Κυβερνητική διαχείρηση της πανδημίας:Η χρεοκοπημένη λογική της «ατομικής ευθύνης», στην πιο εκφυλισμένη της εκδοχή

Για μία ακόμη χρονιά περάσαμε σε άρση των περιοριστικών μέτρων χωρίς καμία ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, με τον κόσμο να συνεχίζει να «παστώνεται» στα μέσα μεταφοράς για να πάει στη δουλειά του, χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο στους χώρους δουλειάς. Ο τουρισμός «άνοιξε» ξανά με βάση τα πρωτόκολλα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου. Υπάρχουν καταγγελίες ανθρώπων που ταξίδεψαν με πλοίο και βρέθηκαν ο ένας πάνω στον άλλον στην οικονομική θέση, ενώ άλλες ζώνες ήταν εντελώς άδειες. Όποιος ήθελε να γλιτώσει από τον συνωστισμό έπρεπε να πληρώσει για αναβάθμιση του εισιτηρίου του, ώστε να βρεθεί εκεί. Η «εξήγηση» που δινόταν από τους υπεύθυνους ήταν ότι «βάσει του κανονισμού το πλοίο μας πρέπει να έχει 120 κενές θέσεις. Τόσες έχει…».

Αντί για μαζικά τεστ και ιχνηλάτηση, προβλήθηκε αρχικά ως λύση η… «αυτοδιάγνωση» και η δυνατότητα του καθενός να δηλώνει ό, τι θέλει σαν αποτέλεσμα σε μια ηλεκτρονική πλατφόρμα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η κυβερνητική προπαγάνδα βγάζει για μία ακόμα φορά από το μανίκι τον αγαπημένο της «άσσο», αυτόν που επιστρατεύει κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν και οι κυβερνητικές ευθύνες δεν κρύβονται εύκολα: τους «αρνητές»…

Αυτός ο «άσσος» έχει πάρει πολλές διαφορετικές μορφές, ανάλογα με την περίοδο. Από τους αρνητές του ιού την άνοιξη του 2020, πήγαμε στους αρνητές της μάσκας το φθινόπωρο, για να φτάσουμε τώρα στους αρνητές των εμβολίων. Και κάθε φορά, όσο και αν η κυβέρνηση τους αναζητά μετά μανίας να τους ξετρυπώσει για να τους προβάλει ως τον βολικό της αντίπαλο, ήταν και παραμένει η ίδια ο καλύτερος χορηγός τους.

Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς: πόση διαφορά έχει το «δεν υπάρχει ιός» από το «τελείωσε η πανδημία» που ακούμε κάθε φορά που τα μονοπώλια του τουρισμού και των μεταφορών θέλουν να αρχίσουν μπίζνες; Πόσο απέχει το «μια γριπούλα είναι…», από το «δεν υπάρχουν χρήματα για να αγοράσουμε περισσότερα λεωφορεία ή για να “σπάσουν” οι τάξεις στα σχολεία»; Όταν έχεις πει αυτό, τι νόημα έχει μετά όσες φορές και να επαναλάβεις ότι «ο ιός είναι φονικός»; Ποιος θα σε πάρει στα σοβαρά;

Πώς θα εμπεδωθεί από τον λαό η ανάγκη τήρησης των μέτρων, όταν το κράτος είναι το πρώτο που δεν παίρνει τα μέτρα που χρειάζονται; Ποιες απόψεις ενισχύεις όταν, για οικονομικούς, πολιτικούς και πάντως όχι επιστημονικούς λόγους, δεν εξασφαλίζεις όλα τα ασφαλή εμβόλια και φάρμακα, όταν αποθεώνεις το ένα όπλο κατά της πανδημίας και καλλιεργείς την αμφισβήτηση στο άλλο, όπως κάνουν από την ανάποδη και κάποιοι δήθεν «αριστεροί», ενώ στην πραγματικότητα είναι και τα δύο χρήσιμα και μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα μόνο όταν αξιοποιούνται συνδυαστικά;

