Ταϊβάν:Μια «παλιά» διαμάχη των ΗΠΑ με την Κίνα που απειλεί τον κόσμο

Από πολλούς αναλυτές χαρακτηρίζεται «το πιο επικίνδυνο σημείο στη Γη» για το ξέσπασμα ενός πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Κίνα. Η βαρύτητα αυτού του νησιού των 24.000.000 κατοίκων είναι τόσο γεωπολιτική όσο και οικονομική και έχει τις ρίζες της πολλά χρόνια πριν.

Γεωγραφικά, το στενό της Ταιβάν είναι η κύρια διαδρομή για τα πλοία που περνούν από την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Ταιβάν προς τα δυτικά, μεταφέροντας εμπορεύματα από ασιατικούς κόμβους εργοστασίων σε αγορές στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και όλα τα ενδιάμεσα σημεία. Σχεδόν ο μισός παγκόσμιος στόλος εμπορευματοκιβωτίων και το 88% των μεγαλύτερων πλοίων του κόσμου σε χωρητικότητα διήλθαν από εκεί φέτος, σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε το «Bloomberg». Οι ΗΠΑ και οι βασικοί «σύμμαχοί» τους προτάσσουν πως μεγάλο μέρος του Στενού της Ταϊβάν αποτελεί διεθνή ύδατα και εκτελούν τακτικά «ασκήσεις ελεύθερης ναυσιπλοΐας».

Η οικονομική σημασία της Ταϊβάν σήμερα για την παγκόσμια βιομηχανία στον οξυμένο τεχνολογικό ανταγωνισμό, που κατά πολλούς θα κρίνει και την «πρωτοκαθεδρία», έγκειται στην κατασκευή των ημιαγωγών (μικροτσίπ) καθώς η Ταιβάν αποτελεί τον μεγαλύτερο παραγωγό σε όλο τον κόσμο. Οι νέοι, προηγμένοι ημιαγωγοί θα τρο- φοδοτήσουν ένα νέο άλμα στις αναδυόμενες τεχνολογίες της κβαντικής πληροφορικής, της Τεχνητής Νοημοσύνης, της αυτόνομης οδήγησης και των 5G τηλεπικοινωνιών. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Κίνα εξαρτώνται σε τεράστιο βαθμό από την Ταϊβάν, παρά τις όποιες προσπάθειες τους για σταδιακή απεξάρτηση. Το2020, το 72% των μικροτσίπ που χρησιμοποιήθηκαν στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του στρατού, προέρχονταν από την Ταϊβάν. Αν η κυβέρνηση της Κίνας αποκτήσει εκ των πραγμάτων έλεγχο στην Ταϊβάν, θα ήταν μεγάλο το πλήγμα για τις ΗΠΑ και το γεωπολιτικό - οικονομικό προβάδισμα για την Κίνα.Το ίδιο ισχύει και για την Ευρώπη, καθώς οι εφοδιαστικές ανάγκες της σε ημιαγωγούς καλύπτονται κατά τουλάχιστον 50% από την Ταϊβάν.

Στην πραγματικότητα, η πρόσφατη ένταση στην περιοχή της Ταιβάν είναι και αυτή κομμάτι ενός παζλ στην ευρύ- τερη περιοχή της ΝΑ Ασίας και του ειρηνικού και στο «ενδιαφέρον» των ΗΠΑ για τη συγκεκριμένη περιοχή. Αξίζει να θυμηθούμε πως ο άνθρωπος που ταυτίστηκε τα τελευταία χρόνια με την πολιτική που έγινε γνωστή ως «Στροφή προς την Ασία», είναι ο «φιλειρηνιστής», βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης(!) Μπ. Ομπάμα. Βάσει αυτής της πολιτικής, υιοθετήθηκε μια πιο επιθετική προσέγγιση έναντι της Κίνας, ενισχύοντας διπλωματικές σχέσεις με την υπόλοιπη περιοχή, επενδύοντας δισεκατομμύρια στο πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ και «περικυκλώνοντας» την Κίνα με αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις. Οι αμερικανικές κυβερνήσεις έχουν επενδύσει τεράστια ποσά σε πολεμικά συστήματα τα τελευταία χρόνια γι’ αυτό τον σκοπό. Μόνο και μόνο από την παραπάνω εικόνα που παρουσιάζει τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ που συγκεντρώνονται γύρω από την Κίνα, με την ίδια να αναπτύσσει τα δικά της ιμπεριαλιστικά σχέδια, μπορούμε να καταλάβουμε τους κινδύνους για ένα πολεμικό ξέσπασμα στη συγκεκριμένη περιοχή. Το «ενδιαφέρον» της Αμερικής για την Ασία έχει όμως τις ρίζες του πολύ πιο πριν…

