"Τα ΑΕΙ ανοίγουν στην αγορά" και παραμένουν κλειστά για τους φοιτητές

Από το σημερινό πρωτοσέλιδο της “Καθημερινής” ενημερωνόμαστε για την “αναμόρφωση του πλαισίου λειτουργίας των πανεπιστημιακών εταιρειών”, ένα νέο σχέδιο νόμου της κυβέρνησης που θα τεθεί σε διαβούλευση τις επόμενες μέρες.

Για άλλη μια φορά ακούμε για τους “όρους που θα διασφαλίσουν την διάχυση της καινοτομίας στην κοινωνία”, “την εξασφάλιση των νέων που ασχολούνται με την έρευνα”, “για τη δυνατότητα των πανεπιστημίων να εξασφαλίζουν τους αναγκαίους πόρους για τη λειτουργία τους”.

Την ίδια ώρα που με κάθε τρόπο προβάλλεται και αναβαθμίζεται το πανεπιστήμιο “επιχείρηση” κανείς δεν λέει κουβέντα για το γεγονός ότι εδώ και πάνω από 1 χρόνο τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά για τους φοιτητές. Ενώ προβάλουν μια εικόνα για έναν πανεπιστήμιο που “προσαρμόζεται στη σύγχρονη εποχή”, δεν έχουν μοιράσει ακόμα τα πανεπιστημικά συγγράμματα αυτού του εξαμήνου. Αυτοί που βάφτιζαν ρεαλισμό να μένουν τα πανεπιστήμια κλειστά ενώ έρχονταν τουρίστες από την Νέα Υόρκη και στους φοιτητές δεν επιτρεπόταν να πάνε ούτε στα σπίτια τους παρά μόνο για να τα ξενοικιάσουν, μιλάνε για “εκσυγχρονισμό”!

Είναι χαρακτηριστικό, ότι τον Οκτώβρη, το ΕΜΠ έδινε 200.000 ευρώ μέσω του ΕΛΚΕ (Ειδικός Λογαριασμός Καινοτομίας και Έρευνας μέσω του οποίου γίνονται οι business των πανεπιστημίων, χωρίς ούτε ένα ευρώ να πηγαίνει για τις ανάγκες των φοιτητών) για να συμμετάσχει στο μετοχικό κεφάλαιο εταιρείας που είχε σκοπό την “παραγωγή τεχνογνωσίας σχετικά με την Ενέργεια”. Την ίδια στιγμή παρέμενε κλειστό στους φοιτητές λόγω ελλείψεων σε μέτρα προστασίας, ελλιπούς διδακτικού προσωπικoύ και προσωπικού καθαριότητας.

Αν θέλει η κυβέρνηση να "βοηθήσει" τους εργαζόμενους στην Έρευνα να πάρει μέτρα ενάντια στο καθεστώς μόνιμης ομηρίας που βρίσκονται είτε δουλεύοντας ανασφάλιστοι και με το γνωστό “μπλοκάκι” είτε με το κυνήγι χρηματοδοτήσεων και προγραμμάτων σε ένα περιβάλλον ακόμα μεγαλύτερου ανταγωνισμού και επισφάλειας.

Όσο για τα περί “διάχυσης της καινοτομίας στην κοινωνία”, η περίοδος της πανδημίας είναι αποκαλυπτική. Εργαστήρια και προσωπικό πανεπιστημιακών ιδρυμάτων του εξωτερικού μπήκαν στην μάχη για την παραγωγή εμβολίου, επιβεβαιώνοντας τα άλματα στη δυνατότητα του ανθρώπου να ξεπερνά γρήγορα προβλήματα, να δημιουργεί όπλα που μπορούν να διαμορφώσουν καλύτερους όρους ζωής. Επιβεβαίωσε όμως και τη σαπίλα αυτού του συστήματος όπου τα αποτελέσματα της ερευνητικής δουλειάς χιλιάδων ανθρώπων, όχι μόνο δεν “διαχέονται” στην κοινωνία, αλλά γίνονται αντικείμενο πολέμου εταιρειών και κρατών για το ποιος θα κερδίσει την κούρσα του ανταγωνισμού, με τραγικές συνέπειες για τους λαούς. Σύγχρονο σήμερα είναι να δυναμώσει η πάλη για ένα Πανεπιστήμιο στο ύψος των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας!