Με φωτογραφίες, χαμόγελα και lifestyle αναλύσεις υποδέχτηκαν τα ΜΜΕ την Κίμπερλι Γκιλφόιλ, τη νέα πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα. Μάθαμε για το πρόγραμμά της, για τη γυμναστική της. Κι όλα αυτά με μια ζεστή, ανθρώπινη πινελιά, σαν να ήρθε απλώς μια καινούργια φίλη από μακριά.

Όμως πίσω από το χαμόγελο της «φιλελληνίδας» κρύβεται η ίδια ατζέντα που υπηρετούσαν οι προκάτοχοί της: οι βάσεις, οι στρατιωτικές συμφωνίες, οι αγωγοί και τα ενεργειακά παιχνίδια και η βαθιά εμπλοκή της χώρας μας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, απέναντι στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο, όπου κυριαρχούν η Κίνα και η Ρωσία. Η Ελλάδα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε ορμητήριο, σε προκεχωρημένο φυλάκιο για τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά σχέδια.

Ας μη γελιόμαστε. Δεν ήρθε γιατί «αγαπά την Ελλάδα».

Ήρθε για να υπηρετήσει τα συμφέροντα που εδώ και δεκαετίες πληγώνουν λαούς και χώρες, πάντα στο όνομα της «ειρήνης» και της «ασφάλειας». Και μιας και είπε για το ενδιαφέρον της να «γνωρίσει τον ελληνικό πολιτισμό», ας τις κάνουμε ταχύρρυθμα μαθήματα ιστορίας του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.

Ο λαός που θυμάται και προχωρά

Ο ελληνικός λαός ήταν εκεί —και είναι ακόμη— με το κεφάλι ψηλά, με καρδιά που δεν ξεπουλιέται και με χέρια που γράφουν ιστορία.

Ήταν εκεί, στα βουνά του Γράμμου και του Βίτσι, όταν η λευτεριά πληρωνόταν με αίμα, κι οι Αμερικανοί «σύμβουλοι» δοκίμαζαν για πρώτη φορά βόμβες ναπάλμ πάνω στο σώμα ενός λαού που δεν προσκύνησε.

Ήταν εκεί, όταν οι ίδιες δυνάμεις στήριζαν τη Χούντα και το μαύρο καθεστώς. Όταν στην πύλη του Πολυτεχνείου γράφτηκε «Έξω το ΝΑΤΟ – Έξω αι ΗΠΑ» κι από μέσα ακούγονταν φωνές νέων που δεν δίστασαν να δώσουν και τη ζωή τους για ψωμί, παιδεία, ελευθερία.

Ήταν εκεί, όταν οι βόμβες της «δημοκρατίας» έπεφταν στη Γιουγκοσλαβία, και ο ελληνικός λαός μπλόκαρε τα άρματα και τα έστελναν για λάχανα στις αγορές της Θεσσαλονίκης. Κι εκεί, στα μπλόκα των δρόμων, εργάτες, φοιτητές και αγρότες έκαναν τα σώματά τους τείχος, σταματώντας τα κομβόι του πολέμου.

Ήταν εκεί, όταν ξήλωνε το άγαλμα του σφαγέα Τρούμαν που έσπειρε τον θάνατο με τις ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία.

Ήταν εκεί, το 2003, στις πορείες ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ στο Ιράκ, με συνθήματα που αντηχούν ακόμα: «Έξω η Ελλάδα από το σφαγείο!».

Ήταν εκεί, κάθε φορά που οι ιμπεριαλιστές ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ άναβαν φωτιές: στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη.

Ήταν εκεί, όταν βάθαιναν ακόμα παραπέρα την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον Α. Τσίπρα υπέγραφε τη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ και όταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας την αναβάθμιζε.

Ήταν εκεί, όταν φώναζε για τον λαό της Παλαιστίνης, σήκωνε πανό στην Ακρόπολη και έγραφε στις καρδιές του κόσμου «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Ήταν εκεί, στον Τύρναβο, στην Αλεξανδρούπολη, στον Πειραιά, που μπλόκαρε με τα στήθη του τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς που φορτώνουν για τα Βαλκάνια και την Ουκρανία, που φιτιλιάζουν παραπέρα την κατάσταση, κάνοντας τη χώρα μας θύτη στο μακέλεμα λαών, και πιθανό θύμα στρατιωτικών αντιποίνων.

Ήταν εκεί, μέσα από τις φωνές της στρατευμένης νεολαίας, που σε κάθε στρατόπεδο αρνούνται τη συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο, τη συμμετοχή σε όλες αυτές τις ΝΑΤΟϊκές πρόβες πολέμου που καμία σχέση δεν έχουν με την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Ήταν εκεί, και είναι ακόμη, φωνάζοντας «Δεν θα γίνουμε κρέας στα κανόνια σας!».
Γιατί ο λαός έχει φωνή. Έχει ρίζες βαθιές, κι ένα κόμμα, το ΚΚΕ, που δεν λύγισε ποτέ. Έχει νεολαία που δε φοβάται, που εξοπλίζεται με την αλήθεια και τη γνώση και αντεπιτίθεται.

Ένα μάθημα ιστορίας και αγώνα

Λένε πως η νέα πρέσβειρα «ανυπομονεί να γνωρίσει τον ελληνικό λαό». Ε, λοιπόν, θα τον γνωρίσει. Όχι στις δεξιώσεις και στα επίσημα δείπνα, αλλά στους δρόμους, στις πορείες, στις μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις που θα περνάνε έξω από την Πρεσβεία. Εκεί όπου τα συνθήματα γράφονται με κόκκινα γράμματα. Γιατί εδώ, κυρία Γκιλφόιλ, ο λαός δεν ξεχνά ποιος στάθηκε απέναντί του και ποιος στο πλάι του. Κι ξέρει να λέει όχι — όχι στις βάσεις, όχι στους πολέμους. Να λέει ναι στη φιλία των λαών, στην ειρήνη, στην ελευθερία.

Και τώρα;

Τώρα, που τα τύμπανα του πολέμου ξαναχτυπούν, που η χώρα γίνεται ορμητήριο και στόχος μαζί, τώρα είναι η ώρα η φωνή του λαού να δυναμώσει. Στις 17 Νοέμβρη, και σε κάθε γωνιά της χώρας να υψωθεί ξανά το σύνθημα που δεν ξεθώριασε ποτέ:
Εξω τώρα η Ελλάδα από τον πόλεμο! Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου! Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και τους πολεμικούς σχεδιασμούς!

Μάνθος Ψυρράκης
Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