Οι κερασιές που δεν άνθισαν, ο 44ος πρόεδρος που θυμάται και οι σημαίες του αγώνα
Δευ, Μαρ 1, 2021
Πέρασαν σχεδόν 10 χρόνια από τότε που ένας πλανόδιος μικροπωλητής, ο 26χρονος Μοχάμεντ Μπουαζίζι, αυτοπυρπολήθηκε στην Τυνησία, διαμαρτυρόμενος για τις άθλιες συνθήκες ζωής. Τα όσα ακολούθησαν σε μια σειρά από χώρες του αραβικού κόσμου (Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία, Υεμένη κ.α) χαρακτηρίστηκαν ως «αραβική άνοιξη». Πριν από περίπου 200 χρόνια όταν οι αστικές επαναστάσεις κινούσαν τον τροχό της ιστορίας προς τα μπρος, σπάζοντας τα φεουδαρχικά δεσμά, οι επαναστατικές δυνάμεις τραγούδαγαν άσματα όπως το «καιρός των κερασιών», υποδηλώνοντας την άνοιξη για τα δικαιώματα των αστών στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Έκτοτε όμως έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι… Όταν τα αστικά επιτελεία «βαφτίζουν» γεγονότα ως «άνοιξη» τίποτα το θετικό δεν «ανθίζει» για τον λαό.
Σε όσα αφιερώματα έγιναν με αφορμή το κλείσιμο μιας 10ετίας, σε αστικές εφημερίδες και άλλα μέσα, γίνονταν αναφορά στον «βαρύ χειμώνα» που έχει ακολουθήσει για τους πολύπαθους λαούς της Μέσης Ανατολής. Όμως ας αφήσουμε λίγο τους συμβολισμούς με τις εποχές του χρόνου και ας θυμηθούμε ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία εκείνης της περιόδου. «Πολύτιμος» συνοδοιπόρος μας θα είναι και ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, που στο πρόσφατο βιβλίο του έχει εκτενή αναφορά σε αυτά τα γεγονότα.
Ο αγώνας για «ελευθερία» και το «δογματικό» ΚΚΕ
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είχε επισημάνει ότι τα όσα διαδραματίζονταν είχαν άμεση σχέση με την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς ενέργειας, τις αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις μέσα στις ίδιες τις χώρες, τα σχέδια για εκσυγχρονισμούς στο πολιτικό σύστημα που θα επέτρεπαν να γίνονται πιο αποτελεσματικές οι δουλειές μονοπωλιακών κολοσσών. Βέβαια αυτά ήταν «ξύλινη γλώσσα»… Το ΚΚΕ λοιδορήθηκε ότι δεν έχει «ευαισθησίες» για τους λαούς που στενάζουν από την καταπίεση αυταρχικών καθεστώτων, ότι συκοφαντεί τα «αυθόρμητα κινήματα» που «χωρίς αρχηγούς και ιδεολογίες» αποτελούσαν τις πιο «εκπληκτικές εξεγέρσεις στη σύγχρονη εποχή». Αυτή η ανάλυση γινόταν τότε από τα δελτία τύπου του ΝΑΤΟ, τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και διάφορων άλλων οπορτουνιστικών δυνάμεων, τους αρθρογράφους της Καθημερινής αλλά και από τον 44ο… που ξεκινά τις αναφορές για αυτά τα γεγονότα στο βιβλίο του με τα εξής: «Η επιμονή ότι η παλιά τάξη πραγμάτων στη Μέση Ανατολή θα διαρκούσε επ΄αόριστον, η πεποίθηση ότι τα παιδιά της απελπισίας δεν θα εξεγείρονταν, κάποια στιγμή, εναντίον αυτών που τη συντηρούσαν, αυτό όπως αποδείχθηκε ήταν η μεγαλύτερη αυταπάτη από όλες». Τόσο μεγάλος εξεγέρτης και ικανός να διαβλέπει τις τάσεις ο Μπαράκ Ομπάμα!