Ποιον πείθεις για την ανάγκη του εμβολιασμού όταν νομοθετείς υποκριτικά διαχωρισμούς μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων στους χώρους της εστίασης και της διασκέδασης, τη στιγμή που όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν ήδη στοιβαχτεί στα μέσα μεταφοράς και στα πλοία για να φτάσουν σε αυτούς τους χώρους;

Ενισχύεις ή όχι τον ανορθολογισμό όταν αντιμετωπίζεις τον εμβολιασμό με όρους ανταπόδοσης, με τα «δωράκια» στη νεολαία προκειμένου να εμβολιαστεί, λες και δεν υπήρχαν ήδη αρκετοί λόγοι να το κάνει; Και τι υπηρεσίες προσφέρει η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκεκριμένη εξαγγελία της κυβέρνησης, όπου λίγο-πολύ αφήνει να εννοηθεί ότι δεν έχει και τόση σημασία ο εμβολιασμός των νέων, αφού είναι κάτι που αφορά κυρίως τους μεγαλύτερους; Η ΝΔ νομίζει ότι θα κερδίσει ψήφους σε αυτές τις ηλικίες με δωροκάρτες των 150 ευρώ και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον κοινωνικό αυτοματισμό που συνοψίζεται στο «φταίνε οι μεγάλοι». Σε τελική ανάλυση και οι δύο υποτιμούν τη νεολαία και την αντιμετωπίζουν σαν εκλογική πελατεία…

Το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης σήμερα είναι ότι «πλέον έχουμε αρκετά εμβόλια και όποιος θέλει μπορεί να κλείσει ραντεβού. Άρα, το κράτος ό, τι ήταν να κάνει το έκανε. Για ό, τι συμβεί από εδώ και πέρα θα φταίνε αυτοί που δεν εμβολιάζονται». Μπροστά στο ενδεχόμενο μιας νέας έξαρσης της πανδημίας, ξεκαθαρίζει ότι «η οικονομία και η κοινωνία δεν πρόκειται να ξανακλείσουν για να προστατευθούν οι ανεμβολίαστοι». Μιλά για περιορισμούς που θα αφορούν μόνο τους ανεμβολίαστους και δηλώνει ότι «οικονομική στήριξη τέλος».

Αυτή η εξέλιξη, βέβαια, ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη και καθόλου δεν έχει να κάνει με τη στάση του κόσμου απέναντι στον εμβολιασμό. Όταν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζαν για την επεκτατική πολιτική και τα «λεφτά που βρέχει από την ΕΕ», το ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι θα έρθει η ώρα που θα ζητήσουν από τον λαό να τα πληρώσε. Τώρα που πληθαίνουν οι φωνές για άμεση επιστροφή σε αυστηρότερους δημοσιονομικούς κανόνες και πλεονάσματα, βάζουν μπροστά τους ανεμβολίαστους… Αυτή η ιστορία θυμίζει την προσπάθεια να ονομαστεί η καπιταλιστική οικονομική κρίση ως «κρίση του κορονοϊού». Βλέπουμε, δηλαδή, ξανά τα ζητήματα που αφορούν την πανδημία να αξιοποιούνται ως πρόσχημα για εξελίξεις και επιλογές που αφορούν την καπιταλιστική οικονομία, κάτι που ενισχύει ακόμα περισσότερο με τη σειρά του τις απόψεις που λένε ότι «ο κορονοϊός είναι ένα ψέμα», «κάτι μας κρύβουν» κλπ…

