Μόνο με το κεφάλι ψηλά θα ανασάνουμε πραγματικά!

Κυρ, Ιαν 31, 2021
Thumb_Monometokefalipsila2

Με την έλευση του νέου χρόνου, συνηθίζεται όλοι να κάνουν ατομικά και συλλογικά έναν απολογισμό, να βάζουν στόχους για το επόμενο διάστημα. Όταν μάλιστα ο χρόνος που φεύγει είναι το 2020… αυτή η προσπάθεια έχει ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον. 
Υπήρχε κάτι καλό στο 2020; Αρκετοί άνθρωποι μέσα σε πρωτόγνωρες δυσκολίες μπορεί να βρήκαν χρόνο να περπατήσουν σε ωραίες διαδρομές, να αθληθούν, να δουν μια ωραία σειρά ή να διαβάσουν ένα καλό βιβλίο. Ο καθένας να πέρασε λίγο χρόνο παραπάνω από το συνηθισμένο με τους ανθρώπους που αγαπά. Καθόλου δεν χρειάζεται αυτά να υποτιμηθούν. Το αντίθετο. Με έναν ιδιαίτερο τρόπο αποδεικνύουν ότι αποτελούν σημαντικές ανάγκες για την σωματική και ψυχική υγεία του καθενός και πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διεκδίκησης και πάλης.
Όμως ας εξετάσουμε αν η πείρα που προσφέρει το 2020 μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο αισιόδοξη ματιά για το μέλλον μέσα από στιγμές και συναισθήματα που τράνταξαν και προβλημάτισαν αρκετούς.

Τι κρατάμε

«Δεν έχω καιρό να κουραστώ. Δεν έχω καιρό να σταυρώσω τα χέρια μου. Δεν έχω καιρό να μην αγαπώ, να μη μισώ, μα μη θέλω, να μη σκοτώνουμαι. Δως μου το χέρι σου – κι απ΄την αρχή – μιαν άλλη αρχή. Στις 5, ναι, στη διασταύρωση. Δικός μας είναι ο κόσμος». Αυτούς τους στίχους του κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου από τη συλλογή «Γειτονιές του κόσμου», επέλεξε ο όμιλος ΟΤΕ για να «ντύσει» ένα διαφημιστικό σποτ και να δώσει κουράγιο στον λαό. Αυτό το απαύγασμα δύναμης, αντοχής και αισιοδοξίας το απεύθυνε ο ποιητής σε εξόριστους, σε όσους ετοιμάζονταν να αντικρίσουν τον θάνατο με το κεφάλι ψηλά, σε έναν ολόκληρο λαό, ρίχνοντας αχτίδες φωτός για ένα μέλλον που σίγουρα θα έρθει και ας είναι οι θυσίες μας βαριές, τα χρόνια 1949-1951 όταν βρέθηκε στην Μακρόνησο και τον Αη Στράτη.
Δεν θα σχολιάσουμε την επιλογή του συγκεκριμένου ομίλου. Την απάντηση άλλωστε την έδωσαν τότε οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ. Το συγκεκριμένο απόσπασμα αλλά και η αξιοποίησή του από τους μεγαλομετόχους συμπυκνώνουν πολλά από αυτά που όντως πρέπει να κρατήσουμε το 2020. Δηλαδή πως:

 

Οι εργαζόμενοι είναι οι πραγματικοί ήρωες, οι μόνοι χρήσιμοι και σημαντικοί.

Την ώρα που κατακλυζόμασταν από ειδήσεις για το σε ποια ιδιωτικά νησιά, θαλαμηγούς και επαύλεις «απομονώνονταν» οι καπιταλιστές. Την ώρα που προσπαθούν να αποδείξουν την «χρησιμότητά» τους  με διάφορες δωρεές - κέρδη από το ξεζούμισμα των εργαζομένων τους, απεύθυνουν κάλεσμα κινητοποίησης σε όσους έδιναν και δίνουν τον πόλεμο, όχι μόνο την περίοδο της πανδημίας, σε αυτούς που όπως αποδείχθηκε κινούν όλους τους ιμάντες του κόσμου.

 

Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Όχι όμως ο καθένας μόνος του.

