Το νέο εκλογικό σύστημα που έφερε η κυβέρνηση για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές εξασφαλίζει στην πρώτη δύναμη απόλυτη κυριαρχία από τον πρώτο γύρο με ένα ποσοστό 43% επί των ψηφισάντων και τουλάχιστον τα 3/5 των εδρών του Συμβουλίου στον νικητή των εκλογών.
Να το πούμε με ένα παράδειγμα, στο οποίο υποθέτουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές είναι 60%, όσο -περίπου- ήταν στις τελευταίες: Μια παράταξη που θα πάρει 20% στον πρώτο γύρο (δηλαδή το 12% των εγγεγραμμένων) και θα επικρατήσει στον δεύτερο, θα έχει το 60% των εδρών του δημοτικού συμβουλίου και θα περνάει όποια απόφαση θέλει μόνη της. Φυσικά το ίδιο θα γίνει ακόμα και αν στις εκλογές πάει να ψηφίσει το 5 ή το 10% των εγγεγραμμένων…
Την ίδια στιγμή, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαμορφώσει από κοινού ένα νομοθετικό πλαίσιο που (σε συνθήκες εργοδοτικής τρομοκρατίας και ωραρίων-λάστιχο) απαιτεί τη συμμετοχή του 50%+1 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών ενός εργατικού σωματείου, προκειμένου να είναι έγκυρη η ψηφοφορία για την προκήρυξη απεργίας.
Στην πραγματικότητα καμία αντίφαση δεν υπάρχει εδώ: Το πρώτο γίνεται στο όνομα της «κυβερνησιμότητας», για να εφαρμόζεται, δηλαδή, απρόσκοπτα η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου σε επίπεδο Δήμων και Περιφερειών και το δεύτερο στο όνομα της «ομαλότητας της οικονομικής ζωής», για να μη διαταράσσεται, δηλαδή, η κερδοφορία του κεφαλαίου σε επίπεδο επιχείρησης και κλάδου. Αυτή είναι, άλλωστε, η δημοκρατία στον καπιταλισμό.