«Αντι»-εξουσιαστικές ομάδες: Σύγκρουση με αντεπαναστατικό περιεχόμενο

Τρί, Δεκ 1, 2020
Thumb_Foitites_Sygkrousi_antepanastatiko_periexomeno

Το αστικό κράτος αξιοποιεί όλα τα μέσα προκειμένου να καταστείλει το κίνημα, ειδικά σε μια περίοδο που η οργή, η αγανάκτηση, η δυσαρέσκεια είναι πιο έντονα λόγω της συνεχιζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά και οι ίδιες οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι πιο έκδηλα (διαχείριση της πανδημίας, επιπτώσεις καπιταλιστικής κρίσης, ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί).

Η ένταση της καταστολής με χρήση βίαιων μεθόδων απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις, η ποινικοποίηση των αγώνων, η νομοθετημένη παρεμπόδιση διαδηλώσεων, τα εμπόδια στη λειτουργία και δράση των μαζικών φορέων αποτελούν τη μία όψη αυτής της προσπάθειας.

Θα ήταν όμως μισή αν αυτή δεν συμπληρωνόταν με την συκοφάντηση του αγώνα, του ταξικού κινήματος και των διαδικασιών του. Με ιδεολογικά αλλά και πρακτικά, προβοκατόρικα μέσα. Στο επίκεντρο μπαίνει η επίθεση απέναντι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ ως πρωταγωνιστές αυτών των κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων στη νεολαία, η συκοφάντηση της σοσιαλιστικής προοπτικής, ο αντικομμουνισμός, ενισχύοντας την αντίληψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική σε αυτήν την πραγματικότητα.

Ξεχωριστό ρόλο σε αυτό παίζουν οι αυτοαποκαλούμενες αναρχικές ομάδες. Ειδικά, σε περιόδους κρίσιμες για την πορεία και τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, όπως η επέτειος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και το αντιιμπεριαλιστικό της περιεχόμενο ή οι μαζικές μαθητικές κινητοποιήσεις εν μέσω πανδημίας, πρωτοστατούν στην συκοφαντία και τον αποπροσανατολισμό, ακόμα και διά της… απουσίας τους.

Πρόκειται για δυνάμεις που τελικά - θέλοντας ή μη - υπηρετούν το ίδιο το σύστημα. Βεβαίως, κάθε ομάδα «αναρχικών» έχει διαφοροποιήσεις στο πώς τοποθετείται σε αυτά τα θέματα, όμως δεν αναιρεί την κοινή βάση την οποία έχουν.

 

Συστημικότεροι του… συστήματος!

Σημαδεύουν ανώδυνα άλλοτε τον νεοφιλελευθερισμό και την μορφή της καπιταλιστικής διακυβέρνησης, άλλοτε την καταστολή, όμως ποτέ και πουθενά το σύστημα της εκμετάλλευσης συνολικά. Έτσι, η «Αντιεξουσιαστική Κίνηση», σε ανακοινώσεις της καλεί τη νεολαία να παλέψει «ενάντια στην κανονικότητα της νέας τρομοκρατίας», αναφερόμενοι στην κυβέρνηση της ΝΔ ή αναφέρει ότι «στους νεοφιλελεύθερους καιρούς, υψώνουμε συλλογικές αντιστάσεις». Αντίστοιχα, ομάδες όπως η ΟΡΜΑ και ο Ρουβίκωνας στοχοποιούν την ανικανότητα και ανευθυνότητα της κυβέρνησης1 ή των συγκεκριμένων κάθε φορά υπουργών2, μη διαφέροντας καθόλου από την κριτική που ασκείται από τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης προς αυτήν. Μάλιστα φτάνουν στο σημείο να φιλοξενούν ανακοινώσεις της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στη «γνωστή» ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, indymedia!

Ακόμα και όταν αξιοποιούν δήθεν «υπερεπαναστατικά» συνθημάτα ενάντια στο κράτος, όπως το πρόσφατο «Εννιά με πέντε να ‘ναι οι ώρες σας» σε αφίσα των Autonome Antifa, τελικά καθόλου δεν το θίγουν. Ταυτίζουν το αστικό κράτος και την αστική πολιτική αποκλειστικά με την καταστολή και την ενίσχυσή της, αποκόβοντάς την από την επίθεση στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Κάνουν τα στραβά μάτια στις επιπτώσεις της αντιλαϊκής πολιτικής, αναδιαρθρώσεων και σχεδιασμών που υλοποιούνται επ’ αφορμή της πανδημίας και της καπιταλιστικής κρίσης (για τα εργασιακά, την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τον περιορισμό των διαδηλώσεων και συνολικότερα την περιστολή των λαϊκών ελευθεριών, τη μεγαλύτερη και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς). Αφήνουν τελικά στο απυρόβλητο το αστικό κράτος και τα συμφέροντα της αστικής τάξης που εξυπηρετεί.