Μέχρι σήμερα ο εμβολιασμός έχει καθυστερήσει κατά κύριο λόγω εξαιτίας της ανεπάρκειας σε εμβόλια που υπήρχε για μήνες, όπως και στα αναγκαία μέτρα οργάνωσης της διαδικασίας από πλευράς του κράτους. Με άλλα λόγια, όσοι μπορούσαν να εμβολιαστούν, τόσοι εμβολιάζονταν και αυτό είναι κάτι που αποσιωπά η κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα, είναι προφανές ότι σε ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου υπάρχει διστακτικότητα, ερωτηματικά και προβληματισμός και αυτό αναμένεται να αποτυπωθεί πιο έντονα στα στοιχεία το επόμενο διάστημα. Είναι, επίσης, σίγουρο ότι όλος αυτός ο κόσμος δεν είναι τύποι που φοράνε στο κεφάλι τους καπέλα από αλουμινόχαρτο για να μην τους διαβάζουν τη σκέψη…

Το ζήτημα είναι τι έκανε το κράτος για να εμπνεύσει σε αυτούς τους ανθρώπους την εμπιστοσύνη απέναντι στον εμβολιασμό. Πόσο βοήθησε, για παράδειγμα, στις ηλικίες των «30αρηδων» το γεγονός ότι αρχικά τους προσφέρθηκε η δυνατότητα να εμβολιαστούν αποκλειστικά με το εμβόλιο της «AstraZeneca» και λίγο αργότερα τους είπαν ότι πρέπει να το αποφύγουν; Πόσο αντικειμενική και πλήρης είναι η ενημέρωση που υπάρχει, όταν αυτή επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τον εμπορικό πόλεμο μεταξύ των εταιρειών που -εκτός των άλλων- οδηγεί και σε υπερπροβολή των

ελάχιστων περιστατικών σοβαρών παρενεργειών, ώστε να πληγεί το ένα ή το άλλο προϊόν; Πόση σιγουριά εμπνέει το γεγονός ότι, με ένα διαλυμένο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, δεν μπορεί να οργανωθεί η συστηματική παρακολούθηση των εμβολιασμένων, η καταγραφή όλων των παρενεργειών -πράγμα απαραίτητο όταν έχεις ένα καινούριο ιατρικό σκεύασμα;

Τώρα, για κάποια «αγύριστα κεφάλια» που δεν λένε να καταλάβουν ότι ο εμβολιασμός δεν είναι κάτι που αφορά μόνο «την πάρτη τους», αλλά ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο και αδυνατούν να βάλουν το «εμείς» πάνω από το «εγώ», τι να πούμε; Ας τους «λουστεί» η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα που στηρίζουν ένα σύστημα, τη λειτουργία του οποίου αντανακλούν σαν καθρέφτης αυτές οι απόψεις και που έχουν φτιάξει ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο έχει για δόγμα τον ατομισμό και το «ο θάνατός σου, η ζωή μου», ενώ αναπαράγει με χίλιους δυο τρόπους τον ανορθολογικό τρόπο σκέψης…

Η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ, αποκαλούσαν πρόσφατα υποκριτικά «πρωταθλητές του εμβολιασμού» ορισμένες περιοχές της χώρας, κατά κύριο λόγο τουριστικά νησιά με μικρό αριθμό κατοίκων, όπου στάλθηκαν νωρίς ποσότητες του μονοδοσικού εμβολίου, προκειμένου να ενισχυθεί το… τουριστικό «brandname». Προσπαθούσαν να φέρουν σε αντιπαράθεση τους κατοίκους αυτών των περιοχών, που κατά τα άλλα συνεχίζουν να ζουν χωρίς Κέντρα Υγείας και με βασικές ελλείψεις σε όλους τους τομείς της ζωής τους, με άλλους εργαζόμενους σε περιοχές όπου ο εμβολιασμός, για διάφορους λόγους, προχωρά πιο αργά. Τι να πουν, αλήθεια, τώρα, που «σκάνε» ειδήσεις όπως αυτή με τα 18χρονα παιδιά στην Πάρο, που αφού βρέθηκαν θετικά, αναγκάστηκαν να μείνουν ως και 16 ώρες στο υπαίθριο πάρκινγκ του Κέντρου Υγείας, κάποιοι από αυτούς υποφέροντας από συμπτώματα, επειδή δεν υπήρχε πουθενά χώρος για να φιλοξενηθούν; Τι να πουν τώρα που μαθαίνουμε για τη μπίζνα με τα πανάκριβα μοριακά και rapid test που έχουν στήσει διάφορα αρπακτικά στα νησιά, εκμεταλλευόμενοι την ανεπάρκεια των δημοσίων δομών και τα πρωτόκολλα – «λάστιχο» για τις μετακινήσεις;