Σε όλη αυτή τη περίοδο δεν έπαιξε ρόλο κυρίως ότι «μείναμε σπίτι» αποκλεισμένοι από τις ανάγκες και τα όνειρά μας. Ανασάναμε πραγματικά γιατί βρήκαμε τρόπους να φοράμε μάσκα αλλά να δυναμώσουμε και τη φωνή! Ανασάναμε όταν εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας σε όσους το έχουν ανάγκη με κάθε δυνατό τρόπο. Πήραμε δύναμη όταν είδαμε του υγειονομικούς να υψώνουν τις γροθιές τους ζητώντας όπλα να πολεμήσουν, ξέροντας πως, ναι αυτοί είναι οι δικοί μας «ειδικοί» που θα κάνουν ότι περνά απ΄το χέρι τους για να μείνουμε υγιείς. Ο φόβος, η μιζέρια και η παραλυτική αδράνεια των παπαγάλων της κυβέρνησης έσπαγε όταν τα γαρύφαλλα της εργατικής πρωτομαγιάς υψώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος, όταν οι μαθητές με χαμόγελο και αγώνα έδειξαν ότι τα σχολεία μπορούν να είναι ανοιχτά και ασφαλή. Οι καταπιεσμένοι όλου του κόσμου μπορεί να έχουν κραυγές απόγνωσης, όπως αυτή του δολοφονημένου Τζορτζ Φλόυντ, αλλά αποδείχθηκε ότι μπορούν να σημάνουν και ανυποχώρητο αγώνα κόντρα στην καταστολή και τον αυταρχισμό με σημαία τις δικές τους ανάγκες μπορούν να δώσουν απάντηση στον αυταρχισμό και την καταστολή.

Τι απορρίπτουμε

Το φως μέσα στο σκοτάδι του 2020 «ψάχνουν» να βρουν όμως και όλοι οι υπερασπιστές του συστήματος. Πατώντας σε αισθήματα και αντανακλαστικά που δημιούργησε η περίοδος στην πλειοψηφία του κόσμου προσπαθούν να μακιγιάρουν το απάνθρωπο πρόσωπο του καπιταλισμού. Στη προσδοκία που έχει όλος ο κόσμος για να τελειώσει επιτέλους η πρωτόγνωρη περιπέτεια, γίνεται προσπάθεια να «χτιστεί» μια απατηλή ελπίδα πως μαζί με την «νίκη» απέναντι στη πανδημία και την άρση των περιορισμών θα τελειώσουν και τα προβλήματα. Συνεχώς αναπαράγονται απόψεις για «νέα κοινωνικά συμβόλαια», για «συμμαχίες που πρέπει να στηρίζονται στην αλληλεγγύη» και πως πλέον «με όσα μας έχει διδάξει η πανδημία θα διορθώσουμε τις παθογένειες του παρελθόντος». Θα σταθούμε λοιπόν σε ορισμένα ζητήματα που πρέπει να απορρίψουμε:

 

Πως στον καπιταλισμό υπάρχει τρόπος να «γιατρευτούν» τα τραγικά αδιέξοδα που φέρνει στις ζωές μας.

Η νέα καπιταλιστική κρίση και τα «γιατροσόφια» που οι υπερασπιστές του συστήματος παρουσιάζουν σαν φάρμακο, είναι η ίδια παμπάλαια συνταγή που ποτέ στην ιστορία δεν μπόρεσε να οδηγήσει στην «αέναη ανάπτυξη». Το ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου αποκαλύφθηκε με τον πιο κυνικό τρόπο ότι ο αδυσώπητος ανταγωνισμός για το κέρδος και η ανθρώπινη ζωή δεν συμβαδίζουν. Σε όλες τις χώρες, είτε είχαν «συντηρητικές» είτε «προοδευτικές» κυβερνήσεις ο λαός μετρούσε τις πληγές του, ορισμένοι μεγάλοι όμιλοι συνέχισαν να κερδοφορούν, πάρθηκαν μέτρα στήριξης για όσους καπιταλιστές είχαν «χασούρα» φέρνοντας τις «ανατροπές του αιώνα» για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

 

Πως οι «σύμμαχοι» μπορούν να διασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια.

Η επικίνδυνη κλιμάκωση στην ένταση ανάμεσα στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι ενταγμένη στην μεγάλη εικόνα ενός κόσμου που φλέγεται από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Όσες νέες βάσεις και αν παραχωρήθηκαν στις ΗΠΑ, όσες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το κράτος «δολοφόνο» του Ισραήλ οργανώσαμε, με όσες χώρες και αν υπογράψαμε συμφωνίες για να «πολεμήσουμε στο πλευρό τους» για να αναβαθμιστεί  γεωστρατηγικά η Ελλάδα τόσο περισσότερο ο λαός γίνεται «μαγνήτης» επιθέσεων.