Καθόλου δεν μας εκπλήσσει, λοιπόν, που οι διεκδικήσεις που θέτουν στο κίνημα είναι άσφαιρες, στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική από την πίσω πόρτα, αποτελώντας τον «βολικό αντίπαλο» της κυβέρνησης. Έτσι, στέκονται απέναντι στα δίκαια αιτήματα των μαθητών που αφορούν την προστασία της υγείας τους, βάζοντας βούτυρο στο ψωμί της κυβερνητικής πολιτικής. Απέναντι στο αίτημα «15 μαθητές ανά τάξη», προτάσσουν «35 μαθητές ανά τάξη» για να αποτραπεί δήθεν η αυταρχικοποίηση και εντατικοποίηση! Απέναντι στο σύνθημα των μαθητών «η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία», ενισχύουν την αποπροσανατολιστική συζήτηση «με ή χωρίς μάσκα», προβάλλοντας ακόμα και ως συντηρητικό και συμβιβασμένο αυτόν που προφυλάσσεται από την πανδημία, τοποθετώντας τη διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία και τη βάση συμπόρευσης στους αγώνες με βάση αυτήν την στάση. Παίζουν τελικά το παιχνίδι των κυβερνητικών και λοιπών αστικών επιτελείων, των ΜΜΕ, ενώ δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ενισχύουν ακόμα και θεωρίες και συζητήσεις περί συνωμοσιολογίας με αυτόν τον τρόπο.

 

Συστημική γραμμή με «συγκρουσιακό» περιτύλιγμα

Αποτελούν το αναγκαίο συμπλήρωμα της επίθεσης απέναντι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Μαζί εκπροσώπους της αστικής τάξης διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους τη δήθεν «συστημικότητα» του Κόμματος, την δήθεν στήριξη που δίνει στο κεφάλαιο κ.λπ.

Τι διαφορά άραγε έχει το σύνθημα «Ο Φασισμός χωρίς σβάστικα έχει κι Αριστερή συμμετοχή;» που διαβάζουμε σε ανακοίνωση των Autonome Antifa, με τις δηλώσεις επιφανών εκπροσώπων της αστικής τάξης και πολιτικής, την πιο ακροδεξιά φωνή της, με την πολιτική της ΕΕ που δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι φασισμός και κομμουνισμός είναι το ίδιο, αναπαράγοντας την θεωρία των δύο άκρων;

Τι διαφορά έχει το «αίτημα» τους το ΚΚΕ και η ΚΝΕ να μείνουν έξω από τους αγώνες της νεολαίας, από τις δηλώσεις φασιστών, μελών της Χρυσής Αυγής που ζητούν το ίδιο για τους χώρους δουλειάς, τα σχολεία, τις γειτονιές;

 

 

Είναι τέτοιο το μένος τους, μάλιστα, που «ξεχνάνε» να μιλήσουν για την κυβέρνηση, για το αστικό κράτος, για τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα…

Στρέφουν όλα τα βέλη ενάντια στο Κόμμα και την ΚΝΕ την ίδια στιγμή που –ακόμα και αν ψάξουμε με το μικροσκόπιο– δεν θα δούμε καμία αναφορά ή πολεμική σε ΕΕ, ΝΑΤΟ στις διακηρύξεις και ανακοινώσεις τους.

Αυτός ήταν μάλλον και ο λόγος που κυριάρχησε σιγή νεκροταφείου στο συγκεκριμένο χώρο τις μέρες της επετείου του Πολυτεχνείου, ακόμα και αν η καταστολή και η περιστολή των λαϊκών ελευθεριών –που τόσο την απεχθάνονται κατά τα άλλα…– είχε χτυπήσει κόκκινο.

 

Που αποσκοπεί αυτή η επίθεση;

Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ πρωτοστατούν στη διαμόρφωση εστιών αντίστασης σε όλους τους χώρους δουλειάς, σπουδών, στις γειτονιές. Αναδεικνύουν, κόντρα στο ρεύμα του συμβιβασμού, των αυταπατών και της υποταγής, ποιες είναι οι σύγχρονες ανάγκες σήμερα και τις βάζουν στο επίκεντρο του αγώνα. Είναι αυτοί που συγκρούονται στους χώρους δουλειάς με την εργοδοσία, στα σχολεία με τους εκπροσώπους του υπουργείου, σε κάθε γειτονιά με τους φασίστες. Αποκαλύπτουν διαρκώς τον χαρακτήρα της κυβερνητικής, αστικής πολιτικής, του κράτους και των μηχανισμών του συνολικά. Γι’ αυτό αξιοποιούν όλα τα μέσα, από την καθημερινή μάχη με την εργοδοσία στους χώρους δουλειάς μέχρι και την παρουσία τους στο Κοινοβούλιο (εφ’ όσον μπορούν). Βάζουν τις βάσεις για να ενισχυθεί η αντικαπιταλιστική γραμμή αγώνα στο κίνημα, να διαμορφωθούν δομές οργάνωσης με ζωντανή λειτουργία και μαζική συμμετοχή.