Για την ιμπεριαλιστική επέμβαση, των ΗΠΑ-ΕΕ στη Λιβύη ο πρώην πρόεδρος αναφέρει ότι «ήταν η συντομότερη διεθνής στρατιωτική επέμβαση προς παρεμπόδιση μιας μαζικής θηριωδίας στη σύγχρονη Ιστορία». Αυτό που παρέλειψε να αναφέρει είναι το εξής: Τον Μάρτη του 2011 ο Καντάφι είχε ανακοινώσει ότι η 9η πετρελαιοπαραγωγός χώρα του κόσμου, θα έδινε το πετρέλαιο της σε Ρωσία, Κίνα και Ινδία, σπάζοντας τις πολύχρονες συμφωνίες που είχε συνάψει με ενεργειακά μεγαθήρια όπως η ExxonMobil, η Total κλπ. Λίγες μέρες μετά ξεκίνησε η «ανθρωπιστική» επέμβαση των ΗΠΑ-ΕΕ!
Οι λαοί έχουν τη δύναμη
Το ΚΚΕ στήριξε το δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει για το μέλλον του χωρίς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, καταδίκασε την εμπλοκή της χώρας μας στο μακελειό (αξιοποίηση της Σούδας, πολεμικό πλοίο κλπ) την οποία στήριξαν όλα τα αστικά κόμματα. Τα αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής, ειδικά αυτό της Λιβύης είχαν χτυπήσει αμείλικτα της κομμουνιστικές ιδέες. Οι ηγέτες αυτών των καθεστώτων ήταν μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υπό τον Γ.Παπανδρεόυ… Δικοί τους σύμμαχοι ήταν!
Το ΚΚΕ ποτέ δεν ταύτισε τα όσα συνέβησαν στη Λιβύη με το ξέσπασμα τότε λαϊκών κινητοποιήσεων, για παράδειγμα στην Αίγυπτο. Ενώ ανέδειξε τη δύναμη της εργατικής τάξης που με τις απεργίες της παρέλυε κρίσιμες παραγωγικές μονάδες, έλεγε ότι η λαϊκή πάλη δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από «ξένες σημαίες». Το ΚΚΕ όταν όλοι έλεγαν για το «σύγχρονο» κίνημα που οργανώνεται από τα ΜκΔ (αλήθεια όταν το αιγυπτιακό καθεστώς «έριξε» το Facebook και το Twitter, πως συνέχισαν χιλιάδες λαού να διαδηλώνουν;), αναδείκνυε ότι ο λαός δεν έπρεπε να διαλέξει ούτε ανάμεσα στον αμερικανόθρεφτο αιγυπτιακό στρατό που ήλεγχε έως και το 40% του ΑΕΠ, ούτε στη «Μουσουλμανική Αδελφότητα» που συσπείρωνε γύρω της πάνω από 400 μεγαλοεπιχειρηματίες της χώρας. Το ΚΚΕ ανέδειξε την τόλμη του αιγυπτιακού λαού να μην λυγίζει από την άγρια καταστολή του καθεστώτος, αλλά δεν «βάφτισε» ήρωα τον επιχειρησιακό διευθυντή Μέσης Ανατολής της Google που έβγαζε λόγους στην πλατεία Ταχρίρ.
Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει τη λογική του μικρότερου κακού. Η κομμουνιστική πρωτοπορία θα δυναμώσει σε κάθε χώρα μέσα από βασανιστικές προσπάθειες και είναι κρίσιμο να βγαίνουν τα σωστά συμπεράσματα από κάθε εξέλιξη. Τα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα, η όξυνση της αντιπαράθεσης σε τμήματα της αστικής τάξης, σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, αποτυπώνουν τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, υποδηλώνουν ότι τίποτα δεν μένει ακλόνητο ακόμα και όταν λίγο πριν φαντάζει ισχυρό. Επιβεβαιώνεται ότι προϋπόθεση για να δρομολογούνται φιλολαϊκές εξελίξεις, να αξιοποιούνται τα όποια ρήγματα ανάμεσα στην κυρίαρχη τάξη, είναι η αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας σε κάθε παραλλαγή της. Οι σημαίες του αγώνα μας γράφουν «Σοσιαλισμός» γιατί αυτό είναι το μοναδικά σύγχρονο και αναγκαίο στην εποχή μας.