Η επικίνδυνη κλιμάκωση στην ένταση ανάμεσα στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι ενταγμένη στην μεγάλη εικόνα ενός κόσμου που φλέγεται από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Όσες νέες βάσεις και αν παραχωρήθηκαν στις ΗΠΑ, όσες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το κράτος «δολοφόνο» του Ισραήλ οργανώσαμε, με όσες χώρες και αν υπογράψαμε συμφωνίες για να «πολεμήσουμε στο πλευρό τους» για να αναβαθμιστεί  γεωστρατηγικά η Ελλάδα τόσο περισσότερο ο λαός γίνεται «μαγνήτης» επιθέσεων.

Πέρα όμως από την προσπάθεια που γίνεται να πειστούμε ότι «το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή» και ότι ο «ήλιος» του καπιταλισμού θα φωτίσει ξανά τις ζωές μας, τα επιτελεία του συστήματος επιστρατεύουν και μια εκλεπτυσμένη ιδεολογική τρομοκρατία. Πολύ συνοπτικά μπορεί να περιγραφεί ως εξής: «Υπάρχουν προβλήματα, αλλά δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τις λιγότερο επώδυνες λύσεις». Κάτι που υποδηλώνει αυτού του τύπου η προπαγάνδα είναι η αδυναμία του συστήματος να δημιουργήσει μια πειστική και αισιόδοξη προοπτική για την νεολαία. Αυτό που πρέπει να αναλογιστούν, όσοι «ψάχνουν» να βρουν πως θα εκπληρωθούν τα όνειρά τους, είναι πως ποτέ στην Ιστορία της ανθρωπότητας τα πράγματα δεν έμειναν στάσιμα. Πάντα ο κόσμος προχωρά μπροστά. Αν ίσχυε κάτι διαφορετικό θα ήμασταν ακόμα δούλοι που χτίζουν Πυραμίδες, Παρθενώνες και Κολοσσαία.

Τι στόχους βάζουμε

Είναι πολύ λογικό σε σημαντικό τμήμα της νεολαίας να συνυπάρχουν αισθήματα όπως ανασφάλεια, φόβος και μοναξιά μαζί με αυτά της οργής και της θέλησης να παλέψουν για να γίνουν όλα «αλλιώς». Με όλους αυτούς το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θέλει να συζητήσει, να ακούσει τους προβληματισμούς τους και κυρίως να βρεθεί μαζί τους στον δρόμο του αγώνα. Το ΚΚΕ απέδειξε ότι δίνει όλες τους τις δυνάμεις και μπορεί να ηγηθεί με τόλμη και αποφασιστικότητα στην οργάνωση της εργατικής-λαϊκής αντεπίθεσης. Μπορούμε να υποδεχτούμε το 2021 με μια αισιοδοξία που θα στηρίζεται στη πραγματική γνώση για το πώς αλλάζει ο κόσμος, με εμπιστοσύνη στη δύναμη που βγαίνει από τις γροθιές. Να βάλουμε λοιπόν στόχο:

Να κατακτήσουμε την πραγματική αλήθεια αυτή που λέει ότι το σύστημα δεν είναι «άτρωτο». Η ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο δεν είναι ένδειξη δύναμης. Παίρνουν τα μέτρα τους γιατί γνωρίζουν οτι τα κοινωνικά προβλήματα θα οξυνθούν. Οι διάφορες αναλύσεις των αστικών επιτελείων για την «αβεβαιότητα σε έναν κόσμο που τίποτα δεν είναι όπως πριν» υποδηλώνουν την ανησυχία τους για τους ανταγωνισμούς που συνεχώς οξύνονται ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η οργανωμένη λαϊκή παρέμβαση στις εξελίξεις μπορεί να ανοίγει «ρωγμές» στο σάπιο σύστημα.

Να ζήσουμε όπως αρμόζει στην εποχή μας. Ο σοσιαλισμός δεν είναι μια ουτοπία. Δεν είναι το καθαρτήριο για όσους θέλουν να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους για την περίοδο που κυβέρνησαν προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στα αφεντικά. Δεν μπορεί να είναι απλά μια «διακήρυξη» για όσους θέλουν να πείσουν ότι μια άλλη διαχείρηση της βαρβαρότητα αποτελέι ελπίδα για την νεολαία. Ο σοσιαλισμός είναι η λύση στην μεγάλη αντίφαση: Από τη μια τα άλματα στην τεχνολογία και την επιστήμη που δημιουργεί η εργασία του χεριού και του μυαλού εκατομμυρίων εργαζομένων, προσφέροντας καινοτόμες λύσεις για όλες τις ανάγκες της ζωής, και από την άλλη τα αποτελέσματα των κόπων τους να τα «γεύονται» μια χούφτα κεφαλαιοκράτες.

 

Μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Ευχές για ένα ευτυχισμένο 2021. 
Να έχουμε μια καλή και αγωνιστική χρονιά.

 

Συντακτική Επιτροπή του «Οδηγητή»