπλαχνη» όμως ΕΕ για να αποκατασταθούν οι βλάβες και να γίνουν έργα αντισεισμικής θωράκισης έδωσε 1,3 εκ. ευρώ. Αυτό συμβαίνει για οποιοδήποτε έργο θα μπορούσε σήμερα να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.

Στο ανθρώπινο είδος ανήκει και ο καπιταλιστής και ο εργάτης. Τώρα βέβαια τι ακριβώς άνθρωπος είναι ο καθένας θέλει μεγάλη συζήτηση. Το ΚΚΕ τον πρώτο τον χαρακτηρίζει ως «κοινωνικό παράσιτο», και τον δεύτερο δημιουργό του πλούτου όλης της κοινωνίας. Το γιατί μπορεί κανείς να το δει με την εμπειρία του πρόσφατου χιονιά. Υπήρχαν κάποιοι εργάτες, οι «εναερίτες», που ανέβαιναν στις κολώνες της ΔΕΗ σε ύψος 10 μέτρων για να διορθώσουν τις βλάβες και κάποιοι μέτοχοι εταιρειών ηλεκτρισμού που δεν ξέρουν τι είναι το βραχυκύκλωμα.

Όμως ας δούμε πάλι κάποια στοιχεία για το ποια δικαιώματα τελικά προστατεύονται στην ΕΕ:

Με δικαστική απόφαση της ΕΕ προστατεύεται το δικαίωμα του εργοδότη να απολύει μια έγκυο γυναίκα αν απλά δεν επικαλεστεί ότι ο λόγος που την απολύει δεν είναι η εγκυμοσύνη! Και έχουν το θράσος, κυβερνήσεις και θεσμοί της ΕΕ, να λένε ότι θα κάνουν τα πάντα για να «υπερασπιστούν» τις γυναίκες.

Όσο για την προστασία των πιο «ευάλωτων» συνανθρώπων μας αξίζει να αναφέρουμε ένα όχι και τόσο γνωστό πρόγραμμα της ΕΕ. Λέγεται «Dying to Work», και δίνει το «δικαίωμα» στους ανθρώπους που έχουν διαγνωστεί με κάποια ανίατη ασθένεια να μπορούν να δουλεύουν ως τον θάνατο! Για τέτοιο «ανθρωπισμό» μιλάμε…

Αυτό είναι, μάλλον, το τελευταίο οχυρό για κάθε υπερασπιστή της ΕΕ, όταν του έχουν τελειώσει όλα τα άλλα επιχειρήματα. Αν είναι, μάλιστα, και λίγο διαβασμένος μπορεί να συμπληρώσει ότι για την ανυπολόγιστη συμβολή της ΕΕ στην ειρήνη, της έχουν δώσει μέχρι και το σχετικό βραβείο Νόμπελ, το 2012.

Η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ έχει πάρει μέρος ούτε σε 1, ούτε σε 2, αλλά σε 9 ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανι­στάν, Ιράκ, Λιβύη, Σομαλία, Κεντροαφρικανική Δημο­κρατία, Ουκρανία, Μάλι και Συρία, μόνο τα τελευταία 20 χρόνια. Σε πολλούς από αυτούς συνεργάστηκε στενά με τον δολοφονικό μηχανισμό του ΝΑΤΟ και η Ελλάδα είχε άμεση εμπλοκή. Αλλώστε, τα 21 από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ, είναι και μέλη του ΝΑΤΟ.

Για να δούμε, ενδεικτικά, πώς βίωσε την «ειρηνική πολιτική» της ΕΕ ο λαός της Γιουγκοσλαβίας…

Μετά την επαναφορά του καπιταλισμού στα Βαλκάνια, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η ΕΕ ανέλαβε ενεργό δράση, αξιοποιώντας όλα τα μέσα, για το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας σε πολλά μικρά κράτη. Αυτό εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων της, που «έτριβαν τα χέρια τους» για τη νέα αγορά που ανοίγονταν μπροστά τους. Ακολούθησε η επέμβαση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ το 1999, με τη συμβολή όλων των κρατών - μελών της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας.

Για 78 μέρες, η Γιουγκοσλαβία ισοπεδωνόταν με 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν με απεμπλουτισμένο ουράνιο, μια πολύ επικίνδυνη καρκινογόνα ουσία. Πάνω από 3.500 άνθρωποι, ανάμεσά τους και πάνω από 400 παιδιά, σκοτώθηκαν και χιλιάδες τραυματίστηκαν.