Ένα σύνθημα των κινητοποιήσεων της νεολαίας λέει «η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται, ούτε προσκυνά». Θα έλεγε κανείς ότι ταιριάζει «γάντι» στην περίσταση. Γιατί οι νέοι και οι νέες δεν πρόκειται να ξεχάσουν τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης για όλα αυτά που ζουν και βλέπουν γύρω τους εδώ και ενάμιση χρόνο. Το εμβόλιο θα το κάνουν γιατί ξέρουν ότι έτσι θα προστατεύσουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους.

Ευτυχώς δεν είναι όλα σάπια γύρω μας! Σάπιο είναι το καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο ζούμε, αλλά παραδείγματα ελπίδας υπάρχουν πολλά. Είναι οι χιλιάδες νέοι και νέες που τήρησαν υπεύθυνη στάση όλο το προηγούμενο διάστημα, στερήθηκαν πολλά, αλλά ταυτόχρονα δεν σταμάτησαν να διεκδικούν να γίνουν όσα χρειάζονται προκειμένου να σωθούν ζωές, να μπορούν να πηγαίνουν στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο με ασφάλεια. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη συγκινητική πρωτοβουλία των φοιτητικών συλλόγων των ιατρικών σχολών της χώρας, που προσφέρθηκαν από την πρώτη στιγμή να βοηθήσουν εθελοντικά στη μάχη που έδιναν οι αυριανοί τους συνάδελφοι στο δημόσιο σύστημα Υγείας;

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα πράγματα στη χώρα θα ήταν διαφορετικά χωρίς το φωτεινό παράδειγμα που έδωσαν και δίνουν ΚΚΕ και η ΚΝΕ, από την αρχή της πανδημίας μέχρι και σήμερα. Με όπλα μας την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την πειθαρχία που απορρέει, όχι από το φόβο απέναντι σε πρόστιμα και κυρώσεις, αλλά από τη γνώση, την επαρκή ενημέρωση και κυρίως, τη συνειδητή και ελεύθερη επιλογή στράτευσης στον αγώνα για τους μεγάλους μας σκοπούς, αποδείξαμε ότι και τα μέτρα προστασίας της Υγείας μπορούν να τηρηθούν και η ζωή να μην σταματήσει.

Έτσι κατάφερε το Κόμμα μας να είναι μπροστά σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα του λαού, όταν άλλοι καλούσαν να περιμένουμε για «να λογαριαστούμε μετά», να γράψει χρυσές σελίδες, όπως την Πρωτομαγιά του 2020 και στην επέτειο του Πολυτεχνείου και ταυτόχρονα να έχει πολύ λιγότερα κρούσματα μεταξύ των μελών του σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.

Κορυφαίο πρόσφατο παράδειγμα είναι φυσικά ο άθλος της πραγματοποίησης του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, αλλά και μιας πλούσιας 5μηνης προσυνεδριακής δια ζώσης διαδικασίας που προηγήθηκε σε όλη τη χώρα. Μέχρι και στα στατιστικά στοιχεία των αντιπροσώπων στο Συνέδριο σχετικά με τον εμβολιασμό, αποτυπώνεται ότι σε μια κοινωνία φτιαγμένη από τα «υλικά» που είναι φτιαγμένο και το ΚΚΕ, η πανδημία θα αντιμετωπιζόταν με πολύ διαφορετικούς όρους…