Οι νήσοι Μάρσαλ βρίσκονται στον απέραντο Ειρηνικό Ωκεανό μεταξύ ΗΠΑ και Ασίας. Υπήρξαν από καιρό σκαλοπάτι της Αμερικής για την Ασία και την Κίνα. Ένα παραδεισένιο σε ομορφιά μέρος, όπου ζούσαν ειρηνικά εκατοντάδες άνθρωποι, μετατράπηκε
σε εφιάλτη.
Το 1946 οι ΗΠΑ κατέλαβαν τις Νήσους Μάρσαλ, ως κηδεμονευόμενο έδαφος με την «υποχρέωση» της προστασίας της υγείας και της ευημερίας του λαού. Ο τότε διοικητής του αμερικανικού στρατού, επί προεδρίας Χάρυ Τρούμαν, επισκέφτηκε τους 167 κατοίκους του νησιού Μπικίνι, ζητώντας τους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στην «εγκατάσταση της παγκόσμιας ειρήνης». Στην πραγματικότητα, το νησί μετατράπηκε σε εργαστήριο για τη δοκιμή βόμβας υδρογόνου και οι άνθρωποι έγιναν πειραματόζωα.
Οι κάτοικοι αποχώρησαν από το νησί τους και εγκαταστάθηκαν 125 μίλια ανατολικότερα, στο Ρόνγκρικ. Το 1968 ο Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον δηλώνει πως το νησί είναι ασφαλείς για κατοικία. Αλλά δεν ήταν. Χρησιμοποίησαν τους κατοίκους για να «τεστάρουν» τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας πάνω τους. Συνολικά εξήντα εφτά πυρηνικές δοκιμές πραγματοποιήθηκαν από τον Ιούνιο του 1946 μέχρι τον Αύγουστο του 1958 στην περιοχή των νήσων Μάρσαλ με πιο ισχυρή τη βόμβα υδρογόνου «Μπράβο», που εξερράγη την 1η Μαρτίου 1954 και εκτιμάται ότι παρήγαγε δεκαπέντε μεγατόνους ενέργειας, πολύ παραπάνω δηλαδή από αυτή που χτύπησε τη Χιροσίμα.
Το γνωστό σε όλους μας μπικίνι, πήρε το όνομα του από την ατομική έκρηξη στον Ειρηνικό, σε μια ακόμα επίδειξη κυνισμού και λανσαρίστηκε το 1946. Τα σώματα με μπικίνι στα περιοδικά παρουσιαζόταν ως αντικείμενα επιθυμίας και υγείας. Τα σώματα των ανθρώπων του Μπικίνι και των άλλων νησιών είναι στη πραγματικότητα τα πιο ραδιενεργά παγκοσμίως.
Τα δεινά των κατοίκων των νησιών Μάρσαλ όμως δεν τελειώνουν εκεί…

Στο Κουότζελεν των νησιών Μάρσαλ, βρίσκεται μία από τις σημαντικότερες πυραυλικές βάσεις των ΗΠΑ, γνωστή και ως περιοχή δοκιμής «Ρόναλντ Ρίγκαν». Μία «μικρή Αμερική» έχει στηθεί για τους Αμερικανούς πολίτες που ζουν στη βάση ενώ μία «κόλαση» υπάρχει ακριβώς απέναντι, στη νήσο Ίμπαι, όπου σε μια λωρίδα γης 1,5 χιλιομέτρου ζούνε πάνω από 12.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι μετανάστες από τα δηλητηριασμένα νησιά των πυρηνικών δοκιμών. Η συγκεκριμένη νήσος χαρακτηρίζεται ως η «φτωχογειτονιά του ειρηνικού».
Κάθε μέρα άνθρωποι από το Ίμπαι εργάζονται στη βάση πυραύλων, ποτίζουν τους κήπους και τα γήπεδα του γκολφ και ύστερα μεταφέρονται πίσω στη φτώχεια τους τρεφόμενοι μόνο με επεξεργασμένη και εισαγόμενη τροφή, αφού το έδαφος είναι μολυσμένο. Θεωρείται ότι έχουν τον υψηλότερο δείκτη διαβήτη παγκοσμίως!