Οι αγώνες δεν αναβάλλονται, η διεκδίκηση των αναγκών δεν απαγορεύεται

Για το «υγειονομικό» σκέλος της υπόθεσης θα αρκούσε να παραθέσουμε τη δήλωση του Υπουργού Χρυσοχοίδη για τον «ιό που δεν μεταδίδεται στην ατμόσφαιρα και στους εξωτερικούς χώρους» ώστε να δικαιολογήσει τα μπουλούκια των 6.000 αστυνομικών που συνωστίστηκαν, χωρίς πολλοί από αυτούς να φορούν ούτε μάσκες, στις 17 Νοέμβρη (και τα κρούσματα που καταγράφονταν στις αστυνομικές δυνάμεις και πριν την πορεία ήταν 100δες…) για να «αποτρέψουν» μια συμβολική συγκέντρωση που τηρούσε όλα τα μέτρα προστασίας. Άλλωστε οι εικόνες από εκείνες τις μέρες τα λένε όλα.

Το τι πραγματικά τους ενόχλησε με τις κινητοποιήσεις που πρωτοστάτησαν οι δυνάμεις του Κόμματος το ομολόγησαν με πολλούς τρόπους. «Ποια είναι ακριβώς η απειλή για τη χώρα μας στη συνεργασία με τις ΗΠΑ; για τι το αντιιμπεριαλιστικό πρέπει να διαδηλώσουμε;» με αρκετές δόσεις ειρωνείας έγραψαν διάφοροι. «Ποιο το νόημα να γίνονται απεργίες, αφού οι κυβερνήσεις ψηφίζουν και υλοποιούν το πρόγραμμά τους. Είναι τώρα η ώρα σε συνθήκες πανδημίας να ζητά κάποιος Συλλογική Σύμβαση Εργασίας;» έγραψαν πάλι με αφορμή την απεργία.

Θέλουν τον λαό και την νεολαία φοβισμένους, να αποδέχονται «μοιραίοι και άβουλοι» της μακάβριες λίστες του θανάτου και τις αντεργατικές ανατροπές, περιμένοντας να τους «σώσει ένα θαύμα». Ως θαύμα παρουσιάζουν τόσο την κυβερνητική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας (αφού έχουμε λιγότερους νεκρούς από άλλες χώρες!) όσο και το «όραμά» τους για την έξοδο από την κρίση που θεσπίζει με νόμο τη 10ωρη δουλειά τον 21^ο αιώνα. Όσο για το αν πρέπει η νεολαία να έχει αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα το 2020, ας μας πουν οι αναλυτές που για αυτούς το Πολυτεχνείο είναι μια εφηβική ονείρωξη, αν ένας λόγος μπορεί να είναι ότι λίγες μέρες πριν την 17 Νοέμβρη οι «σύμμαχοι» έβγαλαν φιρμάνι ότι δεν αναγνωρίζουν τον εναέριο χώρο της Ελλάδας!

Έφαγαν τα μούτρα τους όμως. Οι απαγορεύσεις και η καταστολή τσακίστηκαν στην πράξη. Η κοινωνία που καμώνονται ότι εκπροσωπούν, δεν καταπίνει «αμάσητο» το αφήγημά τους. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έφτασε στο σημείο να δηλώσει πως «οι πολίτες γύρισαν τη πλάτη στην πορεία του Πολυτεχνείου, γι’ αυτό δεν κατέβηκαν πολλοί»! Μάλλον η οργάνωση και η συμμετοχή συγκεκριμένων ανθρώπων στις συμβολικές συγκεντρώσεις, ώστε να τηρηθούν τα υγειονομικά πρωτόκολλα, οδήγησε την κυβέρνηση να θεωρεί πως «κοινωνία» είναι οι «αντιεξουσιαστές» made in USA που όντως φέτος απείχαν εκκωφαντικά… Σε δημοσκόπηση που παρουσιάστηκε σε βραδινό δελτίο ειδήσεων οι παριστάμενοι τρόμαξαν από το εύρημα ότι μεγάλο ποσοστό της νεολαίας συμφώνησε με την κινητοποίηση που έγινε για το Πολυτεχνείο. Μετά μάλλον συμφώνησαν ότι οι δύο επίδοξοι «δολοφόνοι» του ελληνικού λαού είναι το ΚΚΕ και οι νέοι άνθρωποι, όπως άλλωστε μας έχουν ξαναενημερώσει…