Αυτός ο αγώνας αποτελεί και την καθημερινή σύγκρουση με το σύστημα σήμερα, διότι είναι αυτός που μπορεί να απεγκλωβίζει δυνάμεις από την επίδραση του συστήματος, να αναδεικνύει σε πιο πλατιές μάζες την ανάγκη ρήξης με αυτό, να φωτίζει την δυνατότητα που υπάρχει σήμερα να ζήσουμε καλύτερα με άλλες σχέσεις παραγωγής. Σε αυτήν την βάση υιοθετούνται και οι μορφές πάλης που σε κάθε φάση συμβάλλουν στην παραπάνω κατεύθυνση.

Αυτό καμία σχέση δεν έχει με τη δράση διαφόρων αναρχικών ομάδων, οι οποίες προτάσσουν ενέργειες που μοιάζουν «συγκρουσιακές», αλλά είναι στην πραγματικότητα ανώδυνες για το σύστημα της εκμετάλλευσης, λειτουργούν ως προμετωπίδα – συνειδητά ή ασυνείδητα - για την κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στο εργατικό – λαϊκό κίνημα και την πρωτοπορία του.

Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα, ότι η συζήτηση για την καταπολέμηση των «κόκκινων χρυσαυγιτών», από τα αστικά παπαγαλάκια, εντάθηκε αμέσως μετά τον προβοκατόρικο προπηλακισμό του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ.

Και αυτό τη στιγμή που πρέπει να δυναμώσει η συζήτηση για την οργάνωση της πάλης για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών, με όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας σε αυτές τις συνθήκες, να κλιμακωθεί ο αγώνας κόντρα στην ταξική πολιτική της κυβέρνησης που κρατάει τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία, επί της ουσίας, κλειστά για τους φοιτητές και μαθητές. Τελικά, τέτοιου τύπου ενέργειες έστρωσαν το έδαφος για αντιδραστικές αλλαγές εις βάρος της αγωνιστικής συγκρότησης του κινήματος. Επιταχύνεται η συζήτηση για τις απαραίτητες αναδιαρθρώσεις στα πανεπιστήμια, την ένταση της καταστολής στο όνομα της «φύλαξής» τους. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο. Με αφορμή αντίστοιχα περιστατικά, επιταχύνθηκε η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, νομιμοποιήθηκε στη συνείδηση ενός κόσμου η παρεμπόδιση απεργιών και διαδηλώσεων από την κυβέρνηση της ΝΔ, και του ΣΥΡΙΖΑ προηγουμένως.

Πρόκειται για σύγκρουση «γιαλαντζί», γιατί όχι μόνο δεν προετοιμάζει για τη μεγάλη σύγκρουση που θα βάλει τέρμα στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά ίσα-ίσα απομακρύνει δυνάμεις από αυτήν την κατεύθυνση.

Σε τελική ανάλυση, θέλουν να τραβήξουν την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία μακριά από τις πρωτοπόρες και επαναστατικές ιδέες του ΚΚΕ. Θέλουν να αποδυναμώσουν την επαναστατική πρωτοπορία στο κίνημα, την προοπτική της πάλης για την σοσιαλιστική κοινωνία. Αυτός είναι και ο λόγος που σε κάθε ευκαιρία δυσφημούν την προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού στον 20ο αιώνα, πρωτοστατούν στον αντισοβιετισμό.

Χρειάζεται να δυναμώσει η πολιτική–ιδεολογική, εφ’ όλης της ύλης, αντιπαράθεση με αυτές τις δυνάμεις, ως αναπόσπαστος όρος για την ισχυροποίηση του κινήματος, τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από την αστική ιδεολογία, τη συνειδητοποίηση από περισσότερους της ανάγκης ρήξης με αυτό το σύστημα και της σοσιαλιστικής προοπτικής.

Κάθε νέος και νέα που βράζει από αγανάκτηση και οργή, που νιώθει τα όνειρά του να εγκλωβίζονται στα πλαίσια αυτού του συστήματος, που θέλει να αντιδράσει απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, πρέπει να ενισχύσει τον αγώνα της καθημερινής σύγκρουσης με το σύστημα της εκμετάλλευσης!

 


  1. Ανακοίνωση ΟΡΜΑ «Ακροδεξιά εναντίον παιδείας, εκπαιδευτικών και μαθητών»
  2. Ανακοίνωση φοιτητικής ομάδας Ρουβίκωνα με αφορμή παρέμβαση στο Υπ. Παιδείας στο Μαρούσι, 18 - 10 - 2020