Το αν η κοινωνία λοιπόν γυρίζει την πλάτη σε κάτι, πρέπει να το εξετάσουμε πιο σοβαρά. Να το δούμε, για παράδειγμα, στην ευρεία απήχηση που είχαν τα αιτήματα της απεργίας. Στο αν για παράδειγμα ο κόσμος συμφωνεί με το να γίνει επίταξη όλων των ιδιωτικών μονάδων υγείας. Στο αν συμφωνεί με τα αιτήματα των μαθητικών κινητοποιήσεων για ασφαλή λειτουργία των σχολείων. Μπορεί κανείς να το δει και σε ένα ακόμα ενδιαφέρον εύρημα δημοσκόπησης που παρά τον ορυμαγδό της «ατομικής ευθύνης» για την έξαρση της πανδημίας, πάνω από το 50% απάντησε ότι η ευθύνη είναι κρατική βάζοντας μάλιστα στους πρώτους παράγοντες που ευθύνονται τον συνωστισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς, το άνοιγμα του Τουρισμού και τις ανεπάρκειες του συστήματος Υγείας. Όλα αυτά δηλαδή για τα οποία η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα και οι συγκεντρώσεις που έγιναν έβαλαν στη προμετωπίδα τους.

Πρώτον, μπόλικο ξιδάκι… Τώρα ας δούμε τα πράγματα πιο σοβαρά. Ναι, εμείς δεν κρύβουμε τους σκοπούς μας. Ναι, για εμάς νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Αλλά και πάλι είναι ζήτημα ποιος υπερβαίνει τους δικούς τους νόμους, για πόσα εγκλήματα ευθύνεται η εφαρμογή τους, ποιοι είναι τελικά πιο ίσοι από κάποιους άλλους. Υπερβαίνει ή όχι τους νόμους για αποφυγή του συνωστισμού η μεγαλοεργοδοσία που έχει μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε εστίες υπερμετάδοσης του ιού; Ποιος έχει την εγκληματική ευθύνη για το ότι με το «άνοιγμα» του τουρισμού, την 85% πληρότητα στα πλοία και τα γεμάτα αεροπλάνα η ζωή του λαού παίχτηκε στα ζάρια; Είναι τελικά πιο ίσοι από τους άλλους οι καπιταλιστές που έχουν φάει τον περίδρομο από κρατικές ενισχύσεις και φοροαπαλλαγές από τους 700.000 ανέργους που καλούνται να ζήσουν χωρίς κανένα επίδομα; Ας απαντήσουν οι υπερασπιστές του «όλοι οι πολίτες ίσοι απέναντι στον νόμο».

Από τους «αλληλέγγυους» της Πρεσβείας μέχρι τους πολιτευτάδες που θέλουν να ψαρέψουν τα ορφανά της Χρυσής Αυγής όλοι συνηγόρησαν ότι το ΚΚΕ είναι «συστημικό, δεν το αγγίζει κανείς, ό,τι κάνει είναι αποτέλεσμα κάποιας υπόγειας συνεννόησης Περισσού και ΝΔ». Κάποιοι είδαν ότι «το ποτήρι της ανυπακοής του ΚΚΕ ξεχείλισε», ενώ άλλοι πως «πρώτη φορά μετά από δεκαετίες συγκρούστηκε το ΚΚΕ με την δεξιά και το κράτος».

Ο καθένας από το δικό του μετερίζι και την ξεχωριστή του επιδίωξη προσπαθεί να φέρει το ΚΚΕ και την πολιτική του δράση στα μέτρα του. Για την πρωινή αιφνιδιαστική κινητοποίηση μελών του ΚΚΕ μπροστά στην Πρεσβεία των ΗΠΑ οι «συντηρητικοί» είπαν -μετά την απογευματινή συγκέντρωση-  ότι έγινε σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, ενώ οι «προοδευτικά αντιδεξιά συγκρουόμενοι» πως ήταν «πρωινή γυμναστική»… Το απόγευμα το Κόμμα θα αφήσει τους διαδηλωτές ξεκρέμαστους. Και πήγαν όλοι μαζί να απολογηθούν στον Πρέσβη… Μετά την απογευματινή συγκέντρωση που καλούσαν οι φορείς που κάθε χρόνο διοργανώνουν την πορεία (ΣΦΕΑ, εργατικά σωματεία κ.λπ.) στους οποίους τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πρωτοστατούν, έβγαλαν όλη τους τη χολή.

Αυτό που δεν μπορούν να χωνέψουν είναι πως το κατά τ’ άλλα «περιθωριοποιημένο» ΚΚΕ αποδεικνύει μέρα τη μέρα, εδώ και έναν αιώνα, ότι μπορεί να ηγηθεί της πάλης του λαού σε όλες τις συνθήκες και καμπές της ταξικής πάλης, επιλέγοντας σε κάθε φάση τη μορφή και τα μέσα που θα εξυπηρετούν τη συσπείρωση εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, τη σύγκρουση με τις δυνάμεις της αντίδρασης και με όσους διαφημίζονται στα αφεντικά ότι μπορούν να κάνουν τη βρώμικη δουλειά διαφυλάττοντας την πολυπόθητη «κοινωνική συνοχή». Με όσους θέλουν τον λαό να αποδέχεται τη διάλυση της ζωής του και να εναποθέτει τις ελπίδες του σε κυβερνητικές εναλλαγές το ΚΚΕ έχει κηρύξει τον «πόλεμο» σε όλα τα χρόνια της ύπαρξης του.

Αυτό ήταν το μήνυμα νέων εργαζόμενων που έστειλαν σε συνοικιακά γραφεία του Κόμματος στην Αθήνα 12 μπουκάλια κρασί δώρο… Αυτά ήταν πάνω-κάτω τα λόγια χιλιάδων ανθρώπων που είτε πήραν τηλέφωνο, είτε έστειλαν ποιήματα στο mail του Οδηγητή, είτε αντάμωσαν με μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στις συγκεντρώσεις και εξορμήσεις που έγιναν σε συνοικίες τις επόμενες μέρες.

Δεν τα διπλώνουμε, μιλάμε καθαρά, και αυτό είναι που αναγνωρίζει ο κόσμος και η νεολαία. Την ώρα που ο πρωθυπουργός συκοφαντούσε το Πολυτεχνείο και έλεγε ότι με την πανδημία όλα βαίνουν καλώς, δεν προτείναμε κοινούς υπουργούς Υγείας (με αμερικάνικες σπουδές βεβαίως-βεβαίως). Με την οργανωμένη απειθαρχία μας η τρομοκρατία δεν πέρασε. Οι αγώνες δεν αναβάλλονται, και αυτό το μήνυμα το μεταδώσαμε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Δεν «καταδικάζαμε τις κυβερνητικές απαγορεύσεις», όπως ο Α. Τσίπρας, και μετά πειθαρχούσαμε σε αυτές!

Η ανάταση και η ελπίδα που δημιούργησε ο «ιδιαίτερος» φετινός εορτασμός του Πολυτεχνείου κατατέθηκε μετά από λίγες μέρες και στην απεργία. Σε μια απεργία που νέκρωσαν το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, μεγάλα εργοστάσια μεταποίησης, η ΛΑΡΚΟ και η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, που δεν κινήθηκε ούτε ένας συρμός του Μετρό.

Χιλιάδες άνθρωποι που μπορεί να διαφωνούν σε πολλά με το ΚΚΕ είπαν «ευτυχώς που υπάρχετε και εσείς, που με την οργάνωση και το πείσμα σας σπάτε τον φόβο». Λοιπόν, ναι, το πέπλο της σιωπής έσπασε, δεκάδες σωματεία μπροστά στη μάχη της απεργίας έγιναν η φωνή για όλους αυτούς που «πνίγονται» από την ασυδοσία της εργοδοσίας, που αγανακτούν από τη χυδαία προπαγάνδα της κυβέρνησης για να κρύψει τις εγκληματικές της ευθύνες, που έχουν βαρεθεί τα «βάζουμε πλάτη» του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί σίγουρα προβληματίζονται και σίγουρα πιστεύουν ότι μια άλλη διαχείριση είναι εφικτή, ένα άλλο μείγμα πολιτικής μπορεί να κάνει τα πράγματα λίγο καλύτερα. Το ΚΚΕ απευθύνεται σε όλο αυτόν τον κόσμο, χωρίς κομπασμό, με κάλεσμα για κοινή δράση στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης. Όλοι χρειάζεται να σκεφτούν ότι το 2020 δεν είναι ούτε 2009 ούτε 2015. Πλέον υπάρχει πείρα από τη λογική του μικρότερου κακού. Ο δρόμος θα είναι δύσκολος, αλλά αξίζει να τον περπατήσει ο κάθε νέος άνθρωπος που η οργή του μεγαλώνει. Στο δρόμο θα κριθεί το δίκιο! Εκεί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα είναι πάντα μπροστά.